Final Fantasy XIV: Endwalker İncelemesi ve Yoship’in Başarı Hikayesi

Naoki Yoshida, yani bilinen adıyla Yoshi-p, 11 yıl önce Final Fantasy XIV’ün düşüşe geçmiş halini devraldığında, bu büyük mağlubiyeti tersine çevireceğine dair inancını dile getirmişti. Ancak, bugün gelinen noktayı düşündüğümde, onun en cesur tahminlerinin bile bu başarıyla kıyaslanamayacağını söyleyebilirim. A Realm Reborn ile yeniden hayat bulan oyun, şu günlerde piyasadaki en popüler Devasa Online Oyun konumuna yükseldi. Bu başarıyı elde edebilmiş olmasının birçok nedeni var, ancak bunların arasında en belirgin olanı üretim ekibinin oyuna ve oyunculara olan derin bağlılığıdır.

İki yıl önce çıkan Shadowbringers adlı ek paketi, harikulade bir hikaye sunmuştu -ki geçen sene tamamladığım bu hikayeden sonra arkama yaslanıp “Bundan daha iyisini nasıl yapabilirler?” diye düşünmüştüm. Eğer bugünkü fırsatım olsaydı, geçmişteki kendime “Ahah, saf çocuğum…” derdim. Zira Endwalker, 11 yıl önce başlayan hikayenin tatmin edici bir noktada sona ermesini sağlarken, aynı zamanda yeni maceralara açık bir kapı bırakıyor. Merak etmeyin, yeni oyunculara yönelik bilgiler de sunuyoruz; her bölümde bulabileceğiniz kutucuklarda yararlı ipuçları yer alıyor.

Kaybettiklerimiz ve hâlâ kurtarabileceklerimiz için! Karakterler, bu hikayenin en güçlü unsurlarından biri. Zamanla yanımızda olan ve gelişen karakterlerin Sharlayan’la olan etkileşimleri, bizi derinden etkiliyor. Levellieur ikizlerinin aile geçmişleriyle ilgili yaşadıkları drama tanık olurken, Urianger’in geçmişte yaşadığı yaraların kapanışına şahit olmak, yüzümüze gülümsemeler yayılıyor. Ancak spoiler vermeden detaylara giremiyoruz; bu ek paket, oldukça karmaşık temaları işliyor: kaybın acısı ve çaresizlik. Ahir Günler’in gelmesiyle çaresizliğe düşen halkların durumu ve kahramanlarımızın her birinin bu durumla mücadele etme çabaları, oyun deneyimini derinleştiriyor. Eğer Shadowbringers’ı duygusal bulmuşsanız, Endwalker’ı oynarken yanında bolca mendil bulundurmanızı öneririm, çünkü yazarı Natsuko Ishikawa, duygusal anlamda sizi derinden etkileyerek hikayenin uç noktalarına sürüklüyor.

Endwalker, şüphesiz sadece duygusal anlarla dolu değil. Oyuncular, Sharlayan’dan başlayıp yeni bölgelere, Thavnair gibi ilginç mekanlara da yöneliyor. Oyun, yeni zindanlar ve Denemelerle dolu; bunların arasında ikili Reaper ve Sage sınıflarını da görmekteyiz. Reaper, tematik ve görsel açıdan dikkat çekici yeni yakın menzilli DPS sınıfımız. Oyunu oynarken keyifli anlar yaşamanızı sağlıyor.

Ayrıca Sage, alışık olduğumuz healer’lardan biraz farklı; kalkan bazlı bir iyileştirici. Kendi özellikleri sayesinde, verdikleri hasarı iyileştirmeye çeviriyor. Şu an olması gereken birkaç iyileştirici sınıf da önemli değişikliklere uğradı. Mesela, Summoner ciddi bir revizyon ile yeni bir giyime kavuştu ve artık Bahamut’lar ve diğer güçlü varlıklarla dolu bir deneyim sunuyor. Ancak şunu da unutmamak lazım; Endwalker, bazı zayıflıklarla yüzleşiyor. Yeni görev tipleri bazen abartıya kaçabiliyor ve oyuncuların beklentileri karşılandıktan sonra hayal kırıklığı doğabiliyor.

Sonuç olarak, Endwalker’ın genel yapısına baktığımızda, yüksek beklentiler içinde olsak da aynı soruyu bu sefer daha büyük bir merakla soruyorum: Bundan daha iyisini nasıl yapacaklar? Atmosferin çıtası öyle bir noktaya geldi ki, daha yukarıya çıkmanın imkansız olduğu hissine kapılmak zor. İronik bir biçimde bu yazıyı yazarken, kalbimde mırıldandığım şarkının sözleri de bununla örtüşüyor. İki yıl sonra yeni bir ek paket çıktığında, Endwalker’ı öve öve bitiremeyen biri olarak, bir sonraki paketi nasıl yücelteceğimi düşünmekten çekinmeyeceğim. Çünkü Final Fantasy XIV’ün, durmak bir kenara, hızla yoluna devam ediyor gibi görünüyor.