Splatoon 3 İncelemesi: Nintendo’nun Renkli Dünyasında Yenilikler ve Eğlence

Eğer şu an Tabu oynuyor olsaydık ve “Nintendo’nun ve Nintendo oyuncularının hatırlamak istemediği bir dönem” diye bir kelimeyi tanımlamaya çalışsaydım, muhtemelen aklınıza gelen ilk şey “Wii U dönemi” olurdu. Tabii ki, bu kelimenin yasaklı kelimelerden biri olmaması ve neden Nintendo’nun bu konuda bir kısıtlama getirmediği de sorgulanabilir. Ancak bu detayların üstünde fazla durmadan, Nintendo’nun Wii U dönemi gerçekten pek çok sıkıntı ile doluydu. Kötü pazarlama stratejisi, konsolun yalnızca yeni bir cihaz mı yoksa Wii’ye ekleme mi olduğu konusundaki belirsizlik ve üçüncü parti destek eksikliği gibi nedenlerle yalnızca 13,5 milyon adet satabilen bir konsol olarak tarihe geçti. Fakat bu dönemde Nintendo, yıllar sonra yepyeni bir marka olan Splatoon’u tanıttı. Splatoon, ilk gördüğüm andan itibaren ilgimi çekmişti; ama ben o dönem Wii U’ya bu kadar para vermek istemeyenlerden biriydim. Dolayısıyla, Wii U sahibi arkadaşlarımın evinde görerek içimde bir merak uyandıran bir oyun olarak kalmıştı. Ta ki Switch ve Splatoon 2’nin duyurulmasına kadar… Şimdi, Splatoon 2’yi ilk oynayışımın üzerinden dört yıl geçti ve The Legend of Zelda’nın yanı sıra en sevdiğim Nintendo serileri listesinde başlarda yer alıyor. Bu incelemeyi yazabilmek için kontrolcüyü zorla elimden aldım ve karşılarınıza geldim. İncelemenin sonunu yazdığımda kesinlikle geri dönüş yapacağım.

SPLATOON EVRENİ… BÜYÜYOR?

Eh, yalan söyledim. Bu iki paragraf arasında durup birkaç hikaye görevini tekrar yapıp geldim. Splatoon 3’ün hikayesi, gerçekten de Splatoon’un evrenini detaylı bir şekilde inceleyen bir senaryoya sahip. Senaryo, gayet alışıldık bir şekilde başlıyor ve “Kötü karakter DJ Octavio yine bir şeyler peşinde” modunda ilerliyor. Etrafımızda Fuzzy-Ooze adında, bizi yutan bazı korkunç şeyler var ve bunları parçalar halinde temizliyoruz. İlk patron dövüşünden sonra, aslında bu bölümün bir eğitim sekansı olduğunu fark ediyorsunuz; zira aniden Alterna adında apayrı bir bölgeye geçiyoruz.

Alterna, birkaç toplanabilirlik ile dolu, geniş bir yapıya sahip. Her bölge Fuzzy-Ooze ile kaplı ve burada kazandığımız Power Egg’lerle bu kirli alanları temizleyerek, ana görevleri ya da isteğe bağlı meydan okuma görevlerini açabiliyoruz. Adada çok oyunculu modda kullanabileceğimiz para ve deneyim puanı artırıcılar, dekoratif öğeler gibi pek çok şey var. Fakat adada tüm görevleri yapmak, Splatoon’un lore’u için (evet, doğru duydunuz) önemli bir nokta. Her görev tamamlandığında, Alterna’da kalan araştırma notlarını ortaya çıkararak, dünyanın Splatoon evrenine nasıl dönüştüğünü ufak bir şekilde öğreniyorsunuz. Görevler, klasik Splatoon eğlencesi içeriyor. Yeni bombaları ve süper yetenekleri çok oyunculu moddan önce tek kişilik modda deneyimlemek hala geçerli bir yöntem. Genel olarak, Splatoon 2 ile gelen hikaye modundan daha ilgi çekici ve oturmuş bir hikaye sunulduğunu rahatlıkla belirtebilirim.

Evrenin büyümesi ise sadece lore ile sınırlı değil. Her yeni Splatoon oyununu başlattığınızda gördüğünüz şehir bu kez Splatsville; Splatoon 2’nin Inkopolis’ine göre çok daha geniş. Silahlarınızdan kıyafetlerinize kadar tüm ekipmanlarınızı temin edebileceğiniz dükkanlar, diğer oyun modlarına erişebileceğiniz mekanlar ve oyunu oynayan diğer karakterler ve çizimleriyle dolu bu yer, gerçekten çok canlı. Evet, her yerinde çizimlerin sergilendiği duvarlar görebiliyorsunuz ve detaylara önem veren biri olarak, bu bile Splatoon 3’ü sevmem için büyük bir neden.

Bunun yanı sıra, Splatsville’de büyük olmanın ve daha fazla oyuncunun burada görünmesinin ardında başka sebepler de var. Nintendo, yeni bir kart oyunu olan Tableturf Battle’ı da Splatoon 3’e eklemiş. Çok oyunculu mode Turf Battle’dan esinlenerek oluşturulan Tableturf Battle’da, kartları yeni gelen aksesuar dükkanından veya oyun içindeki etkinliklerden kazanarak elde ediyorsunuz. Amacınız; hamle sayınız bitmeden kartlarınızı kullanarak en geniş alana sahip olmaktır. Basit ve eğlenceli bir mod olan bu oyun, beni ilk gördüğümde nedense PS1 Final Fantasy’nin kart oyunları günlerine götürdü. Magic veya Hearthstone gibi kart oyunlarıyla ilgilenmeyen biri olarak, bu tarz kart oyunları içindeki heyecanımı tatmin ediyor; keşke her oyunda böyle bir şey olsa.

KALİTELİ BİR MÜREKKEP BALIĞI HAYATI

Splatoon 2’yi ilk oynadığım günden bu yana değiştirilmesini ve geliştirilmesini istediğim pek çok şey vardı; lobi sistemi, özelleştirme seçenekleri ve çeşitli oyun modları gibi birçok unsur içinde bir liste olmuştu. Nintendo, sanırım bu listeyi dikkate alarak, büyük kısmına el atmış gibi görünüyor Splatoon 3’te. Öncelikle Splatoon oynayanların canını sıkan “Girişte Kırk Saat Süren Harita Tanıtımı” videosunun artık atlanabildiğini belirtmek zorundayım. Ancak, maalesef hâlâ her haritanın iki saatte bir döngüsü devam ediyor. Nintendo’nun bu konuda neden bu kadar ısrarcı olduğunu tahmin edebiliyorum; sonuçta insanlar her haritada oynayıp, çeşitliliği görmek istiyor. Fakat bazı haritalar o kadar sık döngüye giriyor ki, insan bir noktadan sonra sıkılmaya eğilimli hale geliyor. Özellikle de sevmediğim iki harita olduğunda, iki saat boyunca oyun modundan uzak kalmak zorunda kalmak can sıkıcı. Ancak artık Salmon Run, yirmi dört saat boyunca aktif bir oyun modu; rekabetçi kısmı da oldukça eğlenceli ve ana moddan farklı haritalara sahip, bu da alternatif etkinliklerin sayısını artırıyor.

Bunların dışında, maç eşleşme süresince ekrana boş boş bakmamızı engellemek için de bazı yenilikler geldi. PVP ve Salmon Run’ın kullanabileceği lobiler mevcut ve lobide bir maça girmeden önce silahınızı ve ekipmanlarınızı değiştirme imkânınız var. Ayrıca, lobide maç geçmişinizi görebilir ve maç tekrarlarını izleyebilirsiniz. Hatta hikaye modundan kazandığınız veya dekorasyon dükkanından satın aldığınız eşyalarla özelleştirdiğiniz dolabınız da var; bu dolabınızı herkes görebiliyor. Önceden Splatoon’da bulunmayan ama çoğu çok oyunculu shooter oyunlarında bulunan isim kartları, amblem gibi seçenekler de bu oyunda yer alıyor.

Fakat, hem iyi hem kötü olan bir diğer durum, oyunun PVP modu olan Turf Battle hakkında derinlemesine bir şey anlatamayacak olmam. İlk oyunda da ikinci oyunda da PVP kısmı gayet sağlamdı ve üçüncü oyunda da çok fazla bir değişiklik yok. Yeni gelen yay olan Stringer ve orta/yakın mesafe fırçası olan Splatana oldukça iyi ana silahlar; ayrıca yeni eklenen on adet özel silahı denemek de aşırı eğlenceli (özellikle Zipcaster). Eski ve yeni haritaların çoğu oldukça güzel. Eğer Splatoon’un temel mekaniklerini seviyorsanız, Splatoon 3’ü sevmeniz için fazla bir sebep yok.

Rekabetçi PVP modu ise “Anarchy Battles” adı altında farklı bir yapıda geliyor. Destiny’nin Trials of Osiris’ini anımsatan bir “Series” versiyonu ve başka bir “Open” versiyonu bulunuyor. “Open”da ister tek başınıza ister arkadaşlarınızla katılarak rekabetçi mod seviyenizi yükseltiyorsunuz; “Series” versiyonu ise yalnızca kendinizin katılabileceği bir format sunuyor ve burada üç maç kaybetmeden beş maçı kazanmayı hedefliyorsunuz. Klasik Turf Battle modundan sıkıldığınızda, takım ve hedef odaklı maçlar oynamak, gerçekten Splatoon’un çok oyuncu deneyimini farklı bir perspektiften görmenizi sağlıyor. Bu modlarda kazanılan ödüller de bir hayli farklı oluyor (iyice olumlu anlamda).

Ancak değişim sadece rekabetçi modda değil. PVE modlarını seven biri olarak beni en çok mutlu eden güncellemelerden biri, Splatoon’un Boss Rush/Horde modu olan Salmon Run’dan kaynaklanıyor. Önceki oyunlarda belirli aralıklarla açık olan Salmon Run, artık sevenler için yirmi dört saat boyunca aktif bir oyun modu olarak mevcut. Buna ek olarak moda yeni bosslar, yeni haritalar eklenmiş olup; hangi dalgada ne ile karşılaşacağınızı bilmediğiniz için Salmon Run’ı çok tekrar oynanabilir kılan unsurlar arasında yer alıyor. Ancak, PVP’de olduğu gibi bazı haritaları sevmediğimde sıkıntı yaşamak kaçınılmaz. Çünkü Salmon Run’da silahlar, o iki saatte sunulan dört farklı silah arasında döndüğünden ve bazı silahları kullanmayı pek beceremediğimden zor anlar yaşayabiliyorum. Bu noktada, insanların şemsiyeyi hala nasıl kazanabilir bir biçimde kullandığını çözebilmiş değilim…

MÜREKKEBİMİZ BİTMEDEN…

Sonuç olarak Splatoon 3, genel itibariyle “Daha fazla Splatoon 2” diyebileceğim bir oyun. Bunun en büyük nedeni, Nintendo’nun ilk Splatoon oyununda, özellikle de oynanış açısından her şeyde oldukça yerinde kararlar almış olması. Oyunun genel formülü ilk oyundan bu yana çok başarılı ve bunu değiştirmeye çalışmak mantıklı olmayabilir. Fakat Splatoon 2’den aldığım en büyük his, bu oyunun “Wii U’su olmayanlar için yapılmış” bir oyun olduğu yönündeydi. Ve evet, haklıydım. Bu yüzden Splatoon 3’ün, Splatoon 2’nin olması gereken oyun olduğunu düşünüyorum. Daha anlamlı yenilikler ve iyileştirmelerle dolu, üstüne irili ufaklı birçok ekstra içerikle zenginleştirilmiş bir yapıya sahip. Oyunun çıkışında pek çok içerik sunulması ve Nintendo’nun hem ücretli ek paketlerle hem de ücretsiz güncellemeler ve Splatfest’ler ile destekleyeceğini belirtmesi ise, oyunun geleceği hakkında büyük bir heyecan yaratıyor. Ancak insan, maç eşleşmesi beklerken “Splatoon buradan sonra nereye gidebilir?” diye düşünmeden edemiyor. Kimi yerlerde göze batan ama oyunu çok etkilemeyen problemleri mevcut; ama onları düzeltmek için Splatoon 4 yapmak mantıklı mı, bunu bilemiyorum. Eğer ileride içerikler eklenmeye devam edecekse, Mario Kart 8 gibi, benim için problem yok. Nihayetinde “Nintendo gerçekten bir online shooter yapabildi” diyebiliyorum; bu da benim için yeterli.