The Last of Us Part 2: Derinlik, Mekanikler ve PC Performansı Üzerine Bir İnceleme

Video oyunlarının kökenine inip onların bir eser mi yoksa bir ürün mü olarak değerlendirilmesi gerektiğini düşünmek, oldukça derin bir meseledir. Hellblade ile Call of Duty’yi aynı perspektiften ele almak adil değil; fakat birçok oyun, bu iki hedefi uygun oranda harmanlayarak iz bıraktı. The Last of Us Part 2, hikâyesiyle oyuncuya video oyunlarından ne beklenmesi gerektiği hakkında derin düşüncelere dalma fırsatı sunuyor. Oyun çıkışından bu yana geçen beş yıl içinde, hem konsol sahipleri hem de PC oyuncuları arasında bu konu etrafında çeşitli tartışmalar yaşandı. Şimdi, The Last of Us Part 2 hakkında yeni bir değerlendirme yaparken, daha önce söylenmemiş bir şey bulmanın zor olduğunu düşünüyorum. Konsolda hiç tecrübe etmemiş biri olarak, internet üzerindeki tartışmalara katılmak istemiyorum. Ancak şunu açıkça belirtmeliyim ki, hikâyeye ilişkin bazı eleştirilerim bulunsa da, anlatımı kötü bulmuyorum. Olayların gelişimi eserin tema ve doğasına oldukça uygun; yalnızca dağınıklık ve tempo konularında bazı sorunlar yaşıyorum. Onca kadın arasında bir erkek ben kaldım!

Bu yazının, daha önce The Last of Us Part 2’yi inceleyenlerin yazılarına bir atıf yaparak başlaması gerekiyor. İlk incelemeyi Serpil Abla, ardından İpek yapmıştı. Yılın oyunları dosyasında ise Gülhis onu cesurca öne çıkarmıştı. İlk erkek yazar olarak benim de detaylı incelememi yapma fırsatım oluyor, bu anlamda bir espri tehlikesi var. Diğer bir mizah noktası ise Naughty Dog oyunlarının mekaniklerini her zaman çok beğenmemiş olmam. Uncharted serisinde yapay zekanın sıkça özelleştirilmiş durumlarına takılıyorum. Ancak The Last of Us Part 2, bu prekonsepsiyonda bir değişime yol açtı; çünkü mekaniklerin ilkinin sınırlılığının tedavi edildiğini görüyorum. İlk oyundaki mekaniklerin yanı sıra bu yapım, akıllıca eklemelerle daha özgün bir oynanış sunarak bana gerçekten farklı bir deneyim yaşatmayı başardı. Gerçekçilik tutkusunu harmanlayarak, oynayışın akışını mükemmel bir hela oluşturmuş durumda.

Ellie ve Abby, ilk oyunda kontrol ettiğimiz Joel ile birlikte çeşitli yeni yetenekler kazanmış. Zıplama, tırmanma ve yakın dövüşte savunma yapma gibi temel beceriler, oyun deneyimini zenginleştirmiştir. Bu eklemeler, oyuncunun The Last of Us’ta geçirdiği süreyi daha etkileyici hale getiriyor. Kaynakları dikkatli bir şekilde yönetmek, kaçınılmaz çatışmalara dönüşüyor ve bu durum, deneyimimizi tamamen değiştiriyor.

Kendim ettim kendim buldum

Oynanış dinamiklerinin bu kadar gelişmiş olmasının yanı sıra, yine de bazı mekaniksel sorunla karşılaştım. Yüksek zorluk seviyelerinde inceleme yapmayı tercih ediyorum; bu sayede tüm kusurları daha net görebiliyorum. Ancak bu denemeler, bazen oyun deneyimimi olumsuz etkiledi. Düşmanların nişancı yetenekleri belirli bir seviyenin üzerindeydi ve gizli hareket etmek gibi taktikleri çözümlemek zordu. Bu tarz bir oynayış deneyimi, oyuncunun tepkilerini hızla test ediyor ve yapay zekanın belirli durumlarda yapması gerekenleri geçiştiriyor. Haliyle, zorluk seviyeleri daha dengeli hale getirilebilirdi.

Oyun hikâyesinin iki farklı bakış açısıyla aktarıldığını düşündüğümüzde, temaların ve karakterlerin ilişkileri derin bir şekilde işlenmiş. Ancak Ellie ve Abby’nin geçişlerinde bazı yönlerin aşırı belirgin hale gelmesi, anlatımın akıcılığına zarar verebilir. Son kısmın biraz aceleye getirilmiş olduğunu, eklenen unsurların bu şekilde hissettirdiğini düşünüyorum. Bununla birlikte, oyunun kapanış finali oldukça tatmin edici ve hikâyeyi yerinde bir şekilde tamamlıyor. Uzunca bir kapanış da benden

Bu inceleme, oyunun PC’deki teknik durumu hakkında bir değerlendirme yapmak için kaleme alındı. Geçtiğimiz yıl, The Last of Us Part 1’in PC’ye çıkışı, birçok sorunu beraberinde getirmişti. İlk port oldukça kötüydü ve Iron Galaxy gibi sorunlu bir stüdyoya teslim edilmişti. Uncharted serisinin PC versiyonları daha iyi işler çıkarırken, bu portta bazı sorunlar hala devam etmekte. Özellikle performans optimizasyonu, hala tatmin edici bir seviyeye ulaşmamış durumda. Bunlarla birlikte, The Last of Us Part 2 Remastered’da yaşanan bazı sorunlar, ilk oyundaki gibi devam etti.

İlk oyundaki uzun süren işlemci kullanımı sorunu, bu portta daha iyi bir hale getirilmiş; ancak yine de bazı takılmalar yaşanabilir. Genel anlamda, oyunun daha akıcı hale getirildiğini söyleyebilirim. Grafik ayarları oldukça zengin ve özel teknik destekleri de mevcut. Grafik menüsü, oyuncuya gerçek zamanlı değişiklikler göstererek güzel bir deneyim sağlıyor. Kontrol ayarları da oldukça iyi bir düzeye ulaştı; farklı kontroller oluşturma ve tuş atama seçenekleri ile bu noktada gerçekten etkileyici bir deneyim sunuyor.

Sonuç olarak, The Last of Us Part 2, kullandığı cesur anlatım teknikleriyle ilk oyundan daha fazla derinlik katarken, mekanik anlamda bazı zayıflıklara sahip. Bu oyunun PC portunun mevcut sistemlerde daha üst düzey performans sunmasını beklerdim. Ancak genel olarak, bu oyun yaşını açık ara en iyi yansıtan yapımlardan birisi olmaya devam ediyor. Grafiksel açıdan oldukça etkileyici bir yapım olan bu oyun, doğru güncellemelerle çok daha iyi bir deneyim sunabilirdi.