Avowed: Eora’nın Büyüleyici Dünyasına Dönüş ve Yeni Maceralar

Pillars of Eternity serisini gerçekten çok seviyorum. Öyle ki, iki oyunu da baştan sona defalarca oynadım ve benim için bu oyunların sadece birer oyun değil, adeta bir yaşam tarzı haline geldiğini söyleyebilirim. (Steam ikisinde de ayrı ayrı 300+ saat oynadığımı gösteriyor!) O da yetmezmiş gibi oyunun evreni Eora’yı aşırı sevdiğimden tutup Collector’s Edition’ıyla gelen kitaplarını, novella’larını da hatmettim. Amca, bir de Josh Sawyer’ın yazmaya başladığı masaüstü oyunu kurallarını takip ediyordum ama ne yazık ki devamı gelmediğinden hevesim kursağımda kalakaldı. Şimdi, Avowed’a karşı ne kadar heyecanlı olduğumu tahmin edebilirsiniz herhalde; bu durumda, iki saatlik ana hikâyeye sahip demoyu 10 saate yayabilmiş olmam Eora Kültür Elçisi olarak Obsidian tarafından onaylanmayı bekliyorum. Vay be!

İlk defa duyanlar ya da pek fikri olmayanlar için Avowed’ın ne olduğuna bir değinelim. Biliyorum, bazıları “bu neyin nesi?” diye düşünüyor. Avowed, aslında bir FPS (Birinci Şahıs Nişancı) / RYO (Rol Yapma Oyunu) kırması. Lafı dolandırmaya hiç gerek yok; hepimizin aklından geçen tek bir benzetme var: Skyrim. Bethesda’nın bir sonraki büyük Skyrim’i tatmin edici şekilde yapabileceği şüpheli iken (teşekkürler Starfield!), başka bir firmanın böylesi köklü bir yükün altından alnının akıyla çıkabilmesi ihtimali şüpheli. Ama söz konusu Obsidian olunca bir umut ışığı görüyorum, çünkü Bethesda’da olmayan bir şeye sahipler: Gerçekten ilginç ve güzel dünya, hikâye ve karakterler yazabilen yetenekli yazarlar.

Artık daha fazla laf atmam ve ortalığı karıştırmamı istemiyorsanız, gelin Eora’yı ne kadar özlediğimden ve nelerle karşılaştığımdan bahsedeyim. Yazım kalitesi ve dallanıp budaklanan diyalog ağaçları yine Obsidian’ın imzası olan kaliteyi yansıtıyor. Diyalog tekeri yapıp her oyunda daha da basitleşen bazı eski RYO devlerinden sonra bu durum adeta ilaç gibi geliyor! Havasını, toprağını özlediğim Eora’m geri döndü!

Avowed’a başlarken, bir RYO klasiği olarak öncelikle karakterimizi yaratmamız gerektiğini biliyoruz. Karakter yaratma ekranı da çeşitlilik açısından hiç fena değil. Hani her şeyin bircağız daha çok özelleştirildiğini göreceksiniz. Hikâyemiz Pillars of Eternity 2 sonrasında geçiyor; karakterimiz de aradan geçen bu süreçte daha bile nadir görülür olmuş bir Godlike. Godlike aslında bir ırk değil, bir durum; dolayısıyla elf ya da insan olarak oynuyoruz. Bu Godlike’lar, belli başlı tanrıların “seçilmişleri” diyebiliriz bilmeyenler için. Hangi tanrı tarafından “kutsandıklarına” (ya da bakış açısına göre, lanetlendiklerine) bağlı olarak çeşitli fiziksel unsurlar taşıyorlar. Obsidian burada akıllıca davranmış ve “Ya ben istemiyorum, o kadar uğraşıp yaptığım karakterin kaşının gözünün üzerinde mantarlar, otlar bitsin, Clicker mıyım ben?” denmesin diye fiziksel unsurları kapatma opsiyonunu eklemiş. (Ama kapatsanız da NPC’ler yine “Ya pardon, ama senin yüzüne n’olmuş?” diye yorum yapıyorlar, haha!)

Karakterimizi yarattıktan hemen sonra bizi bir “The Last of Us” sekansı karşılıyor. Yolda görseniz mıncırasınız, ama geleceği şirin yaratıkların bile “Dreamscourge” adındaki vebayla ne hale geldiğini izlemek zorunda kalıyoruz. Sonra Aedyr İmparator’u tarafından neden Living Lands’e gönderildiğimizi dinliyoruz: Bu vebayı araştırmak ve çözümünü bulmak için atanmış Aedyr Elçisi rolündeyiz. Biz daha Living Lands’e ayak basmadan gemimiz batıyor ve canımızı zar zor kurtarıp bu ve daha nice gizemi çözmek için bölgenin kalbi olan liman şehri Paradis’e doğru yola çıkıyoruz. Çıkıyoruz çıkmasına da… Living Lands bir hayli büyük ve keşfedilmeyi bekleyen tonla gizemi barındırıyor, bu yüzden çok doğrusal bir yolculuk olmuyor! “Şurada mağara varmış, bakayım bir…” diyerek, “Abov, ayı çıktı! Hoşt!” ve “Oo, haydut kampı! Basalım hadi!” derken tam anlamıyla bir yandan bir yana sürüklenmeye başlıyorum. Bir noktada “Evet ya, bir şehir vardı benim gitmem gereken, değil mi?” diyerek rotayı özellikle ana göreve çevirmem gerekecek. Bu arada, şehre girdikten sonra “Oynadığınız için çok teşekkürler, Şubat’ta görüşürüz!” mesajı çıkınca, bir önceki kaydıma dönüp etraftaki merakımı gidermeye devam ettim. Olayı 2 saatlik içeriği 10 saate doğru yayarak çözmeye çalıştım, tahmin edersiniz ki! Ama o sahne… O sahne var ya, o sahne… Merak ettim, devamında ne olacağını çok! Bu da Obsidian’ın bu açık dünya FPS/RYO formülüne kendi sihrini katmayı başardığının en büyük kanıtı bence.

Oyun sistem gereksinimleri ise bir hayli mütevazı; minimum gereksinimlerinde AMD RX 5700 ve Nvidia GTX 1070 yeterli diyor zaten. Haliyle oyunun çıkışında Steam Deck ya da Rogue Ally gibi aletlerde yüksek verimli çalışacağını tahmin ediyorum. Bu mütevazı alete rağmen, sanat ve mekan tasarımları gerçekten alabildiğine güzel duruyor. Arada ufak tefek bazı hatalara denk gelmiş olsam da oynadığımızın eski bir sürüm olduğunu hesaba katacak olursak, oyunun çıkışında daha bir temiz ve performanslı olacağına şüphem yok.

Oyun Living Lands’te geçeceğinden Pillars of Eternity’yle çok derin bir bağı olacağını sanmıyordum. Zira Living Lands, önceki oyunlarda gördüğümüz bir yer değil ve bu zamana kadar anlatılanlara bakacak olursak izole bir bölge. Ancak sağa sola baktıkça yüzümü gülümseten bağlantılar ve referanslar çıkmaya başladı. Mesela Deadfire’da ana karakterimiz The Watcher’ın elinde can veren Inquisitor Lödwyn’in bahsi bolca geçiyor; ölüm bile kendisini pek durduramamış belli ki! Yine Pillars 2’deki kartograf Sanza, Eora’nın tamamını haritalamaya niyetli; burada da bizden keşif görevlerinde yardım istiyor. Ama benim en hoşuma giden ve yakaladığım en ince referans, Pillars 1’in en başındaydı: Limanda oğullarını arayan bir çift, Gilded Vale’da kız kardeşi Aufra’yı ziyarete giden kızlarından da haber alamadıklarından bahsediyor. O kadar dedim ya, 300+ saat oynadım, “Bir dakika ya, ben bu ismi biliyorum!” diye kontrol ettiğimde, bahsettikleri kayıp kızın oyunun başında karavanda grubumuza geçici olarak katılan ve ne yazık ki daha eğitim bölümünü geçemeden can veren Calisca’nın ailesi olduğunu fark ettim. Bu gibi detaylar çok hoş; kör göze parmak saplamadan hafızamı harekete geçirip kendi başıma hatırlamamı tetiklemesi daha da bir tatlı. Oyunun kalanında da bu tarz referanslar ve hikâye kırıntıları olursa, tadından yenmez doğrusu. Zira Pillars 2 sonrası Eora’yı nasıl ele alacaklarını merak ediyorum. Hele ki bazı seçimlerin büyük sonuçları olduğunu hesaba katarsak!

“Bir elimle ateş topu atarken öteki elimdeki kılıçla da düşmanın hamlesini blokluyorum…” Bu cümleyle zamanında masaüstü FRP oyuncuları olarak çok dalga geçtik ama oyunda bunu yapmak çok keyifli, biliyor musunuz? Avowed bizi tek bir kalıba sokmaya çalışmıyor. Evet, karakterimizi yaratırken belli özelliklere puan veriyoruz. Ama sonrasında oyun, nasıl oynamak istiyorsanız o şekilde sizi salıveriyor. Kılıç-kalkan ikilisiyle takılmak mı istiyorsunuz? Yapabilirsiniz. Bir elde tabanca, bir elde balta mı? Hay hay! İki elde tabanca birden olabiliyor mu? Neden olmasın ki? Büyü kitabı ve kılıç kombosunu ara başlıkta çıtlattım zaten…

Her silahın farklı bir olayının olması, yetenek ağaçlarının açık uçlu olması, çevreyle etkileşimler derken, aksiyon açısından Avowed’ın eli bir hayli güçlü diyebilirim. Açıkçası The Outer Worlds’ü genel olarak sevmiş ama bazen gereksiz dayattığı aksiyondan bıkkınlık yaşayan biri olarak burada da benzer bir durum yaşanmasından endişeliydim, ama oynadığım süreçte bir kere bile baymadım. Zira düşman çeşitliliği de gayet iyi ve kiminle, neyle dövüştüğünüz, dövüşlere yaklaşımınızı ciddi şekilde etkileyebiliyor. En iyisi, düşmanları tek tek üzerinize çekip yalnızken haklarından gelmek. Ama bazen etrafınız o kadar sarılıyor ki, nereden kimin fırladığını kestiremiyorsunuz. Hele ki, sizin yapabildiğiniz her şeyi düşmanların da yapabildiğini düşünürsek, taktiksel çeşitlilik artıyor! Her şey derken, gerçekten her şeyden bahsediyorum! Stamina’nız bittiğinde size bitirme hareketi de çekiyorlar, gözünüzü kapayıp elinizdeki silahı rastgele savura savura ilerliyorsanız bir güzel karşı saldırıya uğruyorsunuz. Ortamda büyücü veya rahip varsa da birbirlerini destekleyen, iyileştiren büyülerden de basıyorlar.

Büyü yapmak demişken, oyunun büyü sistemi Pillars oynayanlara garip gelmeyecek ama Eora’yla Avowed aracılığıyla tanışacak olanlar biraz garipseyebilir. Oyun içinde büyüleri bulduğumuz Grimoire’lar aracılığıyla yapıyoruz, haliyle elinizdeki kitapta hangi büyülerin olduğu, neleri yapabileceğinizi etkiliyor. Ancak yetenek ağacınızı Wizard kategorisi altında puanlayarak Grimoire’da bulunan büyüleri ezbere alabilir ve güçlendirebilirsiniz. Özetle, büyü işlerine dalmak istiyorsanız, bulduğunuz Grimoire’ları elde tutmalısınız. Atıp satmayın, aman!

Karşılık olarak çevre elementlerini lehinize kullanabiliyorsunuz. Suyun içindeki düşmanlara elektrik basınca topluca güzel cız bız oluyorlar mesela. Dövüştüğünüz alandaki Magran’s Fury bitkilerinin tohumlarını üzerlerine düşürerek ateşe verebiliyorsunuz. Bu arada, bu tarz numaralar sadece dövüşte değil, keşif yaparken de süper iş yapıyor. Örneğin, suyun üzerine Eye of Rymgrand tohumlarını düşürerek suyu dondurup kendinize platform yaratarak ulaşamadığınız yerlere ulaşabiliyorsunuz. Sadece tohumlar aracılığıyla değil, buz büyüleri ya da benim oynarken bulduğum Drawn in Winter isimli buzlu balta da aynı işlevi görüyor. Yaratıcılığınızı kullandıkça sürekli yeni bir şeyler keşfediyorsunuz ki bu, oyunun tadını bir hayli perçinliyor.

Bu tarz çevresel etkileşimler için başvurabileceğiniz bir diğer yol da yol arkadaşlarımız. Bizim oynadığımız sürümde sadece Kai adlı Aumaua yanımıza katılıyordu. Kendi yetenek ağacına ek olarak, mesela örümcek ağlarının kapattığı bir mağara görünce ona “Beni yak, kendini yak, her şeyi yak!” diye komut verebiliyorsunuz; bu da güzel oluyor. Ayrıca kamp kurduğumuz süreçte beraber antrenman yapmayı seçerseniz, belli bazı özelliklerinize kalıcı bonus vermesi de pek hoşuma gitti!

Avowed ile geçirdiğim süre zarfında beni aksiyon kısmında sinir eden yegâne şey, Tam Ekran seçeneğinin olmamasıydı. Pencere ya da Tam Ekran Pencere seçenekleri vardı, başka bir şey yoktu. Ben orada arkebüzümü almış, düşmanın kafasına nişan almaya çalışıyorum, tam ateş edecek zamanı geldi ama hadi canım, fare imleci yan monitöre geçiyor ve o sırada ben görülüyorum; karmaşa çıkıyor, ana monitörüme geri dönmeye çalışırken etrafımı saran düşman tarafından tepeleniyorum! “Bu The Outer Worlds’te de böyle miydi ya?” diye indirip özellikle baktım ama hayır, onda Tam Ekran seçeneği gayet de olması gerektiği gibi işliyormuş. O yüzden bunun bizim oynadığımız sürüme has bir yamukluk olduğunu düşünüyorum. Ama yine de not düşmüş olayım, ana oyunda ola ki düzelmemiş olursa, beraber carlarız Obsidian’a!

Daha bahsedebileceğim, mevcut demoda gördüğüm bir ton şey var ama biraz da elimdeki tüm malzemeyi bir anda harcamak yerine Şubat’taki incelemeye de birkaç şey bırakmak istiyorum. Tüm heyecanıma rağmen serinin girdiği yeni yol ister istemez “Nasıl olacak acaba?” sorusu aklımı meşguldü. Bu detaylı bakıştan sonra artık daha bile heyecanlı olduğumu söyleyebilirim Avowed için. Oynamaya o kadar doyamadım ki, sanırım gidip Pillars of Eternity serisini bir kez daha döneceğim Şubat’a kadar!