Coffee Talk 2: Eski Dostlarla Yeniden Buluşma

Görsel roman türünü oyun olarak değerlendirme konusu zaman zaman benim için karmaşıklaşıyor. Genelde yaptığımız şey, karakterler arasındaki diyalogları okumak ve bu konuşmaları ilerletmekten ibaret. Hatta Coffee Talk gibi bir otomatik oynatma seçeneği varsa, onu bile tercih etmiyoruz, yalnızca metni takip ediyoruz. Ancak Coffee Talk’un bana hissettirdiklerine dair düşüncelerim var. Diğer medyumlardan edinemediğim bir tat sunuyor. Sanki kafeme gelen misafirlerimle uzun zamandır dostmuşum gibi hissediyorum ve yıllardır barista olarak çalışıyormuşum. Bu his, ikinci oyunda da tam olarak böyleydi.

Coffee Talk 2, ilk oyunun neredeyse birebir benzeri diyebilirim. Toge Productions, bunu göz önünde bulundurmuş olmalı ki, ikinci oyunun adını “Episode 2” koymuşlar. İlk oyunda ne yaptıysanız, bu oyunda da büyük ölçüde aynı şeyleri yapmaya devam edeceksiniz. Peki bu durum avantaj mı yoksa dezavantaj mı? Hem evet hem hayır. Evet, çünkü ilk oyundaki içten atmosfer ve dostluk hala mevcut. Hayır, çünkü aradan üç yıl geçmişken, oyuncuların daha yenilikçi bir deneyim beklemesi oldukça doğal.

Kendi içinde “yeni” unsurlar da bulunuyor, iki tane önemli yenilik var. İlk olarak, oyunun sosyal medya platformu Tomodachill’e ‘Hikayeler’ özelliği eklenmiş. Bu özellik, arkadaşlarınızın gün içerisindeki etkinliklerini sizin kafelerinden ziyaret etmelerine gerek kalmadan öğrenmenizi sağlıyor. Coffee Talk’un en büyük artısı olan samimi atmosferi daha da kuvvetlendiren bir ekleme bu. İlk oyunun yaratıcılarından Mohammad Fahmi Hasni’yi de anmayı unutmayalım; 32 yaşında bir astım krizi sonucu hayata veda eden Hasni, Endonezyalı bağımsız geliştiriciler için büyük bir rol model olmuştu.

İkinci yenilik ise, artık müşterilere kahve ile birlikte belirli nesneler sunabiliyor olmamız. Bu eşyalar, diğer müşteriler tarafından dağıtılıyor ve kime vereceğimiz, diyaloglar sayesinde belirleniyor. Böylece farklı kombinasyonlar elde ederek değişik sonuçlara ulaşabiliyoruz. İlk oyuna göre tekrar oynanabilirlik artmış olsa da, beklentilerinizi çok yüksek tutmamalısınız. Zira birkaç hata ile aynı sonuca ulaştığım deneyimlerim oldu.

Müşterilerle ilgili fazla bilgi vermektense, eski yüzleri görmek kesinlikle mutlu edici bir unsur diyebilirim. Coffee Talk’u güzel kılan unsurlardan biri, dostlarla gerçekleştirilen samimi sohbetler. Oyunun ilk oyunun pandemi döneminde çıkmasının avantaj sağladığını belirtmekte fayda var. Dünya artık değişti, ancak alacağınız hisin yine benzer olacağına inanıyorum.

Oyunun evreni, günümüz sorunları üzerinden yorumlanmış durumda. Gazetelerden ve karakterlerin diyaloglarından bu durumu kolayca kavrayabiliyorsunuz. Ayrıca sosyal mesajlar da eksik değil. Episode 2’de, kendi kendinize düşünmenizi sağlayacak fikirler gündeme geliyor.

Görsellik ve müzik açısından fazla söz etmek doğru değil, çünkü ilk oyunun aynısıyla karşılaşıyoruz. Lo-fi müzikler, atmosferi daha da güçlendiren bir unsur. Ancak, bazı bölümler için görsel yenilikler denemek iyi olabilirdi. Ama karakterlerin sınırlı bir ifadeyle duygularını yansıtabilmesi, sohbetleri daha doğal hale getiriyor. Bu, ilk oyunda da mevcut olan ve korunması gereken hoş bir detay.

Oyun için kritikanın en önemli kısmı diyaloglar olduğundan, Türkçe dil desteği arayışını içtenlikle karşılıyorum. Şu anda maalesef bu destek mevcut değil; ancak, desteğin yakın zamanda geleceği bildirildi. Tarih henüz belirlenmedi, fakat İngilizce’ye güvenmiyorsanız sabırlı olmanızda fayda var.