Baldur’s Gate 3: D&D Dünyasında Unutulmaz Bir Macera Deneyimi

Geçmişteki maceralarını anlatırken büyük bir bilgelikle yanıtladı Minsc: “Ozanlar, düşmüş tanrıların ve kadim savaşların hikâyelerini söyler. Ancak bu, gerçekte hikâyenin yalnızca küçük bir dilimidir. Aradaki o küçük detaylardan bahsetmez hiçbiri…” Baldur’s Gate 3, işte bu küçük detaylardan oluşan bir deneyim sunuyor. Bir kez daha Faerûn’un tanrılarına meydan okuyoruz; ozanların yıllar boyunca anlattığı hikâyeleri gerçekleştiriyoruz. Ama o zorlu maceraların ardından, büyü slotlarımız bitmiş, zırhımız yıpranmış ve enerjimiz tükenmişken, kamp ateşinin etrafında arkadaşlarımızla sohbet ederken buluyoruz kendimizi. Bir yandan akşamın ne yiyecekse onu atıştırırken, Scratch ve Owlbear’ın bir topun etrafında koştuklarını izleyip gülümsüyoruz. 1998 yılında Baldur’s Gate 1 ile büyük bir popülerlik kazanan izometrik rol yapma oyunlarının en ilginç yanlarından biri, görsellik ve prodüksiyon değerlerinin o dönem muadillerine göre çok fazla öne çıkmamasıydı. O zamanlar bunun hiç de önemli olmadığını düşünebiliriz, çünkü rol yapma oyunları da hayal gücümüzle şekillenen sahnelerden ibaret değil midir? Masaüstü oyunlarında kullanılan minyatürler ya da el çizimi arka planlar üzerine yerleştirilen 2D karakterler, boşlukları bizim doldurmamıza olanak tanıyordu. Tıpkı Larian, Baldur’s Gate 3’ü oyun dünyasına kazandırana dek. Artık çıtayı yukarılara çıkardılar ve hemen sonrasında yepyeni bir standartla karşı karşıya kalacağımız kesin.

Size dönecek olursak, karşımızdaki oyun gerçekten de etkileyici bir boyutta ve devasa bir yapım. Altı yıl boyunca titizlikle hazırlanmış bu oyunun potansiyelini daha önce Erken Erişim’in başlangıcında da belirtmiştim. O zaman naifçe “Tahminen bir yıl içinde Erken Erişim’den çıkacak” demiştim. Üç yıl sonra nihayet oyunun çıkışını gerçekleştirdi; bu kadar uzun bir bekleyişe değdiğini rahatlıkla söyleyebilirim.

Erken Erişim sırasında en çok tartışılan konulardan biri oyunun neden “Divinity: Original Sin 3” değil de “Baldur’s Gate 3” olarak adlandırıldığıydı. Bu durumu her seferinde yeniden anlatmaktan yorulmuş olsam da, açıklamak gerekirse: Bu oyun aslında Baldur’s Gate’in gerçek bir devamı. İlk başta bu çok belirgin görünmese de, illithid’ler ve Absolute adındaki bir tanrı hikayeye dahil olmuş. Ancak, Bhaal ile bağlantı var mı, diye sorarsanız, elbette ki var! Larian ve birçok diğer stüdyo, uzun süre boyunca Baldur’s Gate lisansını takip ettiler. Larian lisansı aldıktan sonra, “Fan hizmeti yapalım, gerisi gelir” demek yerine, gerçekten etkileyici bir hikaye oluşturmak adına en iyi şekilde çalıştılar. İlk başta alakasız gibi görünen hikaye, ilerleyen bölümlerde öyle bağlantılar kuruyor ki “Aa, bunu da unutmamışlar!” şeklinde düşünerek şaşırmak kaçınılmaz oluyor.

Ağlamıyorum, gözüme tadpole kaçtı… Maceramızın girişine gelecek olursak: Karakterimizi yaratmadan önce gözümüzü bir Nautiloid gemisinde açıyoruz. Nautiloid’ler, Mind Flayer’ların boyutlar arası seyahat için kullandıkları araçlar ve tadpole’ları kullanarak bizi Mind Flayer yapma çabası içindeler. Şansımıza, ezeli düşmanları olan Githyanki’ler, kırmızı ejderhalarıyla birlikte Nautiloid’e saldırı düzenliyorlar ve bu kaostan yararlanarak kaçıyoruz. İlk hedefimiz ise bu Mind Flayer’ı başımızdan atacak bir şifacı bulmak; fakat tadpole’dan kurtulmanın o kadar da kolay olmayacağını kısa sürede öğreniyoruz.

Erken Erişim sürecinde uzun uzun tartıştığımız Act 1, mükemmel bir şekilde karşımıza çıkıyor. Eğer daha önce oynadıysanız bile sindire sindire yeniden oynamanızı öneririm çünkü birçok yeni olay ve diyalog göreceksiniz. Ancak genel hikâye yine de aynı çizgide devam ediyor. İnternette “Oyunu 35 saatte bitirdim” gibi yorumlar görebilirsiniz, bu da doğru. Gerçekten de oyunu bu sürede bitirebilirsiniz; ancak bu, bir kitabın sayfalarını atlayarak final sayfasına ulaşmaya benzer. Larian, her köşeyi sürprizlerle donatmış. Tüm detayları keşfedip, hikayenin zenginliğini yaşamak isterseniz 35 saatte Act 1’in yarısını bile bitiremeyebilirsiniz. Ayrıca, her yanı keşfetmeye çalışsanız bile yine de her şeyi görmeniz mümkün değil. Verdiğiniz yanıtlar, attığınız zarların sonuçları ve savaşlardan sağ kalanlar oyun deneyiminizi etkiliyor. Her defasında farklı bir oyun hissi vermesi ile birlikte, bu oyun gerçek bir DM ile oynuyormuş hissini sunuyor. Baldur’s Gate 3, tam anlamıyla mükemmel bir masaüstü rol yapma simülatörü yaratıyor.

Nerenin edisyonusun bakayım sen? Bildiğiniz gibi Dungeons & Dragons’a ait özel bir sistemi var ve bu oyunda mevcut güncel 5th Edition sürümünden uyarlanan bir sistem kullanılıyor. Öncesinde bu sisteme en yakın olan oyun SOLASTA’ydı ama Baldur’s Gate 3, bu sistemi birebir ve mükemmel bir şekilde ekrana taşımayı başarıyor. Tabii ki bazı ufak değişiklikler mevcut; bu yüzden masalarda bile yaptığımız değişikliklerden belki de hiç bir şey kaybetmiyoruz. Larian’ın en zeki hamlelerinden biri, bu sistemi oyunun temeline oturtmaktı, çünkü bu sayede oyunculara, neredeyse masaüstündeki kadar büyük bir özgürlük tanıyor.

Düşman silahı elinizden mi düştü? En yakındaki sandalyeyi alıp vurabilirsiniz. Bir Barbar mısınız? Sandalyeyi unutun, direkt düşmanı yakınızdaki arkadaşınızla çözün. Kapalı kapıları Astarion’u kampta bırakarak geçirmek istiyorsanız, uygun bir silahla kapıyı kırabilirsiniz. Hayvanlarla iletişim kurarak öğrenemeyeceğiniz bilgiler edinebilirsiniz. Hatta daha ileriye gittiğinizde, zihnini okumaya veya cesetleri büyü ile kaldırmaya çalışabilir ve sorgulayabilirsiniz. Farklı bir durumdaysanız ve bulunduğunuz alana sığmıyorsanız, oyunda çözüm olarak Shapeshifter Maskesi ile farklı bir forma dönüşebilirsiniz. Herhangi bir özgürlük, hayal gücünüzle birleştirildiğinde ortaya çok sayıda unutulmaz anı çıkıyor.

İkinci önemli nokta ise, oyun sizi bir şeyleri başaramadığınızda sert bir şekilde cezalandırmıyor. Zaman zaman başarısız olacaksınız; en iyi oynasanız bile bazı şeyler zarın kaderine bağlı. Başarılı olmak güzel ancak başarısızlığınız da oyunu bitirmiyor. Bu durum, yaratıcı düşünmenizi gerektiren yeni zorluklar ortaya çıkarıyor. Genellikle bu başarısızlık hikayeleri, gerçek masaüstü oyunlarında olduğu gibi daha ilgi çekici anılara yol açıyor. Baldur’s Gate 3’teki yaptıklarınız, yapmadıklarınız ya da başaramadıklarınız her biri hikayenizin bir parçası ve hepsi sonunda çok farklı sonuçlarla bir araya geliyor.

Act 1 Barbie, Act 2 Oppenheimer… D&D hayranı olmayı yine başaramadım, özür dilerim. İlk Act’in ana hikáyesinde nasıl bir yol izleyeceğinizi seçtiniz; Goblin Kampı mı yoksa Druid Korusu mu? Oyun kısa sürede başka bir seçim sunuyor: Moonrise Towers’a gitmeniz gereken bir duraksama var. Dağ Geçidi üzerinden Gith Creche’ine uğrayabilir ya da yer altına inerek Underdark’tan geçebilirsiniz. Ben, biraz acele etmek gerektiğini düşündüğüm için Underdark’a daldım; arkadaşım Burcu ise önce Underdark’ı tamamladıktan sonra Mountain Pass üzerinden geçerek birçok önemli olay yaşadı. Yaşadıklarımı atlamamı istemiyorum, dikkat etmelisiniz.

Act 2’ye geçtiğimizde, oyunun tonu değişiyor; çünkü Shadow-cursed Lands’e adım atıyoruz. Shar tarafından lanetlenmiş bu topraklarda herhangi bir ışık kaynağı olmadan ilerlemek oldukça zor. Act 1 kadar zengin içerik sunmasa da, bu bölüm var olan tonu etkili bir şekilde hissettiriyor ve konunun ciddileşmesine tanıklık ediyoruz. Üstelik bu bölüm, 3 yıl boyunca düşündüğümüz pek çok sorunun yanıtını alıvermemizi sağlıyor.

Act 2’nin sonlarına doğru tamamen farklı bir yere sürükleniyoruz. Nihayet, baldurs kapısına ulaşmamız gerektiğini görebiliyoruz. Şehrin büyüklüğü, tam anlamıyla Larian’ın dile getirdiği gibi büyük. İlk olarak kasabalara ve dış duvara göz atıyoruz; ardından Alt Şehir’e adım atıyoruz. Hemen Elfsong Tavern’a koşup yanlışlıkla bir yan göreve giriş yapıp oraya kaptırdım; sakın acele etmeyin, evvelce şehrin havasını hissetmek için biraz daha zaman geçirin. Düşmanlarınız kaçmayacak.

Yalnız, bu bölümde bazı sorunlar baş göstermeye başlıyor. Act 3, Larian’ın “son bölüm tasarrufu” olarak bilinen bir duruma yakalanmış. Act 1’deki pürüzsüz akış, burada gözle görülür şekilde azalmış. Hadi Act 2’nin de sorunları vardı ama bu kadar büyük bir oyunda hatasız olmalarını beklemek doğru değil. Ancak Act 3 bu noktada biraz daha aşırıya kaçınca, benim için zevki biraz kaçırdı.

Örneğin son Panel From Hell’lerde bah ettikleri “Baldur’s Mouth gazetesinin başlıklarını değiştirebileceksiniz!” durumu aslında oldukça kısıtlı bir görev. Hadi onu geçtim, bu çeşitlilikte bazı achievements’lerden bile emin olamıyorsunuz -ki tüm bunların hedeflediğiniz sonuçları bulamadığınızı görmek sinir bozucu. Bu yargılama, ilk iki bölümdeki çeşitliliğin ve alternatiflerin burada daraldığını söylemekte rahatlıkla bulunabilirim.

Hem Baldur’s Gate 3 büyük bir oyun, hem de onun bu kadar detaylandırılması ve karakter zenginliği bir başka hoş noktası. Bugün, Baldur’s Gate serisi ve yanında yardımlaşan karakterlerin hikayeleri efsane statüsündedir. Ancak, Larian gerçekten de kaliteyi ve niteliği ön plana çıkarmış; bu kadar özenle inşa ettikleri karakterleri oraya yerleştiriyor. Oyuncuların, ekstra olarak tanıdık karakterlerle buluşma imkânına sahip olması büyük bir artı.

Bu yol arkadaşları arasında kimlerin gerçekten etkileyici olduğu merak ediliyor. Her birinin kendine özgü kişilikleri, beklentileri ve zevkleri var ve ilginç yapılarıyla adeta hikayenizdeki dengeyi sağlıyorlar. Astarion, kötü karakter olmasına rağmen ilginç dinamikler yaratıyor. Baldur’s Gate 3, siz ana karakter olduğunuz için herkese her türlü düşkünlükle yaklaşmak yerine daha doğal ilişkiler sunuyor. Örneğin, Astarion bana çeşitli güçleri kullanma yolunda teşvikte bulunurken, “Bak elimizdeki gücü kullanmalıyız!” gibi bir cümle kurabiliyor. Ben de “Hayır, kimse tadpole kullanmayacak!” dediğimde direk gözdağı verebiliyor.

Sonuç olarak, yeni yol arkadaşlarımızı genel olarak beğendim. Yoldaşların verdiği tepkiler ve yaptıkları yorumlar, tam yerinde olmuş. Baldur’s Gate 2 hala en iyi durumda olabilir, ama Baldur’s Gate 3 cezbetmiyor değil. O zırh o asayla hiç uymuş mu yalnız?? Yoldaşlarınızı seçimlerinize göre alırken parti dizilimine dikkat etmelisiniz. Her karakterin belirli bir atanmış sınıfı var. Shadowheart, iyileştirme sağlayabilirken, Astarion kilitler ve tuzaklar konusunda yardımcı olur. İstediğiniz gibi şekillendirme şansınız var. Eğer yeni bir şey denemek isterseniz, Withers yardımcı oluyor. Shadowheart’ı belirli bir şekilde değiştirebilir ya da eğer hoşunuza gitmiyorsa, 100 altın verip o sınıfı değiştirebiliriz.

Bu esneklik, masaüstü oyunlarına ters görünebilir ama bazen, elde ettiğiniz ekipmanları kullanmak adına gerekli oluyor. Larian, D&D oyunlarında sıkça bulunan “sadece 3 büyülü nesneye bağlı kalma” kuralını tamamen kaldırmış ve istediğiniz ekipmanları kullanmanıza izin veriyor. Bu, bazı ilginç kombinasyonların ortaya çıkmasına da neden oluyor. Bu sayede, ekipman ve envanter sisteminin düzenlenmesi daha iyi hale gelmiş. Envanterinizi düzenli tutmak daha kolay hale geldi ancak bunun daha da otomatikleşmesi mümkün olabilirdi.

Son olarak, kamp mekanı için özel kostümler oluşturulması ve bunların istenen zamanlarda değiştirilebilmesi oldukça güzel bir detay. Lakin, bu kostümlerin dışarıda ve savaşta da giyilebilmesi durumu eksik hissettiriyor. Sonuçta, Baldur’s Gate 3; gerçek anlamda kickstarter güzelliğinde bir oyun. Bu tip bir yapım, her oyundan beklenmesi doğru değil. Ancak, AAA firmalarınızın bizim için daha iyi bir Baldur’s Gate yaratmak için kendi zamanlarını yaratmadığını belirtmek gerekir. Baldur’s Gate 3, 10 yılda bir gelen bir tecrübe sunuyor. Kısacası, bu oyunu her türlü notlayarak geçirmekteyim.