Lumote: Su Altı Dünyasında Hipnotize Eden Bir Bulmaca Deneyimi

Ben oldukça sade bir kişiyim. Derin su canlıları gibi parıldayan ışıklar gördüğümde kendimi kaybetmem çok kolay. Bazı oyunlar, çok renkli grafiklerini, oyuncuları kandırmak için kullanmaktan çekinmiyor (evet, sana kastım Recompile!). Neyse ki şu an incelemesini yaptığımız oyun, fener balıklarından çok, dumbo ahtapotu gibi sevimli bir deneyim sunuyor. Ekran görüntülerinden de görebileceğiniz üzere, geliştiricilerin su altı dünyasından ilham aldıkları bariz bir şekilde ortada. Yaratılan bu etkileyici dünyada kaybolmamak elde değil. Oyun sırasında organik-neon renklerin arasında kaybolup hipnotize oluyorsunuz. Arka planda çalan yumuşak techno müzik ve tatlı ses efektleri, atmosferi daha da derinleştiriyor. Oyunu yattım mı diye bir iki saat oynamak için açtım, bir baktım ki dört saat geçmiş. Zamanın nasıl geçtiğini dahi fark edemedim. En son böyle bir kayboluşu Witcher 3’te yaşamıştım belki.

Görsel stili övmekten geri duramam, fakat bu her şeyin mükemmel olduğu anlamına gelmiyor elbette. İlk başta canlı renkler dikkatinizi çekerken, bir süre sonra çevre tasarımındaki tekdüzeliği fark ediyorsunuz. Recompile oyununda da benzer bir sorunla karşılaşmıştık. Bir ekran görüntüsünü incelediğinizde, tüm oyunu sanki görmüş oluyorsunuz. Bu, çok büyük bir eksiklik olarak değerlendirilmemeli çünkü oyun, 5-6 saat içinde sıkmadan tamamlanıyor. “Ortam güzel, mekan da hoş ama burası bir yürüme simülatörü değil. Bulmaca oyunundan bahsediyoruz, mekaniklerin yanı sıra başka neler var?” diyorsanız, geliştirici ekip bu alanda da başarılı bir iş çıkarıyor. Kısaca, bulmacaları çözmek için farklı canlıların kontrolünü alıp doğru yerlere yönlendiriyoruz. Birkaç engel ve canlı türü olsa da temel itibarıyla yaptığımız şey aynı kalıyor. Yanlış anlamayın, bu bir eksiklik değil. Çok sayıda karmaşık mekanizma ile bulmaca yapmak kolay. Ancak birkaç basit mekanizmadan etkileyici ve çeşitlilik arz eden bir bulmaca tasarlamak, her babayiğidin harcı değildir. Bu türde daha önce birinci şahıs bulmaca oyunu tasarlamış biri olarak gönül rahatlığı ile bunu ifade edebilirim.

Organik Mekanikler

Bulmaca tasarlamaktan daha zor olan bir şey, mekanikleri yazılı bilgi vermeden, organik bir biçimde oyuncuya anlatmaktır. Lumote bu konuda oldukça başarılı. Yeni bir mekanik ile karşılaştığınızda, yardım almanız gerekmeksizin ne olduğunu ve nasıl çalıştığını çözebilmeniz sağlanıyor. Birkaç noktada anlamanın zaman aldığı doğru, fakat sonuç itibarıyla, neredeyse tüm bulmacaları yardım almadan çözmeyi başardım. Son bulmacayı çözememiş olsam da, orada gözden kaçırdığım bariz bir detay vardı. Çok basit bir oyun da değil bu; bulmaca zorlukları tam kararında ayarlanmış. On – on beş dakika uğraşınca düşen o jeton, son derece tatmin edici bir his uyandırıyor. Kendinizi oldukça zeki hissettiğiniz anlar yaşıyorsunuz. Ayrıca bir yerde takıldığınızda, oyun bazı ses efektleri ile sizi yönlendirmeye çalışıyor. Bu, modern AAA oyunlardaki gibi tam bir rehberlik değil; sadece dikkatinizi çekiyor. Kişisel olarak çok beğendiğim bir sistem, umarım farklı oyunlarda da bu tasarımı görürüz.

Oyunla ilgili eleştirebileceğim tek nokta, ölünce bulmacanın baştan başlaması. Böylece tüm parçaları topladıktan sonra, yanlış bir adımda platformdan düşüp her şeye yeniden başlamak zorunda kalıyorsunuz. Neyse ki, böyle bir hata yapabileceğiniz çok fazla bulmaca yok. Platform kısımları oldukça basit tutulmuş.

Mastermote Öldü! Yaşasın Mastermote!

Lumote’u bitirenler için bir New Game+ modu mevcut. Ancak fazla heyecanlanmanıza gerek yok; bu, oyunun aynı ama kırmızı versiyonu. Oyun dünyasında bir anlamı var, fakat yeni bir şey sunmuyor. Başarımları tamamlamakla ilgilenmiyorsanız, görmezden gelebilirsiniz. Eğer hipnotize olmuş halde kaybolmak istediğiniz bir üç boyutlu platform-bulmaca oyunu arıyorsanız, Lumote: The Mastermote Chronicles’ı kaçırmayın.