Children of Silentown: Sessizliğin Karanlık Sırları Arasında Bir Macera

Küçük bir kasabaya göz atın. Bu kasabada insanlar yüksek sesle bile konuşamazlar, zira bağırmak büsbütün yasaktır. Çevredeki ormanda gizlenmiş canavarların varlığı, herkesi sessiz olmaya zorlamakta. Çocuklar ses çıkarttıklarında ise, yalnızca büyüklerin korku dolu ve öfkeyle bakan gözleriyle karşılaşmakta. Akıllarından geçirilen düşünceler neler? “Acaba canavarlar sesimizi duyar mı?” ve “Yine birini ormana alıp götürürlerse ne olacak?” Ormanda kaybolmuş olan kişilerden bir daha haber alınmaması, kasabanın karanlık atmosferini daha da derinleştiriyor. Kaybolanların fotoğrafları kasabanın panosuna asılıyor ama bu, “kayıp aranıyor” yazısı değil; “bir diğer kayboldu” ibaresiyle sergilenen bir durum. Çünkü büyükler, bir kişinin kaybolduğunu gördüklerinde bu durumu sorgulamaktan vazgeçiyorlar. Çocukların sorularına cevap vermemek de bu kasabanın kuralı olmuş. Lucy’nin kabuslarının sebebi ne, ormandaki seslerin anlamı ne gibi sorular, oyunun temelinde yatıyor.

Lucy, oldukça sevimli bir kız. Annesi gibi onun da sesi hoş ve şarkı söylemeyi seviyor. Arkadaşlarıyla birlikte geçirdiği günlerde sessizce saklambaç oynuyor ya da birbirlerine cesaret vermeye çalışıyorlar. Fakat kaybolanlar söz konusu olduğunda, hepsi büyüklerin tembihleri gereği sessiz kalıyor. Lucy ise merakını yenemiyor; geceleri gördüğü kabusların ve ormandan gelen seslerin kaynağını öğrenmek istiyor. Fakat bir olay meydana geliyor (merak etmeyin, burası spoilera girmiyor) ve Lucy, ormanın derinliklerine inip kendi yanıtlarını bulmak zorunda kalıyor.

Children of Silentown, Tim Burton animasyonlarını andıran etkileyici bir point and click macera oyunu. “Sürükleyici” terimini pek kullanmayı sevmem ama oyunu bitirmek için geçirdiğim 8.1 saat boyunca, yukarıda sorduğum soruların yanıtlarını arayarak oynadım. Özellikle ikinci bölümde oyun karanlık bir hava alarak, keyfimi daha da artırdı. Grafikler son derece çekici ve oyunun demosunu deneyimlediğimde, bu oyunun özel bir yapım olduğunu hemen anladım. Karakterlerin hem sevimli hem de ürkütücü görünüşleri olduğu gibi, kabus sahnelerindeki çizim tarzı ve temalar bu karanlık atmosferi pekiştiriyor. Aslında bu oyun, başlangıçta kısa bir animasyon olarak tasarlanmış. Geliştirici Elf Games ile Luna2 stüdyosu, bu projeyi interaktif bir deneyim haline getirmeyi seçmiş. Küçük bir ekip tarafından gerçekleştirilen bu çalışma, yavaş yavaş olgunlaştı ve emeğin karşılığı, benim için oldukça anlamlı oldu. Grafiklerdeki her detayda bu çabanın izlerini görmek mümkün.

Adventure türündeki bir oyunu yalnızca grafikleriyle değerlendirmek ise yeterli değil. Children of Silentown, kolaydan zora giden bir bulmaca yapısıyla dikkat çekiyor. Özellikle oyunun sonlarına doğru ormandaki bulmacalar, Oddworld’ü çağrıştıran kontrol mekanikleriyle pek keyifli bir hale bürünüyor. Bunun yanı sıra, oyunda yer alan müziklerin olayları ilerletmedeki rolü de özellikler arasında dikkat çekici; sesler veya melodiler öğrendikçe, Lucy bu notaları defterine kaydediyor. Üç notayı topladığınızda bir şarkıyı söylemeye başlayabiliyorsunuz. Ancak bu şarkıları doğru yerde kullanmak, oyunda ilerlemenin temel taşlarından biri. Lucy, dört farklı şarkı öğrenebilir; bunlardan üçü hikaye için önemli, biri ise ek içerik sunuyor. Önemli olan, bildiğiniz şarkıların oyunun sonunu etkilemesi, yani Children of Silentown dört farklı sona sahip.

Ancak, bu şarkı bulmacalarının biraz çekici olmaktan uzak olduğunu da belirtmeliyim. İkinci şarkının bulmacası bana sıkıcı geldi; sabit parçaları döndürerek yol oluşturmaya çalışmak zorlayıcıydı. Özellikle oyunun sonlarına yaklaştıkça, bu şarkı ile bulmaca gereksinimlerinin artması ve her seferinde sıkılmış hissettiğim bu tür bulmacalarla uğraşmak pek hoşuma gitmedi. Bulmacaları atlama veya yardım alma şansı olmadığı için zorlandım; elbette hikayeyi merak ettiğimizden katlandık ama bu tür zorlukların ileride eskiye dönüşeceğini düşünüyorum. İlgili güncellemelerle bu durumu iyileştireceklerdir diye tahmin ediyorum.

Bir de çıkartmalar meselesi var, onu da es geçmemeliyim. Oyunun çeşitli eşyalarını incelediğinizde ya da bulmacaları çözdüğünüzde çıkartmalara ulaşabiliyorsunuz. Lucy bu çıkartmaları defterine yapıştırıyor ve her biri beraberinde bir de başarı getiriyor. Ben tüm detayları incelemeye çalışıp 6 çıkartmam eksik olduğu için hayrete düştüm. Bunları nerelerde kaçırdım bilmiyorum ama anlamak için kararlıyım. Oyunun sonunda New Game+ özelliği sayesinde eksikliklerimi tamamlama şansım oldu; böylece diğer sonları görme isteğimle yeniden oynama olanağına sahip oldum.

Son olarak, Children of Silentown tamamen Türkçe destekli bir yapı sunuyor. Çeviri sürecini üstlenen AiBell, ortaya koyduğu işin genel olarak başarılı olduğunu düşünüyorum. Bazı ufak hatalar bulunsa da, genel çeviri deneyimi oldukça tatminkar ve oyunu Türkçe oynamak çok keyifliydi.