Triangle Strategy: Strateji ve Taktiklerin Birleştiği Epik J-RPG Deneyimi

Ne olursa olsun, Square Enix’in piyasada bulunan en kaliteli klasik J-RPG’lerden ilham alarak modern oyunlar üretme yeteneğini göz ardı edemeyiz. Örneğin Bravely Default, şirketin zor zamanlarında dahi eski Final Fantasy hayranlarını memnun eden başarılı bir yeni IP olarak karşımıza çıkmıştır. Bu oyunun yapımcı ekibi, Tomoya Asano liderliğindeki Asano Team, ceplerinde Octopath Traveler gibi başka bir başarılı yeni IP barındırıyor ve Square’ın deneyimli yönetmenlerinden Yasumi Matsuno’nun eserlerinden (Tactics Ogre, Vagrant Story, FF Tactics) ilham alarak geçen yıl yeni bir oyun duyurdular. Adı yine alışılmadık olan Triangle Strategy olan bu oyun, köklerine inildiğinde tanıdık birçok ögeye ev sahipliği yapıyor.

“Hello my friend, stay a while and listen” ifadesini ödünç aldığımız Diablo serisinin Deckard Kain’in dinlemekten keyif alacağı bir hikaye anlatıyor Triangle Strategy. Özellikle, ilk iki saatinin çoğunda bu hikayeyi geliştirmeyi tercih ediyor. Kısaca özetleyecek olursak, tekrar üç krallığımız var; bunlardan biri demirde lider, diğeri tuz üretiminde önde ve ortada askeri gücü olan bir krallık var. Bu üç krallık, 30 yıl önce büyük bir savaşa, Saltiron Savaşları’na girmişti ve sonuçta hassas bir barış sağlamışlardı. Doğudaki Hyzante, tuzun kaynağı ve kutsal bir konsey tarafından yönetilen herkesin eşit olduğu bir yer. Kuzeydeki Aesfrost, özgürlüğe ve bireyciliğe değer veren, bir dukalık ile yönetilen demirin kaynağıdır. Ortada ise Glenbrook var, orası ise soyluların desteklediği, krallıkla yönetilen bir yerdir. Ana karakterimiz “You know nothing Jon Snow” benzeri Serenoa, Glenbrook krallığına ait Wolffort Hanedanı’nın genç varisi ve Aesfrost’tan gelen Cordelia ile evlenmek üzeredir. Bu evlilik, haneler arasındaki bağı güçlendirmek amacıyla düzenlenmiştir ve yakın zamanda keşfedilen yeni bir maden yatağının üç ulus tarafından işletilmesine dair anlaşmalar oyunun başlarında Norzelia’da barış rüzgarlarını serinletmektedir.

Fakat oyun ilerledikçe işleri karmaşık hale getirecek ve bu üç krallık arasında yeni bir mücadele başlayacaktır. Bu uzun giriş kısmı, karakterleri ve dünyayı sindire sindire anlatırken, oyuncuyu biraz sıkma pahasına harika bir temel oluşturarak, devamında gelecek olayların üzerindeki etkisini artırmayı amaçlıyor. Dolayısıyla, eski tarz İngilizce kullanımı da göz önüne alındığında, kitlesinin biraz sınırlı olmasına rağmen bu kitleyi tatmin etme konusunda son derece başarılı.

Serenoa’ya neden Jon Snow benzetmesi yaptım? Çünkü karakter çok düz ve oyunun ilerleyişi boyunca iyilik timsali bir tavrı sürdürüyor. Her ne kadar çevresindeki olaylar onun tarafsız haline çekmek için bir tercih olsa da, zevcesi Cordelia da yaşadığı tüm sıkıntılara rağmen umut dolu bir karakterdir. Burada Wolffort Hanedanı’nın renkli kişilikleri devreye girer; zamanla birbirinden oldukça farklı düşüncelere sahip bu karakterlerin isimlerini kolayca ezberleyebilirsiniz. Diğer ulusların karakterleriyle fazla etkileşimde bulunmasak da, onların (özellikle karanlık olanlarının) zihniyetlerini oldukça iyi anlamaktayız.

Bu oyunda “Yok olacak büyük bir karanlık geldi eyvah!” gibi basit bir senaryo yok. Evet, içinde sihir var ama olayların büyük çoğunluğu, güçlü insanlar arasındaki rekabet, kaynak savaşları ve çıkar ilişkilerinin etrafında dönmektedir. Bu tür entrika dolu hikayeleri sevenler için oldukça tatmin edici bir deneyim sunuluyor. Ancak bu hikayeden zevk almak için iyi bir İngilizce bilgisi de gerektiğini unutmamanız gerekiyor.

Sen Strateji Demişsin Ama Bu Taktik Oyunu

Prusyalı General Carl Von Clausewitz, “Taktik, askerleri kullanarak muharebe kazanma sanatı; strateji ise muharebeleri kullanarak savaşı kazanma sanatıdır” demektedir. Bu tanım, Triangle Strategy’nin özünü mükemmel bir şekilde yansıtır; çünkü oyun, katmanlı bir deneyim sunuyor. Taktiksel savaşlar, askerleri sahaya sürüp klasik Tactics oyunlarından aşina olduğumuz sıra tabanlı savaşları gerçekleştirdiğimiz bölümdür. Haritalar karelere bölünmüş durumda ve sıramız geldikçe askerlerimizi hareket ettirip çeşitli aksiyonlar yapmaktayız. Okçuyu bir tepede konumlandırmak, düşmanı arkadan bıçaklamak ya da zayıf olan düşmanları belirli elementlerle saldırmak, bize hasar artırıcı puanlar kazandırıyor. Bu tür oyunlar tecrübeniz varsa, başlangıçta düz olan yapıya yabancı hissetmeyeceksiniz. Yeni katılan karakterlerle, taktik derinliği arttırılıyor ancak bazı katılımlarına özen gösterilmediği ortada.

Strateji kısmı ise daha ilginç bir gelişim sunuyor. Senaryo geliştikçe, hayati kararlar almamız gereken anlar karşımıza çıkıyor ve bu seçimler için herkes oy kullanıyor. Serenoa olarak, öncelikle şehirde araştırmalar yaparak yeni bilgiler öğrenmeye çalışıyoruz ve ekibimizi ikna etme çabası içerisindeyiz. Zekice yazılmış diyaloglar ve seçimler, kiminle konuştuğunuza dikkat etmenizi sağlıyor. Sert fikirlerini değiştirmek kolay olmuyor ama kararsız birinin düşüncesini değiştirmek daha kolay. Senaryoyu takip ettiyseniz, karakterlerin seçeneklere nasıl tepki vereceğini öngörebiliyorsunuz. Bu noktadan sonra, oylar dağıtılıyor ve stratejiniz senaryonun yönünü değiştiriyor. Bazı seçimler benzer sonuçlara götürse de, zamanla akışta büyük farklılıklar oluşabiliyor ve değişik sahneler izleme fırsatı buluyorsunuz.

Bu çeşitlilik, oyunu tekrar oynamak için bir sebep sağlıyor; belki Fire Emblem: Three Houses’daki kadar büyük farklar yok ama yapımcıların buraya emek harcaması sevindirici. Gerek Triangle Strategy, gerekse arkasındaki ekip işlerinin altından başarıyla kalktı. Elbette Square Enix, bu oyun stratejisi için de önemli bir mobil versiyon çıkaracaktır. Ancak sahneleri deneyimlemek isteyenler için bu uzun süren epik hikayeyi kaçırmamaları gerektiğini belirtmek istiyorum.