Afterimage: Metroidvania Türünde Görsel Bir Şaheser

Yazıya başlamadan önce, son yıllarda deneyimlediğim metroidvania oyunlarına kısa bir bakış atmak istiyorum. Metroidvania, hızlı bir şekilde en çok sevdiğim oyun türleri arasında yer almayı başardı. Özellikle detaylı kurgulanmış olanları son derece memnuniyet verici buluyorum ve %100’lemeden bırakmak istemiyorum. Bu durum, benim için bir çeşit kriter haline geldi. Artık “%100’lemeye değer bir metroidvania mı?” sorusunun cevabını, oyunun aldığı puana dayanarak veriyorum.

Söylemem gereken bir başka önemli şey var: Afterimage, bugüne kadar oynadığım, piksel çizim kullanmayan en iyi grafikli metroidvania oyunları arasında kesinlikle ilk 3’te yer alıyor. Piksel çizimlere de bayılıyorum, özellikle Haiku, the Robot ya da Unworthy gibi daha minimal çizimlere sahip metroidvania’ları da seviyorum. Ancak Afterimage’in görselliği gerçekten çok etkileyici. Tüm grafikler el yapımı, rengarenk ve son derece detaylı; bölgeler birbirinden oldukça farklı.

Afterimage, bu muhteşem grafiklerin arkasında sıradan bir oyun olarak kalmıyor. Eğer bana sorarsanız, türe devrim yaratacak yenilikler getirmiyor, ama böyle bir gereksinim de yok. Mevcut mekanikleri etkili bir şekilde kullanıyorsa ve yeterli zorluk seviyesini sunuyorsa, harika boss ve düşman tasarımlarıyla karşılaştığımda benim için yeterli oluyor.

Önemli olan büyüklüğü müydü, nasıldı o söz?

Büyüklükten bahsetmek istiyorum, çünkü bu oyun gerçekten büyük. Haritası devasa; bölgeler geniş ve oyun, tam bitti dediğiniz noktada sizin için yeni alanlar açıyor. Bu oyun, birçok bölge geçtikten sonra kendinizi bir deniz haritasında bulmanıza ve orada dev bir vatoz balığının üzerinde seyahat etmenize olanak tanıyor. İlk kez bu haritayı gördüğümde gerçekten dehşete düştüm, bu oyun daha ne kadar büyük olabilir diye düşündüm. Aynı zamanda, birden fazla gidecek yer olması nedeniyle kendimi baskı altında hissettiğimi de itiraf etmeliyim.

Afterimage’in geçtiği Engardin dünyası muhteşem bir oyun dünyası sunuyor. Her bölgenin mimarisi, faunası ve o faunaya uygun düşmanları kesinlikle benzersiz. Oyunun sanat yönetimi her an tembelleşmeden bu çeşitliliği sunmuş ve bu da her bölgeyi keşfetme isteği doğuruyor. Bestiary sayesinde karşılaştığımız düşmanların listesi tutulmuş ve bu liste içerisinde bu yaratıktan elde edilen eşyaların bilgilerini de görebiliyoruz; bu da hoş bir detay.

Bir metroidvania oyununun iyi olmasını sağlayan unsurlardan biri, oyuncuya yeni yetenekler kazanarak ilerleme hissi vermesidir. Afterimage bu noktada hem başarı gösteriyor hem de eksiklikler taşıyor. Platform bölümleri gerçekten iyi tasarlanmış; çift zıplama, duvara tırmanma ve havada dash yetenekleri ile haritalardaki gizli alanları keşfederken, daha önce gitmediğiniz bölgelere ulaşabiliyorsunuz. Ancak büyüklüğünden bahsettiğim haritası lineer değil. Bu da sizi bazen hangi alana gitmeniz gerektiğini bilmeden kaybolmaya itiyor, sonuç olarak “aradığım yetenek başka bölgede” dedirten bir durum oluşabiliyor.

Dahası, bu “lineer olmama” durumu oyunun her yönünde geçerli. Ana hikayeyi ilerletmek için bile ne yöne gideceğinizi sorgularken buluyorsunuz kendinizi. Karışık bir oyun olması nedeniyle hemen çözüme ulaşmak isteyenlerin hoşlanmayacağı bir yapım.

Anime tadında bir metroidvania istemez miydiniz?

Afterimage’in en beğendiğim yönlerinden bir diğeri, NPC’ler ve onlara ait görevler oldu. Bu görevlerin büyük kısmı opsiyonel olmasına rağmen, oyun dünyasını daha iyi anlamanızı sağlamakta ve haritanın içinde kısa vadeli hedefler belirleyebilmenize yardımcı olmaktadır. Fakat karşınıza çıkan NPC’lerin haritada işaretlenmemesi ise bir sorun. Haritaya kendi ikonlarınızı ekleyebiliyorsunuz, ancak not almadığınız için ya defter tutmanız ya da Steam’in yeni Not özelliğini kullanmanız gerekecek. Yoksa NPC’lerin nerede olduğunu bulmakta zorlanabilirsiniz. Neyse ki, aktif görevlerin kaydı ayrı bir sayfada tutuluyor; fakat bu sayfada görevlerin o anki kısmında ne yapmanız gerektiğini anlamak her zaman kolay olmuyor.

Aslında oyunun ilk versiyonu birçok açıdan sınırlayıcıydı. Örneğin, hızlı seyahat yoktu; seyahatleri sadece ağaç şeklindeki kayıt noktaları arasında gerçekleştirebiliyordunuz ve bunun için bir eşya kullanmanız gerekiyordu. İlk versiyonda bu eşya son derece nadir düşüyordu ve satın alma seçeneği de yoktu. Ancak bu devasa haritada hızlı seyahat kullanamamanın zorluklarını ilk güncellemeyle kaldırdılar. Bunun dışında, ilk versiyonda oyunun haritası gerçek zamanlı açılmıyordu; sadece kayıt noktasına ulaşınca harita çiziliyordu. Bu da nereye gittiğinizi ve yol ayrımını aklınızda tutmayı gerektiriyordu. Ancak bu durum da değiştirildi. Afterimage, bu bağlamda oyuncuların şikayetlerini dinleyerek oyun kalitesini yükseltmenin güzel bir örneği.

Oyun, çok sayıda farklı silah türü ve bu silahların çeşitli yetenek ağaçları sunuyor. Aynı anda iki silah ve bir büyü kullanabiliyoruz; yeni silah ve ekipmanların çoğu ise boss’lardan ya da haritada ulaşılması zor olan yerlerdeki sandıklardan temin ediliyor. Kısıtlı olarak bulduğumuz malzemelerle silah ve ekipmanları yükseltmek mümkün. Yetenek ağacı karmaşık değil; daha çok zarar bonusu, kritik vuruş bonusu, savunma ve silah yetenekleri gibi dallara sahip. Ancak seviye atladıkça kuvvetlenmeyi hissettirmek adına güzel bir yapı söz konusu.

Azıcık suyundan da koy, biraz da şundan ekle

Ek olarak, Hollow Knight’ın charm’larına benzeyen Afterimage’ler de mevcut. Bu temel yetenekler, yeni metroidvania yetenekleri kazandırırken (örneğin çömelerek kayma ya da duvarlarda yürümek gibi) pasif yetenekler de bulunuyor; ancak bunlardan yalnızca birkaçını aynı anda kullanabilmek için ender bulunan bir başka eşyaya ihtiyacınız var. Bu pasif yetenekler arasında hareket hızınızı artıran ya da görüşünüzü engelleyen sisi dağıtan seçenekler de mevcut.

Bunların yanı sıra, gizli silah sanatları, toplanacak özel glyphler, Se paraları, sağlık ve mana artıran kristaller gibi birçok unsur, oyunu tam anlamıyla bir “toplanabilir cenneti” haline getiriyor. Bu durum, oyunu %100’leme amacının hiç de kolay olmadığını gösteriyor; çünkü haritalardaki birçok ulaşılmaz yer ve gizli odalar mevcut. Ancak, metroidvania türünü seven biri için bu, kaçırılmayacak bir deneyim sunuyor.

Oyun içindeki düşmanların ve bossların mekanikleri ile çeşitliliği oldukça başarılı. Bu, sıradan “bölüm sonu canavarı” mantığında değil; haritada dolaşırken aniden bir boss ile karşılaşabiliyorsunuz ve bazı durumlarda bu boss daha sonraki bölümlerde karşılaşacağınız türde güçlü bir rakip olabiliyor. Linear bir yapıdan uzak durduğumuzdan, böyle anlarla karşılaştığınızda hızlı bir şekilde farklı bir bölgeye yönelmek kaçınılmaz oluyor. Genel olarak tasarım ve boss’ların zorluk seviyelerini oldukça başarılı buldum; bu da seviyelerine uygun olarak ayarlanmış.

Oyunun devasa olmasına rağmen, yazarken ben de bitmek bilmiyorum. Ancak bir yerde noktayı koymak gerekiyor. Büyüklüğü göz önünde bulundurulduğunda, Afterimage kesinlikle verdiğiniz paranın hakkını sonuna kadar veren bir yapım. Böyle bir deneyimi bu fiyata bulmak pek kolay değil. Ayrıca, türün gerçekten güzel örneklerinden birini oynamış olacağınızı düşündüğümde, kesinlikle tavsiye ediyorum.