Last Train Home: Strateji ve Duyguların Birleştiği Yolda Şaşırtıcı Bir Deneyim

Bu yıl hemen hemen her türde bir dünya çapında korku oyunu piyasaya sürüldü fakat strateji türü biraz geri planda kaldı. Elbette ki Company of Heroes ve Jagged Alliance yeni oyunlarıyla karşımıza geldiler ve pek de fena sayılmazlar; fakat yine de GZS (Gerçek Zamanlı Strateji) açısından çok da parlak bir yıl yaşamadık. Neyse ki son anda Last Train Home yetişti ve türün itibarını 2023’te korumaya devam etti. Açıkçası, oyun için etkileyici bir pazarlama süreci yaşandığını söyleyemem; belki de benim gözümden kaçtı. İyi ki Can, benim gibi bir cahil değil de “Last Train Home senin için harika görünüyor, ne dersin?” mesajını gönderdi. Aksi halde bu güzelim GZS kaybolup gidecekti.

Çekoslovakya mı? Çek Cumhuriyeti mi? Çekya mı? Off, bu ülke gerçekten karmaşık! Bildiğiniz gibi, Birinci ve İkinci Dünya Savaşları oyun dünyası için bir hazine niteliğinde. Sürekli yeni içerikler üretebiliriz. Yeter ki iyi bir konu keşfedelim… Last Train Home, bu noktada oldukça başarılı bir iş çıkararak işlenmemiş bir konuya el attı ve etkileyici bir oynanış ile birleştirdi. Ana tema ise, tüm güzel hikâyelerin çevresinde döndüğü gibi: Yolculuk… Oyunumuz, Birinci Dünya Savaşı’nın sona erdiği ama iç savaşın Rusya’da tüm hızıyla devam ettiği bir dönemde geçiyor. Halk, iç savaştan bıkmış ve tükenmiş durumda. Biz, Rusya’da çatışmalar sürerken, Birinci Dünya Savaşı sonrasında evlerine dönmeye çalışan bir avuç Çek askerini yönetiyoruz. Demir ağlarla sarılmış Rusya’da küçük bir trenle yolculuk yaparak, ailelerimize kavuşmayı umut ediyoruz. Ama bu yolculuk hiç de kolay değil… Gördüğünüz gibi, temelde duygusal bir alt yapıya sahip olmasına rağmen, aslında dolu dolu bir strateji deneyimi sunuyor LTH. Senaryo, yavaşça ilerliyor ve yolculuk devam ettikçe işler karmaşıklaşıyor. Üstelik, bunu oldukça etkileyici ve yaratıcı bir oynanış sistemiyle aktarıyor.

Türler arası geçiş? Бaşarılı! LTH, temelde Company of Heroes 3 tarzı bir sistem kullanıyor ama bunu çok daha duygu dolu bir biçimde sunuyor. Oyun o kadar iki farklı alanda ilerliyor ki: Birinci alan, trenimizle yaptığımız yolculuklar. Askerlerimiz trene doluşuyor ve gitmemiz gereken yere doğru birlikte ilerliyoruz. Bu bölümde savaş yok, daha çok strateji, kaynak yönetimi ve planlama üzerinde yoğunlaşıyor. Trenimiz ana üssümüz ve “üst yönetimi” kısmını tren üzerinden yapıyoruz. Tren, bir lokomotif ve birçok vagondan oluşan çoklu bir yapı. Oyun, bu yapıyı değiştirmek ve geliştirmek için gerekli altyapıyı bize sunuyor. Lokomotifleri yerleştirip değiştiriyor, çeşitli alanlar oluşturuyoruz. Yemekhane, hastane, kompartımanlı vagon gibi seçeneklerimiz mevcut. Bunlarla beraber kendi içlerinde ısınma, koruma ve tadilat işleriyle ilgileniyoruz. Bütün bunları sağdan soldan topladığımız kaynaklarla gerçekleştirmek zorundayız. Fakat kaynaklar yalnızca gelişim için değil, hayatta kalmak adına da sürekli bir arayış içinde olmamız gerekiyor. Trene yakıt, insanlara gıda lazım. Daha da kötüsü, askere mermi, doktora ilaç gerekiyor…

Oyunun temel mantığı, bu kaynak arayışına dayanıyor: Trenle yol alırken farklı bölgelerde duraklayıp alışveriş yapıyor, kaynaklara ulaşmaya çalışıyor ya da yağmalıyoruz. Bazı kaynak arayışlarında ya da oyunun bizi yönlendirdiği çatışma alanlarında aksiyona katılmamız gerekecek ve işte o zaman tür değişimi devreye giriyor: Kendimizi bir GZS’nin içinde buluyoruz. Güzel bir GZS dinamiği oluşturmuş bu ekip! Oyunun en büyük sürprizlerinden biri, aksiyon bölümlerinde karşımıza çıkıyor. Bu çapta bir oyundan beklenmeyecek kadar kaliteli bir GZS sistemi mevcut. Kısıtlı asker sayısıyla, sağlam stratejiler dizisiyle çatışmalara girmek zorundayız. Amacımız yalnızca görevi ifa etmek değil, mümkün olduğunca az asker kaybetmek. Çünkü sürekli asker basmak mümkün değil ve her kayıp, ekibin moralini olumsuz etkiliyor. Her asker çok değerli; oyun da bunu zor yoldan öğretmeye çalışıyor. Çatışma sistemi, COH kadar derin olmasa da onunla rekabet edebilecek seviyede. Vuruş hissi tatmin edici, gizlilik önemli, askerlerin yetenekleri de dikkate alınmak zorunda… Siper almak, doğru pozisyonda yer edinmek, çalıların arkasına gizlenmek, düşmanların arkasında sessizce yaklaşmak… Yani alışılageldik GZS’lerde pek sık rastlamadığımız unsurlara şahit olmak da mümkün. Kısacası, iyi bir GZS’den beklediğimiz hemen her şey doğru bir şekilde yerli yerinde.

Fakat her şey bir araya geldiğinde bazen bunlar da fazla olabilir… Oyunun temel mantığı iki farklı dinamik üzerine inşa edildiği için, bazen kaynak ve üs yönetimi bazen de çatışma bölümleri ile karşılaşıyoruz. Tüm bunların üzerine RYO (rol yapma öğeleri) unsurlarını da ekleyelim: Yolda giderken bir durakta Rus bir komutanla karşılaşıyoruz, o komutanın sorular sorduğunu ve bu sorulara verdiğimiz cevapların tüm oyunda etkili olduğunu düşünelim. Hatta daha da ilginci, bir köye uğradığımızda askerlerimizin yaralarına dikkat eden herkesin, karşılığında yemek istediği durumda… Tüm bu kararların bize ait olduğunu düşünürsek… Evet, oyunda böyle unsurlar da mevcut. Üstelik, bu karar mekanizmaları son derece ciddiye alınabilecek unsurlar taşıyor; çoğu zaman anlık sonuçlarını göremesek de gelecekte bizi pişman edecek kararlar alıyoruz. Yanlış anlaşılmasın, bir Frostpunk ağırlığından bahsetmiyorum burada. Genelde kararlarımız stratejik bir öneme sahip. “Ahh keşke şöyle demeseydim, şimdi bir sürü yakıtım olabilirdi” tarzında pişmanlıklar yaşıyoruz. Ama yine de alınan kararların oyuna görünür etkileri var, bu da oyunun keyfini açıkça artırıyor.

Aslında, oyunda gerçekten her şey mevcut. Peki, bu gerçekten iyi bir durum mu? Yapımcının oyuna dair neredeyse hiçbir hatası yok, her şey yerli yerine oturmuş ve yenilikçi. Ama… Her şey o kadar çok ki düşünmeniz gereken birçok şey var, bu da oyuna alışmayı zorlaştırıyor. Bu yüzden LTH, oldukça zor bir oyun. Oynamak için konsantre olmak ve birçok unsura dikkat etmek gerekiyor. Yakıtın durumu nasıl, yaralı askerler iyileşiyor mu, karlı bölgelere gitmeden önce tüm vagonlar yeterince ısındı mı, mermiler yeterli mi, ilk yardım kitleri ne durumda, askerlerin moralleri iyi mi, el bombası kalmış mı, yiyecekler yeterli mi, askerlerin dinlenebilmesi için vagonlar yeterli mi… Ehhh, bazen insanın bağırası geliyor ama bu durum oyuna gerçekçilik katıyor. Bu yüzden bu durumdan şikayet etmek ne kadar doğru, bunu da bilemiyorum. Ancak mekanikler o kadar iyi ve mantıklı bir şekilde harmanlanmış ki, hepsine hakim olduktan sonra oyundan gerçekten zevk almaya başlıyorsunuz. Bu da biraz zaman alıyor. Ama temel dinamikleri oturttuktan sonra geri kalan her şey bir çorap söküğü gibi gelir.

Çekya Ormanları 1080p full HD izle Atmosfere gelecek olursak… Ben genel olarak atmosferin başarılı olduğunu düşünüyorum. Oyun, Sibirya’nın tehlikeli bölgelerinde bir avuç insanın eve ulaşma çabasını hissettirme konusunda oldukça iyi bir iş çıkartıyor. Ancak, karakterler arası etkileşimin neredeyse hiç olmadığını belirtmeden geçemeyeceğim. Acaba, askerler birbirleriyle iletişim kurabilse ya da hikaye açısından daha önemli olsalar, bu fena olmaz mıydı… Ama yine de, göze batan bir durum yok. Grafiklerin ve sanat tasarımının da atmosfere sağladığı katkı büyük. Grafikler etkileyici, optimizasyon mükemmel. Her şey keyifli. Ancak müzik kullanımına biraz daha özen gösterilseydi keşke diyorum. Her bölüm için farklı bir tema mevcut olsaydı, trenle seyahat ederken Civilization tarzı yerel melodiler duysak nasıl olurdu? Çok fazla vakit geçirdiğimiz tren bölümlerinde, aynı ezgileri dinlemek zorunda kalıyoruz. Oyun gerçekten iyi bir ana tema müziğine sahip, ama sürekli o dönüyor. Müziğin çeşitliliği, eminim atmosferin derinliğine büyük katkı sağlardı ama ne yapalım…

Hadi arkadaşlar toparlanın, geri dönüyoruz! Kısacası, yıl sona ermeden oldukça başarılı ve uzun ömürlü bir strateji oyunu karşımıza çıktı. Anladığım kadarıyla yapımcının bu macerayı hemen bitirmeye niyeti yok, oyunu desteklemeye devam edecekler. Kim bilir, belki birkaç yıl sonra bu macera yeni oyunlarla devam eder (nasıl olur, ben de bilmiyorum 🙂 ). O yüzden yerimizi almakta fayda var. Ayrıca, indirim dönemlerinde Steam’de makul fiyatlarla bulunabilir durumdalar. Eğer farklı türleri birleştiren, kaynak yönetimi ve çatışma dinamikleri konusunda yenilikçi, hatta bazı yerlerde iyi bir RYO unsuru da taşıyan bir strateji oyunu arıyorsanız, trene atlayın. Memlekete dönerken bandırılan pek çok şey var…