Little Nightmares 3: Korku ve Gizem Dolu Bir Yolculuk

Little Nightmares serisi benim için oldukça özel bir yer tutuyor. Diyeceksiniz ki, “Kaç tane seri için böyle düşünüyorsun?” Haklısınız 🙂 Ancak, burada gerçekten farklı bir durum var. Kızım, daha küçücük bir çocukken, ilk oyunun demosunu oynayıp bayılmıştı. Ben de hemen oyunu satın aldım. Ardından, onun oyunu defalarca oynayıp bitirişini izledim. Oyunun her detayına hâkim olmuştu.

İkinci oyunun duyurulduğunu öğrendiğinde sevinçten havalara uçmuştu. El mahkûm, ön sipariş vermek durumunda kaldım. Tekrar aynı senaryoyu yaşadık. Oyunu tekrar tekrar oynayıp bitirdi, bulduğu bütün videoları izledi; içeriklerin tümünü tüketti. Kızım, tam anlamıyla bir Little Nightmares hayranı haline gelmişti! Yıllardır oyun oynamakta olan ve bu süreçten keyif alan birisi için, çocuğuyla böyle güzel bir ortak zevke sahip olmanın verdiği mutluluk paha biçilmez. Tarsier Studios’tan “3. oyunu geliştirmeyeceğiz” haberini duyduğunda, elbette ki büyük bir hayal kırıklığı yaşadı. Ancak, Bandai Namco’nun “Little Nightmares bizim için kıymetli bir marka” demesi, hikayenin burada biteceğine yönelik umudunu yeniden yeşertti. Sonrasında, beklenen duyuru geldi ve kızım için bir neşe buluşma zamanı daha geldi. Hemen “Ne zaman çıkacak?” diye sormaya başladı, ardından da “Artık o gün gelse” heyecanı sardı. En nihayetinde, Little Nightmares 3’e kavuşmuş olduk. Ve o malum döngüye -oyna, bitir, tekrar oyna, tekrar bitir- geri dönmüş olduk 🙂 Şimdi sözü kızıma bırakıyorum. Onun bakış açısıyla, bu oyun sağladığı bekleyişe değdi mi, bir bakalım.

Zeynep: Evet, kesinlikle değdi. Üçüncü oyunun çıkmayacağı haberini duyduğumda üzülmüştüm çünkü hikayemizde tamamlanmamış çok fazla parça vardı. Ancak, Bandai Namco’nun Supermassive ile çalışmaya başlamasıyla bir heyecan dalgası hissettim. Haberi aldığım günden itibaren, seni sürekli oyunun çıkış tarihi konusunda rahatsız ettim, biliyorsun 🙂 Bu seri benim için çok kıymetli, peki neden? Oyunlarla ilişkim bebekliğimde başlamış olsa da, bunu gerçek anlamda önemsemem Playstation dönemimde oldu. Little Nightmares, bu anlamda önemli bir faktördü. Demosunu ilk oynadığımda bulmacaları ve atmosferi beni içtenlikle çekme gücüne sahipti. Merakımı artıran bir hikâyesi vardı. Küçükken izlediğim “Coraline”, karanlık atmosferlere ve gizli detaylara sahip hikâyeler konusundaki sevgimin başlangıcı oldu. Little Nightmares’te de benzer bir his yaratılmıştı. Little Nightmares 3, tam olarak o atmosferi yakalamış, bu yüzden bekleyişime değdi diyebilirim.

Engin: İstersen oyunun geçtiği dünyayı ve hikâyesini kısa bir şekilde inceleyelim, ne dersin?

Zeynep: Tabii ki, memnuniyetle! Little Nightmares serisi “Nowhere” adlı bir evrende geçiyor. Burası adeta bir kabuslar diyarı. Bu oyunumuz ise “The Spiral” isminde, bu evrenin bir parçasında dört farklı mekânda geçiyor. Bu mekânlar “The Necropolis”, “The Candy Factory”, “The Carnevale” ve “The Institute”. Kahramanlarımız Low ve Alone, kabusların içinde zorlukların üstesinden gelmeye çalışarak buradan kurtulmak için mücadele veriyorlar. Aralarındaki bağ, bizlere de yoğun bir sevgi hissi hissettiriyor, bu karanlık ortamda bile kalbimizi ısıtıyor. Hikâye, mevcut diğer oyunlarla birebir bağlantılı değil. Belki ilerleyen ek paketler ve “The Sound of Nightmares” podcast bölümleriyle bir bağlantı kurulabilir. LN topluluğuna yeni katılacak olanlar, önceki oyunları oynamadan da bu oyunla başlayabilirler. Zaten oyunu tamamladıktan sonra diğerlerini merakla bekleyecekler. Hepiniz hoş geldiniz…

Engin: Little Nightmares oyunları temelde korku-gerilim odaklıdır, ancak hikâyeye belli bir duygusal boyut da katıyorlar. Bazen öfkelerimizi, bazen de duygusal bağlarımızı hissettiriyorlar. Bence LN3 bu aşamada başarılı bir iş çıkarmış. Sahnelerin bizleri duygulandırdığı anlar oldu, değil mi? Low ve Alone arasındaki bağlantıyı hissedebiliyor, onlarla bir bağ kurabiliyoruz. Onlar korktuğunda korkuyor, zor durumda kaldıklarında endişeleniyor ve üzüldüklerinde biz de üzülüyoruz. Umutsuzluklarını yitirmeden yol almaları, bana ilham verici bir nokta gibi geliyor. Serinin önceki oyunlarından Six ve Mono aklımızda yer edinmişti; Low ve Alone da benzer bir etki yaratabilecek karakterler bence.

Oynanış kısmına gelecek olursak, genel anlamda LN3, önceki oyunlarla kıyaslandığında nasıl bir tecrübe sunuyor? Bulmacalar ve platform sahnelerinden bahsetsene. Aklında kalan bulmacalar veya bölüm deneyimleri var mı? En çok hangisi ilgini çekti?

Zeynep: Oynanış açısından bulmacalar, önceki oyunlara benzerlik gösteriyor. Önceki oyunlardan deneyimi olanlar için, detayları fark ederek çözüm bulmak daha kolay. Ancak birkaç bulmaca benim için zorluydu. LN3’te, önceki oyunlardan farklı olarak, karakterlerimizin kendi ekipmanları bulunuyor: Low’un yayı ve Alone’un İngiliz anahtarı. Önceki yapımlarda çevreden aldığımız eşyaları kullanırken, burada hem çevreden hem de bu ekipmanlarla bazı bulmacaları çözüyoruz. İçinde bulunduğumuz mekânların farklı zamanlardaki durumları arasında geçiş yaptığımız kısımlar ve final boss sahneleri benim için büyüleyiciydi. Uzun soluklu kaçış sahneleri önceki oyunlara göre biraz daha fazlaydı. Her yeni oyunda final bossun zorluk derecesinin artması gibi burada da benzer bir durum vardı.

Engin: Bana göre de önceki oyunları hatırlatıyor ama kullanıcı deneyiminde yenilikler sunuyor. Belki bazı bulmacalar daha fazla kullanılabilirdi. Bölüme özel bulmaca türleri tasarladıklarını biliyorum ve bunu anlayabiliyorum. Örneğin, şemsiyeyi kullanmamızı gerektiren dikey hareket temelli sahneler bulunsa da bazı bölümlerde hızlı geçişler yapmamızı sağlayan bulmacalar oluşturmuşlar. Low ve Alone’un kendilerine has eşya kullanarak çözdüğümüz bulmacalar, yenilikçi bir yaklaşım olmuş. İki kişi ile oynandığında bu tarz şeyler daha çekici hale geliyor. Fakat tek kişi oynarken, seçtiğiniz karakterle bazı bulmacalar ve aksiyon sahneleri daha zor, bazıları ise daha kolay olabiliyor. Ancak genel olarak bu durumu dengeli buluyorum, bu yüzden iki karakter ile oynamak mantıklı.

Eşli oynama özelliği, oyunun artılarından biri. Diğer yandan, aynı konsoldan veya PC’den eşli oynama imkanının olmaması – çevrimiçi oynamanın zorunlu olması – bence eksik bir yön. Ayrıca, oyunu tek başına bitiren birinin her bölümde karakter değiştiremeyeceği gerçeği var. Gerçi oyunu bir kere bitirdikten sonra istediğiniz bölümü seçip oynayabiliyorsunuz. Bu türden küçük dokunuşlar, tekrarda deneyim açısından avantaj sağlıyor. Friends Pass sistemi, bir kişinin satın alması durumunda 2. kişinin ücretsiz olarak dahil olmasına olanak sağlıyor.

Engin: Son değerlendirmelerimize geçelim. Genel olarak LN3 hakkında düşüncelerin neler? Nasıl bir oyun olmuş sence? Tavsiye eder misin? Belirtmek istediğin başka bir şey var mı?

Zeynep: Kesinlikle bu oyunu öneriyorum! Artılarıyla başlarsak serinin atmosferi oldukça güzel korunmuş. Yeni bir oyun olmasına rağmen nostalji hissini de yaşatıyor. Grafiklere ve karakter tasarımlarına hayran kaldım. Mekânlar, eski oyunlardan esinlenmiş ve tanıdık ortamlarda bulundugunuzu hissettiriyor. Ancak genel olarak bambaşka bir evrendesiniz. Karakterlerden birinin yüzünü görebiliyor olmak benim hoşuma gitti; bu da duygularını hissetme kabiliyetimi güçlendirdi. Harekete geçiren tasarım detayları sayesinde empati hissim artmış durumda.

Tasarımlar açısından, karşılaştığımız karakterler ve yaratıkların kıyafetleri, onlara ait özellikler taşıyor; bu da onlara bir kimlik kazandırıyor. Hikâye açısından ise, ilk oyundan sonra kafamda pek çok soru var. Olayların nereye gideceği ve kahramanlarımızın geleceği hususundaki merakım devam ediyor. Ancak aynı konsolda iki kişi oynanamaması, bir eksiklik olarak bana kalırsa oyunun kalitesini etkiliyor. Bulmaca sayısının artırılması ve oyun süresinin uzatılması gerektiğini düşünüyorum; zira oyunun fazla hızlı bittiğini hissettim. Bu kadar uzun bir bekleyişin ardından daha fazla vakit geçirmeyi ve beni farklı bir seviyeye taşımayı bekliyordum. Ek paketlerle bu boşluğu gidermeye çalışacağım.

Little Nightmares serisinde sevdiğim bir nokta da, detaylarının dikkatli incelenmediğinde fark edilmeyecek olmasına rağmen derin bir bilgi sunuyor olması. Detaylar, seriye derinlik katan unsurlar. Bence, eğlenceli ve Little Nightmares serisine uygun bir oyun olmuş. Oynamayıp ara sahneleri izlediğinizde bile “İşte bu kabuslarım” dediğiniz bir yapım olmuş. İlk oyunu tamamladığımda yaşadığım soru işaretleriyle karşı karşıya kalmıştım ve 2. oyunun gelişi sonrasında bazı durumların netleşmesiyle kafamda birtakım teoriler oluşmuştu. Bu oyunun da aynı şekilde ilerleyeceğini düşünüyorum.

Engin: Ben de kendi değerlendirmemi yapıp tamamlayayım. Korku/gerilim temalı bulmaca-platform oyunu olarak değerlendirildiğinde, genel anlamda başarılı bir oyun olduğunu düşünüyorum. Bu türden birçok başarılı oyun piyasada pek bulunmuyor. Little Nightmares serisi, bu alanda önemli bir örnek teşkil ediyor. LN3 de bu çizgide ilerleyen bir yapıt bence. Serinin atmosferinin korunduğu konusunda hemfikirim. Geliştirici ekibin değiştirilmesi bazı endişelere yol açtı ama Supermassive Games bu kaygıları ortadan kaldıran bir oyun sundu. Oyun içerisindeki ortamlar, karakterlerimiz, karşılaştığımız yaratıklar ve böyle eksiksiz ayrıntılar, Little Nightmares’ın DNA’sını taşıyor. Oynarken sık sık “Bu sahne ikinci oyundaki sahneye benziyor” veya “Burası şu oyunda da vardı” şeklinde benzeri düşünceler aklımdan geçti.

Öte yandan, seriye sadık kalma konusunda bazı aşırı dikkatlerin olduğunu söyleyebilirim. Belirli noktalarda “Çok güvenli sularda yüzdüklerini” düşündürdü. Ancak bazı sahnelerde küçük de olsa yeniliklerle bu konuda iyi iş yapabileceklerini gösterdiler. Bu haliyle serinin geleceği için umudum var. Kendi adıma, bir sonraki oyunda daha cesur hamleler yapmalarını bekliyorum. Böyle olursa, seriyi bir adım ileriye taşıyabilirler. Sonuç olarak, başarılı bir bulmaca-platform ve iyi bir Little Nightmares oyunu olduğunu düşünüyorum. Ufak dokunuşlar ve gelecekteki ek paketlerle daha da iyi bir oyun olabileceğine inanıyorum.