Stray Gods: Müzikal İnovasyon ve Yunan Mitolojisiyle Bir Yolculuk

Bir insanın yedinci güne kadar masumiyetini ispatlaması gerektiğini düşünün. Böyle bir durumda ne yapardınız? Bir kadın, tanıştığınız gün ansızın kapınıza gelerek kanlar içinde yere yığılıyor ve ölümünden siz sorumlu tutuluyorsunuz. Üstelik artık bir tanrı olarak yaşıyorsunuz. Stray Gods, hiç durmadan ilerleyen ve bir oturuşta bitirmek isteyeceğiniz bir deneyim sunuyor. Daha önce ihtiyacım olduğunu fark etmediğim bir tür olan müzikal oyunlarla tanışmamı sağladı. Eğer müzikaller sizin tarzınız değilse, bu oyun sizin için heyecan verici olmayabilir. Ancak eğer benim gibi müzikallere karşı bir tutkunuz varsa, ayrıca Yunan mitolojisini de seviyorsanız, bu oyunu çok ama gerçekten çok seveceksiniz!

*Orkestra çalmaya başlar…* Hikaye, Grace’in müzik grubuna yeni bir üye aramasıyla başlıyor. Ancak bu grup, onun en yakın arkadaşı Freddie’nin tutkusunu yansıtıyor. Grace, hayatta ne yapmak istediğini düşünürken, adını Calliope olarak bildiğimiz etkileyici bir kadın karşısına çıkıyor ve ardından aniden kayboluyor. İşte o an, sessiz bir şokla, Grace’in salonunda Calliope’nin hayatını kaybettiğini öğreniyoruz. Eğer bu ismi tanıyorsanız, onun Apollo’nun müzlerinden biri olduğunu biliyorsunuzdur. Şimdi, Calliope’nin ölümüyle birlikte onun ruhu Grace’in bedeninde yaşamaya başlıyor ve geriye kalan son müzik, Grace’in elinde. Fakat tek bir sorun var: Calliope’yi kim öldürdü? Şüpheler elbette ki Grace’in üstünde yoğunlaşıyor.

*Girsin yaylı çalgılar!!* Stray Gods‘ın en dikkat çekici unsurlarından biri, kesinlikle seslendirme sanatçılarıdır. Gerçekten bütçelerini kıymışlar. Grace’i Laura Bailey, Apollo’yu Troy Baker seslendirmekte. Bekleneceği üzere, harika bir performans sergiliyorlar. Calliope’yi seslendiren isimse Ashley Johnson. Athena karakterinde Felicia Day var, Minotaur’u ise Raul Kohli seslendiriyor. Liste oldukça geniş; Kimberly Brooks, Anjali Bhimani, Abubakar Salim (hatırlarsanız kendisi AC: Origins’de Bayek’ti) ve Erika Ishi gibi birçok yetenekli isim mevcut. Gerçekten efsane bir kadro, bu kadar yetenekli bir müzikalde daha fazlasını beklemek doğal. Ancak Stray Gods’ın bu muazzam yetenek potansiyelini yeterince kullanamadığını düşündüğüm anlar da yaşamadım değil.

Her seçim yaptığınızda, farklı tarzlarda ve sözlerle yazılmış şarkılar sunulmuş. Hepsi de oldukça güzel. O yüzden, “Neden bu şarkının tam orkestral versiyonu yok?” diye söylenme gereği hissetmiyorum. Birinizin kemanı yarım ses aşağı yalnız, ve çok kulağa batıyor.

Stray Gods’ın beni rahatsız eden ve kulağıma batan tek noktası, bir müzikal olmasına rağmen ses miksajındaki bazı hatalardı. Tüm ayarlarımı kontrol ettim ve bazı sahnelerde karakterlerin sesleri gerçekten kısıktı ya da aynı sahne içinde ses dalgalanmaları yaşandı. Bu, karakterleri yürütmemizle ilgili değil çünkü oyunun dinamiklerinde böyle bir şey yok. Müziklere bu kadar önem verilmişken, ara sahnelerde böyle belirgin bir hata görmek benim açıma üzücüydü. Ancak belki bir gün bu sorunlar bir güncellemeyle giderilir. Ayrıca, iki farklı versiyonu olan bir ara sahne iki kez tekrarlandı, muhtemelen birini eklemeyi unuttular ama bu tür hatalar genel deneyimimi olumsuz etkilemedi açıkçası.

Ve son bir kez, tüm gücümüzle! Stray Gods‘ı yaklaşık 8 saatte tamamladım. Ancak daha en az 8 saat daha oynamak, farklı seçimlerin beni nereye götüreceğini keşfetmek istiyorum. Bazı noktalarda son seçimimi yeniden yükleyip değiştirdim ama genel olarak, oyunun seçimlerin sonuçlarını iyi bir şekilde sunduğunu düşünüyorum. Böylece, “Haydaa, e ben öyle demek istememiştim,” diye düşündüğüm bir an yaşamadım. Son derece akıcı bir şekilde gelişen olaylar ve rol yapma unsurları dikkatimi çekti. Yükleme ekranları ise kısa ve hızlı bir geçiş sağlıyor. Bir müzikal film gibi akıyor Stray Gods. Kesinlikle son zamanlarda oynadığım en iyi rol yapma oyunlarından biri. Şimdi, izninizle Apollo yerine Persephone’nin tarafını tutmayı denersem neler olacağını göreceğim.