Assassin’s Creed Shadows: Tarih, Komedi ve Kedi Maceraları

Amansız savaşların ve tarihsel olayların gölgesinde gerçekleşen 16. yüzyılın sonları, gerçekten Japonya’nın kaderinin yeniden yazıldığı bir dönemdi. Oda Nobunaga’nın arzusuyla, bir bayrak altında birleşme rüyası, savaşlarla dolu bir ülkenin tarihi yolculuğuna yön verdi. Herkes bu birleşim sürecinin bir parçası olmak istedi. Ve işte, burada genç bir Japon kız ve Portekizli bir kölenin yolları kesişiyor. Ne kötü talih ki, genç kız bir sırra sahip ama hikayenin akışına hiç beklenmedik bir şekilde engel oluyor. Bu olaylar dizisini düşününce, sanki bir tarihi romanın içerisinde kaybolmuş gibi hissediyoruz. Ama bu tarihi olayları bir yana bırakıp, biraz eğlenelim, değil mi?

O sırada, bizim arkadaşlar Gülhis ve Can, 60 saatlik bir oyunun 3 güne sıkıştırıldığını fark ettiğinde, “Bize neler oluyor?” sorusunu sormaktan kendilerini alıkoyamıyorlar. Gülhis’in editörle konuşarak, “Ben yüzerek adaya gidiyorum, herkes elime bir şey tutuşturuyor, ben buradan 25 ölü keserim, buradan 100 tane yok ederim! Valla hepsine paydos!” demesi, tam bir komedi. Can da hemen şu cevabı veriyor: “Ben zaten bitmeyecek dedim ama şimdi ne oluyor? Tüm Japonya’nın azaplarını sırf bir oyun değil, bir cevabımız var, bazen gerçekten yetişemiyor gibiyim!” İnanılır gibi değil, her konuda birer şaka malzemesi buluyorlar!

Geçelim oyunun incelemelerine ve kargaşasına; oyun bizi yeniden, Assassin’s Creed Shadows’ta yeni ve uzun bir hikaye için çarpıcı bir yolculuğa çıkarıyor. Ama doğruyu söylemek gerekirse, bu oyunun her bölümü, gözlerimizi açacak o kadar fazla içerikle dolu ki, Gülhis’in ağzından çıkan, “Oha, buralar çok büyüdü!” cümlesi bence bu durumu en iyi özetliyor. Ya Can, “Nereden bulacağım bu kadar insanı, baksana!” diyerek işlerin ne kadar karmaşık hale geldiğine de vurgu yapıyor. İki dostun bu muhabbeti, oyuncu deneyimlerini ve düşündüklerini tamamen eğlenceli bir biçimde aktarıyor.

Şimdi, bir disiplinsizlikten başka bir şey değil, büyük bir savaşın ortasında iken hızla gidip gitmemek durumunu düşünelim. “Doğru yere atlamazsam, yaşarım, yaşarım!” diyen Gülhis’in endişeleri de göz ardı edilemez, çünkü oyunun içindeki karmaşık yapılar, insanı dizi gizemlerinin içine çekiyor gibi görünüyor. Yatılı okulda düşünmeden etmiş çocuklar gibi, “Nereden kadayıf bulacağız?” sorusuyla yanıt veriyorlar! Gülhis, “Son 3 Onyro’m kaldı, her an biter mi acaba?” derken, Can da onu ilginç bir soru ile destekliyor; “Biter miemin değilim, görevler bitmez!” Aslında, belki bu nostaljik akış, geçmişin tozlu raflarında gezinmeyi seven oyuncular için biraz tehlikeli bile olabilir!

Japonya’daki karakterlerin ve tarihsel bağlamın karmaşası nedeniyle oyunun hikayesi, bir köşe başında zamanın nasıl geçip gittiğini sorgulamanıza neden oluyor. Ama zorluklarla dolu bu hikaye, her defasında yeni bir aydınlanma sağlıyor. Gülhis ve Can, “Bu iş böyle olamaz, başka kuzeyler çıkacak” derken, aslında Naoe ve Yasuke ile kurulan bağlantı, tarihsel gerçekliğin dışında da bir derinlik sunuyor. Gülhis, “Her şey aslında rol yapma oyunu gibi bir yapı içindeymiş,” dediğinde, Can da “Elbette, cık cık!” diyerek durumu pekiştiriyor. Her bir diyalog, gülümsemenizi sağlıyor ve aslında her şeyin bir düzen içinde akıp gittiğini gösteriyor.

Ve elbette, bu oyunun sunduğuğın harika mekanikleri konuşmadan geçemeyiz. Shadows, açık dünya oyunları arasında belki de en akıcı ve tatmin edici dövüş mekaniklerine sahip. Gülhis, “Düşmanların üstüme atması, beni sinir etmiyor, vurarak geçtiğimde tatmin sağlıyorum!” derken, Can da bunun tam tersi bir düzen dibinde asıl cehennemin ta kendisi olduğunu vurguluyor. Gülhis, “Geçmişte düşmanları yere sererken, bu sefer tank gibi olmaları çok keyif veriyor!” diye bağırıyor. Onların da mekaniği akışkan bir bahar akşamında yürür gibi gerçekleştiriyorsunuz, işte tam bu noktada caramel.vibrancy!

Artık muhitin renk değiştirmesi de cabası. “Ana karakterle geçirdiğim zekam, hem bu dövüşün tadını çıkartmamı sağladı.” diyerek, Gülhis de kendi deneyimiyle kendine güvenmeyi öğrenmiş. Düşmanların gözünden kaçmak için bulundukları yerlerde saklanmak ve her şeyden önemlisi, tatlı bir sessizlik içinde kaybolmak mümkün hale geliyor. Ama oyunun bir yerinde, “Burada bir şey var mı?” diye düşünüyor, düşmanın üstüne iyice çıkmadan geçmekte zararlı gördüğünüz bir oyun deneyimi sunuyor.

Sonuçta, herkesin kendi tarzına göre zevk alacağı bir deneyim sunan Assassin’s Creed Shadows, sadece tarihi olayları değil, aynı zamanda alaycı bir bakış açısıyla modern oyun dünyasına da dikkat çekiyor. Gülhis’in sonunda “Artık burada kedi olabiliyoruz, bu ne demek biliyor musun?” dediğinde yaşanan kahkahanın boyutunu anlatmaya gerek yok. Evet, bu oyunla birlikte beş kedi de yanınıza katılabilecek! Sadece kedi değil, bambaşka bir maceraya atılmış olmanın tadı, bugünden yarına, her bir oyuncuya bambaşka bir hikaye sunuyor.