Trover Saves the Universe: Absürt Bir Macera İncelemesi

Rick & Morty’nin Yaratıcılarından Absürt Bir Macera: Trover Saves the Universe

Rick & Morty’nin yaratıcısı Justin Roiland’ın “inat da bir murattır” diyerek ısrarla denemeye devam ettiği “tarzını yansıtacak bir oyun” geliştirme çabalarının (şimdilik) son ürünü Trover Saves the Universe, ekranlarımıza teşrif etti. Biz de bu absürt maceraya dahil olma fırsatını kaçırmadık. Bakalım bu sefer nasıl bir deneyim sunuyor…

Evrenin Sonu Gelmiş Diyorlar…

Oyunumuz, hikâyenin kötü karakteri Glorkon’un gelip, ana karakterimizin iki köpeğini alarak göz yuvalarına yerleştirmesiyle başlıyor. Bu, nasıl bir başlangıç yahu? Bu grotesk hamle, Glorkon’u inanılmaz güçlü kılıyor ve evrenin yıkımı için geri sayımı başlatmış oluyor. Bir sonraki sahnede, karakterimizi ekran karşısında otururken ve TV izlerken görüyoruz. Kapı çalındığında Trover’ın arz-ı endam ettiğini gördüğümüzde maceramız tam anlamıyla başlamış oluyor. Trover ile o gezegen senin, bu gezegen benim dolanıp evrenin yok oluşuna engel olmaya çalışıyoruz. Nasıl, kulağa hoş geliyor mu? Çok saçma bir hikâye mi diyorsunuz yoksa? Ama aynı zamanda saçma bir şekilde eğlenceli olabilen bir macera 🙂

Chairorpean adlı bir ırka (bu ırk, koltuğundan kalkamayan ve etrafla etkileşimini sadece elindeki kontrolcü ile yapabilen bir uzaylı ırkı!) mensup olan karakterimiz, hem köpeklerini hem de evreni kurtarabilecek mi? Peki Trover, bu epik (?) maceranın kahramanı olmaya hazır mı? Bu soruları bir kenara bırakıp maceraya atılıyoruz.

Yolumuz, farklı gezegenlerden ve mekanlardan geçiyor. Amacımız belli: Glorkon’u bulup köpeklerimizi geri almak. Bunun için elimizdeki yegâne silah Trover ve onun yetenekleri. Biz, oturduğumuz koltuktan elimizdeki kontrolcü ile komutlar verip dururken, Trover sağa sola koşuyor, platformları tırmanıyor, yeri geliyor kılıcı ile düşmanları kesip biçiyor, yeri geliyor karşımıza çıkan bulmacaları çözmemize yardımcı oluyor. Evrenin yükü Trover’ın omuzlarında! 🙂

Trover’ın yaptığı en önemli şeylerden biri, bizim portallar veya ışınlanma noktaları arasında hareket etmemize yardımcı olması. Zira, bizim kaba etimiz oturduğumuz koltuğa yapışmış durumda; kralı gelse kaldıramaz! İşte bu yüzden belirli ışınlanma noktalarına gelip, bizim oraya geçmemizi sağlıyor Trover. Oyunda ilerledikçe hem biz koltuğu yukarılara kaldırmayı, böylece bulunduğumuz bölgeye kuşbakışı göz atmayı öğreniyoruz hem de göz yuvalarındaki minik uzaylıları değiştirip Trover’ın yeteneklerini geliştiriyoruz.

Etrafta toplanabilir nesneler var. Bu nesneleri toplayarak geliştirmelerin yolunu açabileceğimiz gibi, bazı durumlarda NPC’lerin verdiği görevleri yerine getiriyor ve Trover’ın yeteneklerine bir yenisini ekleyebiliyoruz. Karakterler renkli, espriler hoş. Dolayısıyla, keyifli birkaç saat yaşatmaya aday bir oyun var karşımızda.

Olduğu Kadar, Olmadığı Trover…

Bu oyunun bütün olayı esprili hikâye anlatımında desem, çok mu haksızlık etmiş olurum? Ama aslında bundan fazlasını da vadetmiyor. Bulmacalar öyle beyin yakacak, sizi sizden alacak cinsten değil. Hikâye akışının arasına etkileşim olsun diye serpiştirilmiş ufak tefek bulmacalar, fazla vaktinizi tüketmiyor. Yani, “ne kadar da güzel düşünülmüş” dedirtmiyor. Ama bulmacaları çözerken Trover veya etrafınızdaki diğer karakterlerin yaptığı yorumlar oldukça eğlenceli. Sırf bu yorumları dinlemek için bulmacayı çözmeyi bırakabilir, onların alttan alta nasıl da laf soktuklarını, dalga geçtiklerini takip edebilirsiniz 🙂

PS VR sahibi olanlar için bir artı, geri kalanlar için ise eksi olarak değerlendirilebilecek bir noktayı daha belirteyim. Belli ki bu oyun başta VR oyunu olarak tasarlanmış; oyunun esas keyfinin VR ile çıkacağı açık. Belki de platform ögelerinin ve bulmacalarının basitliğinin kaynağı da bu durumdur. Ayrıca, PC’de oynarken bazı toplanabilir nesneleri görememek veya görsek de alamamak gibi bir durum da söz konusu. Dolayısıyla, PC oyuncuları için oynanış açısından çok şey vadetmiyor ve bütün olayı esprilerinden ibaret bir oyun haline gelebiliyor zaman zaman. Yine de oynayın, oynatın, eğlenin, eğlendirin. Gülmek, güzel bir eylem sonuçta 🙂