Octopath Traveler 2: J-RPG Dünyasında Yeni Bir Macera

Yaşlanırken, geçmişteki oyunların sağladığı özel anılar tekrar düşünülünce içinde birçok hatıra barındırdığımız bir dünyanın varlığını hissediyoruz. O zamanlar yapay zeka destekli ekran kartları ve son teknoloji işlemcilerin yerini elimizdekiler dolduruyordu. Karakterlerin sadece birkaç satırlık metinleri ve basit görselleri ardında, o dönemlerde derin maceralar yaşanıyordu. Modernize edilmiş bu tarz oyunlar için güçlü ve yetenekli ekiplerin gerekeceği ise tartışmasız. Octopath Traveler’ın çıkışı, özellikle belirli bir oyuncu kitlesi arasında kült haline gelmesini sağladı ki bu da hiç de şaşırtıcı değil. Oyun, 90’ların pikselli grafiklerini günümüzdeki ışıklandırma teknikleriyle harmanlayarak büyük alanlar ve dev şehirler yarattı. Bu sayede, sınırlı bir ekiple sekiz karaktere ve farklı hikâyelere sahip epik bir macera oluşturmak mümkün hale geldi.

Octopath Traveler gerçekten mükemmel bir oyun muydu? Cevap kesinlikle hayır. Dört ana karakterin her biri ana karakter olma hissini yeterince veremiyordu ve genel hikâye, kahramanların potansiyelinden uzaktı. Açık dünya içeriğinin, savaşların dengesizliği sadece bir yan mesele olmasına rağmen, benim için önemliydi. Yine de mükemmel olmayan bir ilk oyun, beni Octopath Traveler 2’nin fikrine bu kadar heyecanlandırıyordu. Çünkü bu oyunda büyük bir potansiyel mevcuttu. Eğer hikâyeleri iç içe geçirebilir ve her karakteri daha anlamlı hale getirebilirsek, ortaya harika bir kurgu çıkması beklenebilirdi. Kahramanların geçmişlerine göre çatıştıkları yan görevler ve her birinin avantajlarını kullanarak zorlu dövüşlere girmesiyle, makul şekilde doğru bir yaklaşım sergilendiğinde, Octopath Traveler 2’nin en iyi J-RPG’lerden biri olma potansiyeli vardı.

Hepimiz birimiz için Yeni oyunun bu potansiyeli gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceği, incelemenin ana konusu olacak. İlk oyundaki olumlu unsurları tekrar edersek elimizde sağlam bir oyun olacak gibi gözüküyor. Octopath Traveler 2, ilk oyununda olduğu gibi hayalleri farklı sekiz karakterin tek bir hikâyede buluştuğu bir yapım. Ana karakterlerin hedefleri arasında uçsuz bucaksız hayaller söz konusu olmasa da, hepsi de birbirinden ilginç. Sakar dansçı Agnea, dünyanın dört bir yanında gösteriler yaparak “süper yıldız” olmayı hedeflerken; şifacı Castti, unuttuğu geçmişini hatırlamanın peşindedir. Ayrıca, kaybettiği krallığı geri almak isteyen samuray Hikari ve yarı zamanlı dedektif olan rahip Temenos gibi karmaşık geçmişe sahip karakterler de yer alıyor.

Hikâye bazında bazı karakterler, efsanevi olaylarla örülen bir anlatım sunarken, diğerleri maalesef aynı kalitede ilerlemiyor. Mesela, Hikari ile başlar başlamaz kendinizi yüzlerce askerin yer aldığı bir savaşta buluyorsunuz; oysa Agnea’nın macerasında sadece 10-15 dakika boyunca dans gösterisi için yardımcı aramak zorunda kalıyorsunuz. Bu oldukça heyecanlı bir durum değil. Ancak, tüm hikâyeler bir süre sonra yan görevler haline dönüşüp, daha büyük ve ana hikâyeye bağlanabildiği için bunu hoş karşılayabiliyorum. Karakterlerin birbirine özel hissettiren tek şey sadece hikâyeleri olmuyor; savaşlarda ve keşiflerinde kullanabildikleri özgün yetenekleriyle de dikkat çekiyorlar.

Örneğin, Hikari gündüzleri karşılaştığı sıradan karakterlerle düello yaparak onları bayıltabiliyor. Bu, o karakterin yeteneğini öğrenme fırsatını sunarken, aynı zamanda engelleri aşma imkânı sağlıyor. Gece olduğunda ise tamamen farklı bir yeteneğe sahip olabiliyor ve sıradan karakterlere para vererek değerli bilgiler edinebiliyor. Rastgele yapılınca önemli bilgiler alınamasa da, yan görevleri tamamlarken oldukça iş görebiliyor. Fakat bu yeteneklerin hiçbiri çok özgün değil; örneğin Castti, benzer bir görevi ilaç vererek tamamlayabiliyor. Bazı karakterlerin senaryolarda birbirlerinin yerini almaları için alternatif rakip olmaları sağlansa da, yanınıza gelen karakterler aynı zamanda özgünlüklerini kaybediyorlar.

Octopath Traveler’da gece-gündüz döngüsünü tek tuşla değiştirmek mümkün; böylece aynı ortamda farklı olaylara tanıklık edebiliyorsunuz. Örneğin, hırsızların gece korumaya aldığı bir kapıyı gündüz anahtarı bularak açmak mümkün. Dilerseniz, Avcı Ochette veya Samuray İkari ile korumayı yenerek de girişebilirsiniz, bu yaklaşımın her ikisi de geçerli. Ancak görevliyi yerden kaldırmak, görevinizi tamamladığınız sürece farklı sonuçlar geçerlilik taşıyor.

Savaşarak ayrıldık Oyunun savaş sistemi büyük ölçüde ilk oyundaki gibi tasarlanmış. Sıra tabanlı dövüşlerde saldırı taktiği oldukça önem taşıyor. Her düşmanın zayıf olduğu unsurlar mevcut; esem bir domuzla karşılaştığınızda, farklı silahlarla üzerine giderek zayıflıklarını keşfetmek zorundasınız. Düşmanlara zayıf oldukları silahlarla vurduğunuzda, onları sersemletip saldırı sıralarını kaybettirebilirsiniz. Bunun yaninda, sersemlediklerinde daha fazla hasar alacaklardır. Ancak, özellikle bölüm sonu canavarlarına karşı, etkisiz hale getirmek veya güçlü saldırılarına denk gelmek daha cazip görünmekte. Ayrıca, sersemletme sisteminde kullanılan ‘boost’ sistemi oldukça anlamlıdır. Yan görevler sırasında dolardıkça yükselen boost puanları ile, aynı saldırıyı üç kere kullanmak mümkün olmaktadır. Örneğin, 6 “kalkanı” bulunan bir düşmanı sersemletmek için ikili kılıç saldırısını desteklemek, yeterli olabiliyor. Yenilik olarak oyunda ‘Latent Power’ eklenmiştir. Hasar aldığınızda, doğru yetenekler kullanıldığında veya özel eşyalarla Latent Powerınızı doldurmanız mümkün. Her karakterin kendi iç gücüne sahip olması, diğer karakterlere güç katabilmesi veya doğrudan güçlü saldırılar yapabilmesi anlamına geliyor.

Savaşlar ve açık dünya, klasik bir J-RPG formatında işliyor. Şehirlerde güvendesiniz fakat şehir dışındayken birdenbire savaş ekranında buluşmak kaçınılmaz. Teknik olarak açık dünyayı gezmek size sunulsa da, karakterlerin level’lerine uygun bölgelerde dolaşmalısınız. Örneğin; 13. seviyedeki bir grubun 20. seviyedeki bir alana girmesi durumunda, yüksek ihtimalle kayıplar verebilir. Bu sorunları aşmanın yolu ise sırayla dolaşıp güçlenmekten geçiyor. Yetenekleri kullanarak NPC’lerden eşyaları “almak” ya da karşılaşarak seviye atlamak oldukça faydalı çözümler. Açık dünyada bazı bölgelere erişim olmaması önemli bir sorun değil; her alanın kendi zindanları, hazine sandıkları ve bulmacalar mevcut.

Yol – yemek dahil yan meslek İlk oyundaki gibi meslek sistemi bu oyunda da varlığını sürdürüyor. Başlangıç mesleklerin yanı sıra yan mesleklere geçme imkanı da bulunuyor. Bunların bazıları oyunun sonlarına doğru açılabilir, fakat hepsi de oyun tarzını değiştiren güçlü mekanikler sunuyor. Örneğin; Tüccar Partito savaşlar sırasında etkisizken, ikinci meslek olarak Arcanist aldığında ciddi bir güç dönüşümü yaşayabiliyor.

Bence, hâlâ zayıf kalan mekaniklerden biri görev sistemidir. Bazı görevler şehir içinde rahatlıkla tamamlanabilirken, bazıları akıl yürütmeyi gerektiriyor. Örneğin bir karakter, bir deniz fenerinin yakınında babasını beklediğini söylediğinden, onun hakkında fazla düşünmezsiniz. Şehirde birkaç kişi bu durumdan haberdar olsa da kimse baba hakkında doğru bilgi vermez. Oğluyla ilgili bir karakterle karşılaştığınızda, adam sizden sadece bir şey istemez. Eğer aklınıza gelirse, Agnea veya benzeri bir karakterle o çocuğun yanına dönebilirsiniz. Karakterler bir araya geldiğinde, hikâyelerini birbirlerine iletmiş oluyorlar. Ancak, daha net bir görev sistemi ya da verimli bir görev defterinin olmasını tercih ederdim. Hayatın koşuşturmaları içinde yan karaktersel hikaye detaylarını hatırlamak; fazlasıyla zorlayıcı olabiliyor.

İlk oyundaki önemli eleştirilerden biri de, sekiz karakterin hikâye boyunca birbirleriyle etkileşime girmelerinin sınırlı olmasıydı. Bu sorun, Octopath Traveler 2 için de geçerli. Ortam, Dungeons & Dragons tarzında çok daha etkili olabilirdi; önemli kararların içinde farklı bakış açılarına sahip karakterler arasında çatışmalar olduğunda hikaye gelişimi daha zenginleşebilirdi. Karakterler arasındaki diyalogların sayısı bir tık daha fazla olsa da, yine de yeterli değil. Ayrıca, yeni eklenen ‘Crossed Paths’ ikili yan hikâyeler belirli bir çekiciliğe sahip olsa da, ana hikâyeye kadar etkileşim hissettirmiyor. Daha fazla diyalog ve karakterler arası etkileşim, Octopath Traveler 2’nin zenginleşmesine neden olacaktır; çünkü hikâye giderek monotonlaşmaya başlıyor.

Geri çekilip genel bir perspektife bakacak olursam, Octopath Traveler 2 beklentilerimi tam karşılayamadı. Bu durumun sebebi oyunun kalitesiz olması değil, ilk oyuna yapılan güncellemelerin yeterince gerekli değişiklikler sunmamasıdır. İlk oyunun muhteşem formülü ile yeni bir klasik oluşturmak kesinlikle mümkün; doğru yaklaşımla Square Enix’in ellerinde yeni bir Chrono Trigger olabilirdi. Eğer eğlenceli ve nostaljik bir J-RPG arıyorsanız, şu anda Octopath Traveler 2’den daha iyi bir alternatif yok. Ancak oyunun potansiyelini sonundaki rakiplerle uzun vadeli olarak doldurması kaçınılmaz. Oyun, farklı karakterleri, zorlu savaşları ve bolca içeriğiyle beni tatmin etmeyi başardı. Yine de, keşke içindeki “bir yetenekli ama tembel öğrenci” ruhunu da atabilseydi.