Cris Tales: Kolombiya’dan Gelen Masalsı RPG Deneyimi

Video oyunları söz konusu olduğunda Kolombiya ilk akla gelen ülke olmayabilir; ancak, Cris Tales adlı yapım, bu ülkedeki geliştiricileri ciddiye almamız gerektiğini kanıtlar nitelikte. Elbette ki kusursuz değil, fakat birçok AAA oyunda bulunmayan bir duygu ve özle sahiptir. Masalsı dünyalara özlem duyanları bu yolculuğa davet ediyorum. Buralar böyleee bostandı be! Kahramanımız Crisbell, bir yetimhanede büyümüş, yardımsever ve iyiliksever bir kızdır. Günün birinde, daha sonra Matias adını alacak konuşan bir kurbağanın peşine takılır ve böylece çeşitli güçleri olduğunu keşfeder; maceramız da burada başlar.

Crisbell’in yetenekleri zamanla ilgili manipülasyon üzerine odaklanmıştır ve bunları hem haritalarda dolaşırken hem de sıra tabanlı savaşlar sırasında kullanabiliriz. Oyunun başlangıcında ekranda oluşan bir üçgen sayesinde, bir mekânın geçmiş, gelecek ve günümüzdeki hallerini görebiliyoruz. Bu geçişler sayesinde ortamdaki karakterlerin üç versiyonunu görebilir, nereden nereye geldiklerini izleyebiliriz; çoğu zaman da bu durum karşısında şaşırmak kaçınılmaz. Ekibin buradaki tasarımına gerçekten hayran kaldım, zira her bir mekan üç kez çizilmiş ve her zaman dilimindeki hisleri yansıtmak için özenle çalışılmış. Geçmişte harika görünen bir kenti, gelecekte iflas etmiş haldeyken doğru insanlarla konuşarak bu kentin kaderini değiştirebiliyoruz. Örneğin, gelecekte bir bölge sel nedeniyle mahvolmuşsa, o yerin günümüzdeki kanalizasyon sistemini tamir etmek işe yarayabilir. Ayrıca, öykü ilerledikçe farklı seçimler yaparak bölgelerin kaderini etkileyebiliriz.

Görsel açıdan oyun, bu geçişleri net bir şekilde hissettiren temiz ve klasik bir Disney animasyon stiline sahiptir. Ortamlarda gördüğümüz her şey elle çizilmiş ve hareketlendirilmiş, sanki bir masal kitabının içinden çıkan karton karakterler ve evler gibi duruyor. (O kitapları da çok severdim!). Bu muhteşem görselliği, fantastik bir müzik ile birleştirildiğinde, bana eski Final Fantasy veya Dragon Quest oyunlarındaki keşif anılarını hatırlatıyor ve mutlu oluyorum. Elbette tek başımıza dolaşmıyoruz; maceramızın başlangıcında bizimle birlikte katılan Christopher ve Willhelm ile çabuk kaynaşıyoruz. Matias da eklenince, dörtlümüz dünyada olan bitenin farkına varmamızı sağlıyor. Özellikle Willhelm’in hiç de göründüğü gibi olmadığını anlamak ve onun kinayeli diyaloglarını incelemek, oyundaki yazım kalitesine gerçekten şapka çıkartmamı sağladı.

Zaman zaman kaybolsam da ve rastgele savaşlar biraz sıkıcı hale gelse de, oyunun dünyasını keşfetmek ve renkli karakterlerle tanışmak gerçekten çok keyifli. Özellikle de Final Fantasy, Chrono Trigger ve Persona gibi ünlü JRYO’lara öykünen bir yapımdan bunu beklemek koşul. Savaş mekanikleri ise biraz daha karmaşık ve yorucu ama bunları bahsetmeden geçmemek gerek. Sıramı savamadım Son 20 yılda pek çok JRYO oynadım ve artık ekranda gözükmeyen düşmanlarla rastgele savaşmaktan bıkmış durumdayım. Dolayısıyla masalsı topraklarda dolaşırken ilginç zaman mekanikleriyle bulmacalar çözmeye çalışırken, bu yeni savaşlarla karşılaşmak moralimi bozdu. Neyse ki yapımcılar savaşların monoton geçmemesi için yaratıcı fikirler geliştirmişler.

• Örneğin, rakibiniz gelecekte yaşlı bir kurt olabilir ve oldukça güçlüdür; Crisbell’in yetenekleriyle bu rakibi geçmişe gönderip zayıf bir köpeğe dönüşmesini sağlayabiliyorsunuz.
• Ya da günümüzde bir kalkanı ıslatırsanız ve rakibi geleceğe atarsanız, kalkan paslı hale gelir ve ona kolayca hasar verebiliyorsunuz.
• Doğru zamanlamayla vuruş tuşuna bastığınızda, karakterimiz hem kritik hasar verebiliyor hem de savuşturma yapabiliyor.

Bu tür mekanikler, ekibe her yeni karakter eklendiğinde daha da derinleşen taktikler sunuyor ve savaşlarda yaratıcılığınızı kullanmanızı sağlıyor. Ancak, düşman çeşitliliğinin az olması ve başlardaki heyecan verici boss savaşlarının tekrara düşmesi, savaşların çekiciliğini azaltıyor. Çoğu zaman düşündüğüm şey, “keşke haritalarda düşmanları görseydik ve savaşma şansımız olsaydı” oluyor. Yoksa oyunun hikayesi ve iletmeye çalıştığı mesajlar oldukça sağlam ve farklı bir kültürel özgünlük sunuyor.

Geliştirici ekibin Kolombiya kültürünü yansıtan bu fantastik dünyayı oluşturması ve içinde sağlam bir hikaye sunması, yerli yapımcılara örnek olabilecek bir başarı. Oyun GamePass’te mevcutken en azından birkaç saat oynamanızı öneririm; zira kültürel çeşitliliğin değerini hoş bir biçimde hatırlatıyor.

Gelecek parlak Cris Tales, eski Japon RYO’larına bir aşk mektubu niteliği taşıyor ve öyle güzel bir kaligrafi ile yazılmış ki, sizi hikayesinin içine çekmeyi başarıyor. Yaklaşık 25-30 saatlik keyifli bir macera sunuyor. Bu süre, bolca grind yaparak ve gereksiz savaşlarla uzatılabilir; fakat buna gerçekten gerek yok. Zira savaşlardaki çeşitlilik sınırlı bir noktaya kadar oyunu kurtarıyor. Bu nedenle, hikaye odaklı oynamak, Cris Tales’den maksimum keyif almanın daha etkili bir yolu. Sonuçta her dakikamız değerli; o dakikaları gereksiz bir savaşı kazanmak yerine, ihtiyacı olan birine yardım ederek geçirmek çok daha tatmin edici.