Armored Core VI: Mecha Dünyasında Büyüleyici Bir Yolculuk

Bir mecha hayranı olmaktan gurur duyuyorum. Uzun ve geçmeyen gecelerde Steam’in derinliklerinde kaybolarak ilginç mecha oyunları keşfetmek veya bir günde 35 bölüm Gundam izlemek benim için oldukça keyifli. Bu metal devlerin birbirleriyle olan sancılı mücadeleleri, çocukluğumdan beri beni eğlendiren unsurlardan biri. Aynı his uçaklar için de geçerli. Geçtiğimiz dönemde, uzun yıllar aradan sonra çıkan Ace Combat 7 beni etkisi altına almıştı. Benzer bir beklenti, From Software’ın 1997’den beri geliştirdiği ve 10 yıllık bir aradan sonra geri dönecek olan Armored Core VI için de geçerliydi. Bekleyişimizin sonunda bir dizi güzel an yaşasam da, oyunun bazı noktalarında kendime “Hâlâ mı böyle sunumlar yapıyorsunuz, kamera açısı bu kadar mı kötü!?” diye düşündüğüm anlar oldu. Hislerim karışık; tadım kaçmadı ancak tam olarak tatmin olamadım. Gelin, baştan başlayalım ve Armored Core’un ne olduğunu anlayalım.

Ayarlar tamam, göreve hazırım

Oyun, etkileyici bir sinematikle başlıyor. İlk dakikadan itibaren, buradaki hikayenin eski oyunlarla bazı kavramlar haricinde büyük bir bağı olmadığını anlıyoruz. Eski oyunları oynayalı yıllar olmuş, dolayısıyla çoğu detay aklımda kalmamış. Bu yüzden yeni başlayanlar için hiçbir şey kaybedecekleri anlamına geliyor. Eski oyuncular içinse ufak göndermeler mevcut. Oyun başlıyor; ilk görevde Rubicon 3 gezegenine kaçak giriş yapan bir paralı askeriz ve burada yasal olarak çalışabilmek adına bir lisans peşindeyiz. Rubicon 3 kendi başına bir gizem. Burada Coral adında bir enerji partikülü keşfedilmiş ki bu hem yakıt olarak hem de veri taşıyıcı olarak kullanılabiliyor. Gücü elinde tutan özel şirketler burayı işgal etmiş durumda ve Rubicon halkını temsil eden bir direniş gücü de var. Biz ise paralı asker olarak bu fraksiyonların görevlerini üstleniyoruz.

Lâkin birkaç sorun söz konusu; oyun, PS1 dönemine ait bir brifing ve görev yapısına sahip. Bu tarzın tüm özelliklerini benimsediğiniz sürece bir sorun yok ancak karakterlerin yüzlerini bile görememek, biraz dertli yapıyor. Örneğin, bu tarzdaki Zone of Enders 2 veya Ace Combat’ın sunumları, çok daha iyi bir deneyim sunuyor. Benzer bir türde de olsa Front Mission’daki karakter yazımı ve sunumu oldukça başarılı. Yani bunları yapmaya mecbur değilsiniz, ama bu tür özellikler, aslında ilgi çekici olan hikayenin daha fazla içine çekilmemizi sağlayabilirdi. Ayrıca, From usulü bilgi edinme yöntemi de mevcut fakat elde ettiğimiz bilgiler daha çok teknik detaylar olduğundan önemli bulmuyorum. Gerçekten “sunumsuz yakalanmışlar” ya da oyunun bütçesi düşüktü ve ağırlığı diğer alanlara kaydırmayı tercih ettiler. Neyse ki seslendirmeler iyi ve oyunun atmosferine katkı sağlıyor. Ancak savaş sırasında onları takip etmek epey zor; en azından brifingler esnasındaki diyaloglar iyi bir iş çıkartmış.

Ya pardon ben bunu PS5 için almıştım ama…

Bütçe açıklamalarımda bahsettiğim alanlardan biri de kesinlikle grafikler. PS3’teki Armored Core V ile kıyaslandığında, büyük bir farklılık göremiyoruz. Patlamalar ve görsel efekt kalitesi etkileyici, ancak çevre modellemesi oldukça kötü. Yani gördüğünüz kutular 8 poligondan oluşuyor ve yerler basit yapılarla dolu. Ace Combat 7 gibi bir yapımla karşılaştırıldığında, Armored Core VI hem mekanik hem de görsellik açısından çok geride kalıyor. Elden Ring’de de olduğu gibi, burada PS5 için PS4 versiyonuna dönüş yapmak, frame rate açısından daha iyi bir deneyim sunuyor. Ray Tracing seçeneği mevcut ama açıldığında oyunda kasmalar başlıyor, çünkü bu tür anlık kararların önemli olduğu bir aksiyon oyununda düşük frame rate kabul edilemez. From’un artık bu alanda da kaliteyi artırması gerekiyor. Elden Ring’in sanat tasarımı kurtarıcı olsa da, Armored Core’un kötü görselliği ve yavan tasarımı beni üzüyor. Hatta oyunun CGI sinematiklerinin bile Armored Core V’ten geride olduğunu net bir şekilde söyleyebilirim. Peki, bu kadar eleştiriden sonra neden oyunu keyifle oynadım? Cevap basit; oynanış mekanikleri ve sunulan çeşitlilik.

Mechan mı var derdin var…

Bu teknik zayıflıklar arasında harika bir aksiyon oyunu ortaya koyabilmeyi başarmışlar. Mechaya ilk bindiğimde biraz hantal ve zor bir kullanım deneyimi vardı, ancak oyunun ilerleyen aşamalarında daha çevik bir ölüm makinelerine dönüşebiliyoruz. Oyunda geleneksel bir level sistemi veya yetenek ağacı yok; gelişim, mechaya yeni parçalar takmak ve OS Chips adlı geliştirmeleri ayarlamak üzerine kurulu. Yeni parçaları, görevlerden kazanılan paralarla elde ederken, OS Chips’leri özel sanal arenalardan kazanabiliyoruz. Yapımcılar, oyunun tüm detayını mechalar üzerine kurgulamış, aracın ağırlığı, motor gücü ve saldırı gücü birbirleriyle etkileşimde bulunuyor.

Örneğin, mecham çok güçlü bir ateş gücüne sahip ama çok ağır kalıyor; rakip boss ise yerinde durmuyor. Denemelerim sonuçsuz kaldığında hemen build değiştiriyorum. Diğer From oyunlarının aksine, build değiştirmek burada ciddi bir avantaj sağlıyor. Neyse ki oyunda boss’lardan önce kontrol noktaları mevcut, hatta ölünce direkt boss’a geri dönebilirsiniz. Ancak kritik parçalar eksik olduğunda görevi baştan almak zorunda kalmak sinir bozucu olabilir, ama görevler uzun değil.

Silahlara gelince, oldukça geniş bir yelpaze sunuluyor ve iki tane omuza, iki tane de ele silah alabiliyoruz. Bu silahların dengesi, savaşlardaki başarımızı doğrudan etkiliyor. Yanıma mitralyöz alıp, omzuma top takarsam, canım sıkılabilir. Bunun yerine omzuma roketatar takmak veya elemde yakın mesafe silahı almak daha etkili. Bu çeşitlilik, oyunu oldukça keyifli kılarken, bölümlerde gizli belgeleri bulmak da ekstra silahlar ve parçalar kazanmanıza yardımcı oluyor. Bu belgeler, satın alabileceğiniz parçalardan daha güçlü olabiliyor; dolayısıyla düşmanları yendikten sonra keşfe çıkmak kesinlikle önemli.

Baba parası değil alın teri

Savaşların zevkli ve görevlerin çeşitli olduğunu söyledik, ama detayına pek girmedik. Yapımcılar, görev tasarımlarında yaratıcılık göstermeye çalışmış; bir bölümde patlayan bir yerden hızla kaçmak gerekirken, diğerinde gizlice ilerlemek gerekebiliyor. Bazen dev boyutlardaki araçlarla savaşıyor, bazen de düellolar yapıyoruz. Oynanışta bu çeşitlilik büyük fark yaratıyor. Hafif parçalar ile hızlı bir build kurarak rakibe zarar vermek ya da ağır parçalarla rakibi uzaktan vurmak arasında tercih yapabilirsiniz. Çeşitlilik, zevk verirken görevleri yeniden oynamak ve daha az cephane harcayarak gelirinizi artırmak da bir başka seçenek. Ayrıca, New Game+ ve ++ modlarında yeni silahlar ve alternatif görevlerin bulunduğu iki farklı finalin varlığı oyun süresini toplamda 15-20 saate çıkarabiliyor. Ancak, bu durum Türk oyuncular için fiyat/performans açısından dengesiz bir duruma yol açıyor. Oyun, 1300 TL (Xbox’ta 1050 TL) fiyatında ve Türkçe dil desteği yok. Bu, mechanın ayarlarını yaparken özellikle faydalı olabilirdi çünkü neyi neyle dengelediğinizi anlamak zor, bu da zorlukları artırıyor. Hedefe kilitlenme gibi basit bir mekanik bile iyi açıklanmıyor ve bazı ayarların ne kadar önemli olduğunu anlayana kadar zaman harcamak zorunda kaldım. Kameranın içindeki nesnelerin şeffaflaşmaması gibi arkaik sorunlar da bazı durumlarda ciddi hasar almanıza sebep olabilir. Tüm bu teknik ve sunumla ilgili sorunlar oyun zevkini düşürse de, mechanın ayar ekranında “şu silahı mı yoksa bu silahı mı takayım” düşüncesi ve build’imin rakiplerin üzerinden geçerken yaşadığım tatmin duygusu paha biçilemez.

Pew pew boom boom!

Son olarak, oyun serinin ruhunu yansıtıyor. Bence pilotu daha ilginç bir karakter yapıp, birkaç görevde fark yaratırken, yaptığımız eylemlerin sonuçlarını daha hissedilir bir hale getirebilirdik. Ancak anlaşılan o ki, bütçesel nedenler ve artistik vizyon, daha derin bir hikaye sunma fırsatını sınırlamış. Coral enerjisi ve Rubicon halkı oldukça ilginç, ama tüm gezegen tek bir karakterle temsil edilmiş. 621’in kim olduğu bile belirsiz; bunun gibi bilgi edinme fırsatları yok. Yani Souls oyunlarındaki karmaşık anlatının bu oyunda eksik olması, duygusal bağları zayıflatıyor. Şu anki haliyle yapabildiğim tek bağ, “robotumu mor mu yoksa siyah mı yapsam?” gibi yüzeysel kalıyor.Görevlerde mekanımı değiştirmek ve mechamın içindeki karakterle etkileşim kurmak yerine sadece mecha build’imle uğraşırken Armored Core VI’nın nasıl daha keyifli olabileceği üzerine düşünmekten kendimi alamıyorum.