Endling: Hayvanların Gözüyle Bir Dünyanın Sonuna Yolculuk

Bu yıl hayvanlarla dolu bir deneyim yaşadık. “Stray” ile bir kedi, “Squirrel with a Gun” ile soygun yapan bir sincabı deneyimledik ve şimdi de bir anne tilki ile maceradayız. Yanlış anlaşılmasın, şikayetçi değilim; aslında bu oyun türü favorilerim arasında yer almaya başladı. Ancak tek sıkıntım, her hayvanı oyuna aktardığımızda karşılaştığımız üzücü sahneler. Artık daha fazla üzüntü istemediğimi düşündüğüm anda, her zaman en kötü durumla karşılaşıyoruz.

Dünya’nın Sonuna Bir de Bu Açıdan BakalımHayvanları nasıl yok ettiğimize dair konuşmadığımız gibi, dünya üzerindeki kaynakların tükenmesi ve iklim değişikliği gibi konulara dair pek çok teoriye de sahibiz. “Endling” işte bu konuyu yüzümüze vurarak anlatan ve derinden etkileyen harika bir oyun. Oyunda zorlu koşullarda hayatta kalmaya çalışan bir anne tilkiyi canlandırıyoruz ve yavrularımızı acımasız insanlardan ve yaşanılmaz koşullardan korumaya çalışıyoruz. Ana konu hakkında konuştuğumda bile, hikayenin gidebileceği yönleri az çok tahmin ediyorsunuzdur. Hani “Stray”de kedimiz her düştüğünde içimiz acımıştı ya, burada yaşananlar ne yazık ki onu iki katına çıkartıyor. Korku oyunlarında ve “hayvanı kurtar” temalı oyunlarda bu kadar gergin hissetmeyi hiç beklemezdim.

Basit ama Etkileyici Bir EvrenHer zaman karmaşık ve detaylı oyunlara ihtiyaç yok. Bazen basit hikayeler, sadece birkaç saatlik oynanış sunan bağımsız oyunlar da aklımızda kalıcı izler bırakabiliyor. “Endling” etkileyici atmosferi ve üç boyutlu bakış açısıyla basit ama son derece yeterli bir evren sunmuş. Oynanışı sade olmasına rağmen, çevredeki unsurlar ve bölüm tasarımlarıyla evrenin canlılığını başarılı bir şekilde korumuş. Geniş bir haritaya sahip olmaksızın, aynı yerlerde gidip gelsek bile sürekli olarak yeni bir deneyim sunuyor.

Pis İnsanlarHer gün, dört yavru tilkiye yemek bulmakla ve bu süre zarfında acımasız insanların saldırısından kaçınmakla geçiyor. Eğer her gün belirli bir süre içinde yiyecek bulamazsanız, bir yavrunun hayatını kaybetmesi kaçınılmaz. Bu korkuyu ne “Amnesia”da ne de “Outlast”ta yaşamıştım. Bir yemek bulmanın bu kadar zor olabileceğini düşünmeyin; etrafta sizi avlamak isteyen birçok tehlike olduğunda işler hiç de kolay olmuyor. İnsanlara lanet ederek oyunu tamamladım ve zaten bildiklerimin yüzüme çarpmasıyla ne tarafa üzüleceğimi şaşırdım. Tüm bu duygusal değişimlere rağmen harika bir deneyim sundu ve kesinlikle pişman olmayacağınız bir 5 saat geçirdim.

Herkes Kötü DeğildirElbette çok kötü insanların sevimli tilkileri avladığı hüzün dolu bir oyundan bahsediyoruz. Ancak oyunun verdiği diğer önemli mesajlardan biri de, “daima iyi insanlar da vardır.” Oyunda sevimli insanlarla da karşılaşma fırsatımız oluyor. İlginç bir şekilde, bu güzel insanları bulduğumuzda yaşadığımız gerçek hüzün, bizlere unutulmaz bir deneyim sunuyor. Küçük bir bağımsız oyunun böylesine duygular hissettirmesi gerçekten mükemmel.:’)