Weird West: Beklentilerin Altında Kalan Vahşi Batı Deneyimi

Raphael Colantonio, Arkane’den ayrıldıktan sonra verdiği bir röportajda, insanların daha düzenli ve kontrol altında hissettikleri deneyimleri tercih ettiklerini, bu nedenle daha belirgin formüller sunan oyunlarla mutlu olduklarını ifade etmişti. Sinematiklerin arasına serpiştirildiği bir hikaye ile bir yandan canavarlara karşı mücadele ederken, diğer yandan daha sinematik bir anlatım beklemenin, onun stiline uymadığını da eklemişti. Colantonio’nun bu sözleri, Weird West’i özetlemek için mükemmel bir referans. Ne yazık ki, oyun çok şey denemeye çalışırken, her birini eksik ve yüzeysel bir şekilde sunarak, sonunda oldukça sınırlı bir deneyim sunuyor.

Görünüş Yanıltıcıdır

Pek çok kişi, oyunun etkileyici grafikleri ve izometrik kamerasıyla büyük umutlar beslese de, maalesef diğer unsurlar bu güzel yüzün altında kalıyor. Eğer bu tür bir beklentiniz yoksa, oyun tatlı bir deneyim sunabilir. Ancak, eğer çevre etkileşimini izometrik bir derinlikte RYO deneyimiyle birleştirirseniz, hayal kırıklığına uğramanız kaçınılmaz. Hatta, çok daha iyi bir twin stick shooter deneyimi sunan RUINER bile, Weird West’in yanından geçemiyor.

Oyunlardaki dövüş sistemi bir karmaşa içinde kaybolmuş durumda. Kontroller oldukça tuhaf, zira silah çıkarmak için sürekli bir düğmeye basmak yerine, düğmeyi basılı tutmanız gerekiyor. Ayrıca, belirli bir yeteneği kullanmak için aynı tuşa yeniden basılı tutmak zorundasınız. Böyle bir komplikasyon varken, başarılı bir örnek olan RUINER’ın yolunu izlemek yerine, WolfEye daldan dala atlamış gibi görünüyor.

Başlangıçta, oyunun dövüş sistemine alışabiliyorsunuz ancak sonrasında dikkat dağınıklığı başlıyor. Çevre etkileşimi ise oldukça yüzeysel bir dozajda sunuluyor; evet, düşmanlara zarar vermek için belirli nesneleri kullanabiliyorsunuz ama bu deneyim beklenenin çok altında kalıyor. Aslında, eğitim düzeyinde sıkıcı bir tekrara düşme sorunu var. Örnek olarak, oyunun başında beni sarhoş eden bir atmosferle karşılaştım ama bazı karakterlerle tekrar karşılaştıktan sonra, gerçekten farklılık göremedim. Aynı mekânlarda dönüp durmak,ynamanerez eglenmiyor.

Bardağın Dolu Tarafı

Aslında Weird West, deneyiminizin perspektifine göre değişik bir deneyim sunabiliyor. Beş farklı karakterle oynama sunması, vahşi batı temalı çeşitli karakterleri harmanlayarak güzel bir denge elde etmesine olanak tanıyor. Bu karakterlerin hikayeleri arasında ilginç kesişmeler var ve her biri için farklı fraksiyonlarla iş birliği yapma durumu eklenmiş. Ancak, karakter geliştirmeleri bazı oyuncular için sorun oluşturabilir, zira her yeni karakter aldığınızda, önceki karakterle yaptığınız gelişimler kayboluyorsunuz.

Hikaye birçok noktada güçlü başlıyor. Ancak, ortalarda önemli bir yavaşlama yaşanıyor, bu da oyunu en baştan sona kadar zorlaştırıyor. Hem görevler hem de yan görevler tekrara düşme eğiliminde ve bazı ana görevler, yan görev gibi hissettiriyor. Bu durum, oyunun akışını yavaşlatıyor ve bu noktada Colantonio’nun sözleri aklıma geliyor.

Oyun aynı zamanda ciddi buglar barındırıyor. Bazı oyuncular, mağazalara eşya satamama gibi sorunlar yaşamış durumda. Bu, ilişkili sorunlar dizisi içinde sayılabilir ama benim karşılaştığım vakalar çok ciddi olmadı. Yine de, birçok oyuncunun bu tür sıkıntıları yaşadığı Steam topluluğunda sık sık görülüyor. Diğer yandan, partimizdeki karakterlerin düşmanlarla etkileşimi karmaşık bir hal alıyor ki bu da benzer hatalara sebep olabiliyor.

Ee Yani? Almayalım mı O Zaman?

Oyun Game Pass’te mevcut olduğu için, gönül rahatlığıyla denemek isteyebilirsiniz. Beklentilerinizi düşük tutarsanız, oyun hoş bir deneyim sunabilir. Ancak, Colantonio’nun büyük hedefleri ve yaşanan teknik sorunlar oyunun niteliğini etkiliyor. Sonuç olarak, oyun birçok şey deneyip, ortalama kalitede bir deneyim sunarken, yavaş yavaş kendini çiğneyip, yaymayı başarabilir. Şayet yüksek beklentiler içinde yücelten bir oyun arıyorsanız, bu oyun daha ortalama bir düzeyde kalıyor.