Oyun eleştirisi yapmadan önce, Disciples: Liberation (D:L) üzerine yapılan yorumlara bakalım. Bazı oyuncular, D:L’nin Disciples serisinin ruhunu yansıtmadığını düşünerek sert eleştirilerde bulunmuş. Bu tepkiler o kadar sert ki, bazıları yeni oyunun “Disciples” ismini hak etmediğini belirtmiş. Yıllar geçtikçe büyüyen ve sevilerek oynanan bu serinin yeni oyunu, hayranlarının beklentilerini karşılayamamış gibi görünüyor. Gerçekten de, birçok oyuncu bu yeni yapımın, eski oyunlarla bağlantısının olmadığını, tamamen farklı bir deneyim sunduğunu düşünüyor.

Geçmişte büyük başarılar elde eden bir serinin günümüze uyarlanma çabası, beklenildiği gibi sonuçlanmamış olabilir. Disciples Liberation, efsanevi Disciples 2’nin isminden yola çıkarak, büyük umutlarla karşılanan bir yapım olarak çıkış yaptı. Ancak hayranlar, daha önce yaşadıkları deneyimlerle karşılaştırdıklarında bu yeni oyunun özgünlüğünü sorgulamaktan kendilerini alamadılar. Serinin geçmişiyle bu kadar çelişkili bir şekilde ilerleyen bu yapım, isminden dolayı büyük bir baskı altında kalmış gibi görünüyor.

Seriyi Yeniden Başlatmak

Disciples: Liberation, King’s Bounty tarzında bir deneyim sunmayı hedefliyor. Hikâyesi çekici olsa da, ilk oyunlarla arasında geçen binlerce yıl nedeniyle eski karakterlerle bir bağlantı beklememek gerekiyor. Bu yapım, bir bakıma yeniden başlatma işlemi gibi düşünülebilir. D:L, savaş alanında Heroes of Might & Magic (HoMM) tarzında bir deneyim sunarken, haritada izometrik bir bakış açısıyla yol alıyoruz. Oyun, toplamda 80 saatlik bir oynanış süresi vadediyor. Ana karakterimiz Avyanna, Nevendaar dünyasında ekmeğini kazanırken, alınan kararlarla kaderini belirliyoruz.

Avy’nın seçimleri, diğer gruplarla (Undead, Legion of the Damned, Elven ve Empire) olan itibarımızı etkiliyor. Karakterimizi hangi yönde geliştirirsek geliştirelim, itibar seviyemiz belirleyici oluyor. Savaş alanı ise anlık etkileşim ve strateji gerektiren bir yapıda. Düşmanlar, savaş anında hareket ederken stratejik düşünme becerimizi zorlayacak şekilde tasarlanmış.

Sıra Beklemek Mi? Hayır, Ben Beklemem!

D:L’deki oyun yapısı, gerçek zamanlı hareketle başlıyor; yalnızca savaş alanında sıra tabanlı bir sistem mevcut. Ylian dışında herhangi bir kuşatma veya tehlike olmaması, oyun deneyimimizi daha akıcı hale getiriyor. Karşılaşmalar sırasında düşmanların dikkatini çekmek, dolaylı yoldan savaşa zaman ayırmamızı sağlıyor. Topladığımız kaynaklarla Ylian’daki yapıları geliştirebiliyor, çeşitli birimlerle ekiplerimizi güçlendirebiliyoruz.

Seçtiğimiz yoldaşlarla birlikte savaş alanına çıkmak, taktiksel derinlik kazanıyor. Savaş esnasında birimlerin yeteneklerini ve özelliklerini kullanarak stratejik kararlar vermek, oyunun dinamiğini güçlendiriyor. Bu derin stratejik yapı, sadece görsel değil, komuta açısından da önemli bir yere sahip. Bazı birliklerin arka hatlara konuşlanması, savaşı daha da ilginç hale getiriyor.

“Yaralarını Yalayacağım.” – Herhangi Bir Manyak Succubus

D:L, farklı fraksiyonlarla birleşik bir yapı sunuyor. Senaryo boyunca yaptığımız seçimler, diplomatik ilişkileri ve binaların gelişimini etkiliyor. Gerekli hammadde ve kaynakları toplayarak kendi stratejilerimizi oluşturabiliyoruz. Haritada dolaşarak, görevleri alıp ilerlemek, hikâyenin gelişimini şekillendiriyor. Oyunun sunduğu görev çeşitliliği, oyunculara birçok farklı deneyim sunarak ilgiyi canlı tutuyor.

Ancak D:L, ilk çıktığında bazı teknik sorunlar ve hatalarla boğuştu. Bu problemler, oyuncular üzerinde etkili olmuş olsa da, geliştiricilerin hızlı geri dönüşler yaparak durumu kontrol altına almayı başardığını söyleyebiliriz. Oyun, birçok açıdan keyif verici ve heyecanlı anlar sunuyor, ancak bazı oyuncular için hala beklenen kaliteden uzak kalabiliyor.

Genel olarak D:L, Disciples 2’nin kesinlikle devamı değil; farklı bir yolculuğa çıkan yeni bir seri olarak karşımıza çıkıyor. Aynı zamanda, yenilik arayan ve stratejik oyunları seven oyuncular için oldukça keyifli bir alternatif sunuyor.