Crowns and Pawns: Milda’nın Macerasıyla Litvanya’nın Gizemlerine Yolculuk

Milda Kovas ile geç tanışmış olabilirsiniz. Genç kız, annesiyle sıkıntılı bir ilişki içinde ve babasının nerede olduğu konusunda bir bilgisi yok. Fotoğrafçı mı, yoksa psikolog yardımcısı mı? Belki bilgisayar programcısıdır, ne dersiniz? Aslında Milda istediğiniz her şeyi temsil edebilir; hemen açıklayayım. Crowns and Pawns, türündeki oyunlar arasında en yaratıcı başlangıçlardan birine sahip. Bir çevrimiçi oyun için avatar oluşturma süreci ile başlıyorsunuz; saçı, favori rengi, dövmelerinin konumu ve şekli gibi kişisel özelliklerinizi ayarlıyorsunuz.

Milda bu yeni oyuna giriş yapmaya hazırlanırken, ressam arkadaşı Dana’dan bir telefon alıyor. Dana, resimlerini satın almak isteyen bir galeri sahibiyle buluşmak zorunda. Aralarındaki gündelik konuşmalar sırasında, mesleğinizin gerekliliklerini esprili bir dille keşfediyorsunuz; “doğru renkleri seçmek için fotoğrafçılık uzmanlığıma mı ihtiyacın var?”, “programcı olarak ben mi, senin için resim seçmemi istiyorsun?” gibi cümlelerle bu üç meslek seçimi belirginleşiyor. Konuşmanın sonuna yakın, dövme yaptırdığınızı da ekleyebiliyorsunuz; nereye ve ne yaptırdığınızı anlatmak, sizler için bir seçenek sunuyor.

Kısa sürede Milda gözlerinizin önünde canlanıyor; seçtiğiniz o renkteki pijamasıyla, avatarınıza uygun saçıyla ve dövmesi tam olarak tarif ettiğiniz yerde. Milda ile ilk andan itibaren bağ kurmanız oldukça kolay, çünkü tam hayalinizdeki gibi biri. Bu meslek seçimi oyunu küçük bir ölçekte etkileyebiliyor, ama bunun detaylarına zamanla geleceğiz. Oyunun başlangıcında dolabınızla, ilerleyen bölümde ise bavulunuzla kıyafetlerinizi, saçınızı ve takılarınızı değiştirme fırsatınız var; bu da Crowns and Pawns’ı, her gün aynı kıyafetleri giyen oyunlardan farklı kılan hoş bir detay.

Litvanya tarihine kısa bir yolculuk

Milda, dedesi Rokas Kovas’ın vefatına dair bir mektup alıyor. Mektup, Milda’ya Litvanya’da bir ev bıraktığını bildiriyor. Bu evi alabilmek için üç hafta içinde orada olması gerektiği belirtiliyor. Dana’ya galericiyle olan buluşmasında yardımcı olduktan sonra, uçağa atlayarak Litvanya’daki dededen kalan evin önüne varıyor. Ardından, Broken Sword tarzında gizemler, inanışlar ve tapınaklarla dolu heyecan verici bir maceraya atılıyor. Crowns and Pawns, daha ilk andan itibaren Broken Sword’dan esinlendiğini açıkça gösteriyor. Kullandıkları renk paleti ve oyunun geçtiği mekanlar, geliştirici ekibin seriye olan hayranlıklarını ortaya koyuyor. Özellikle son bölümlerde karşılaştığımız keçi bulmacası, Broken Sword tarihindeki en kötü şöhretli bulmacalardan birine atıfta bulunuyor. Ayrıca, eski LucasArts oyunlarına özgü labirent bölümleri ve Siberia gibi önemli örneklere yapılan referanslar dikkat çekiyor.

Mutluluğun adresi: Crowns and Pawns

Ben, oyunun görsel stilini oldukça etkileyici buldum. Karakter ve mekan tasarımları gerçekten güzel, renk ve ışık kullanımı da bir o kadar başarılı. Ancak oyunun zayıf noktalarından biri mekanların boşluğu. Bir üniversiteye gittiğinizde etrafta tek bir öğrenci bile yok. Bir ara sokakta yalnız başınıza kalıyorsunuz. Balkona çıkıp kentin merkezi caddesine baktığınızda ise ortalarda kimsecikler yok. Oyunun hikayesi için gerekli olan karakterler dışında hiç kimse yok, bu durum mekanların gerçekçiliğini olumsuz etkiliyor. Bu boşluk beni gerçekten rahatsız etti, çünkü canlı olması gereken bu mekanların bu denli ruhsuz olması büyük bir eksiklik.

Oyun içindeki bulmacalar oldukça iyi, hatta bazıları ciddi anlamda zorlayıcı ama eğlenceli. Oyunun başında bulduğumuz bir not, son seviyelerdeki bulmacaları çözmemize yardımcı oluyor, bu detay hoşuma gitti. Envanter bulmacalarında belgelerden faydalanarak çözdüğümüz yapbozlar dengeli olmuş. Başlangıçta kütüphanede karşılaştığımız bir bulmaca, seçtiğimiz mesleğe göre farklılık gösteriyor; fotoğrafçıysanız bir türlü, programcıysanız başka bir yolla çözüyorsunuz. Fakat bu değişken bulmacaların sayısı sadece bir tane, bu da büyük bir fırsatın kaçmasına neden oluyor. O seçimden etkilenen birkaç bulmaca daha olsa çok daha iyi olurdu.

Üstelik oyunda o meslek seçimine dair üç adet başarı var. Bu durum, benim gibi başarıları toplamaya meraklı olanlar için oldukça zorlayıcı, çünkü bu meslek seçimi dışında oyun içindeki hiçbir şeyi değiştirmiyor. Oyun içindeki yalnızca bir bulmaca değişiyor ve bu da en başta yer alıyor. Bu nedenle, üç başarıyı almak için tamamen doğrusal olan bu oyunu baştan sona üç kez oynamak gerekiyorsunuz. Neden? İnsanları tekrar oynamaya teşvik etmenin yolu bu olmamalı.

Hikaye anlatımında özgünlük

Karakterlerin seslendirmelerine, oyun içindeki mesajlaşma sisteminin doğallığına bayıldım. Farklı cevaplar sunmamız hikayeyi çok fazla dallandırmasa da, Milda için düşündüğümüz karakteri yansıtmamıza olanak tanıyor. Eğer farklı bir karakteri oynuyorsam, her mesaja gülümseyerek cevap vermek zorunda değilim; Milda da bu açıdan rahat davranıyor. Bu durum, ana karakteri daha sevimli kılıyor. Ancak oyunun sonunda, “seçim olmayan bir seçim” sahnesinin varlığı oyuncunun karar verme mekanizmasını kısıtlayan bir eksiklik; bu durumu sevebildiğimi söyleyemem. Yani büyük bir karar verdiğimizi düşünsek de aslında kararımızın bir önemi olmuyor. Ayrıca oyunun son bölümü aceleye getirilmiş gibi hissettiriyor, hikaye biraz hızlı bir şekilde sonuçlanıyor.

Kısacası, Crowns and Pawns’ı çok beğendim. Birkaç küçük eksik yanı dışında, oldukça tatmin edici ve adventure severlerin kesinlikle şans vermesi gereken bir oyun. Tag of Joy’un, eleştirileri dikkate alarak daha da gelişmiş bir adventure oyunu hazırlamasını içtenlikle diliyorum. Ayrıca, Broken Sword’u ne kadar özlediğimi fark ettim.