Erken Erişim Oyunları: Sürecin Faydaları ve Sorunları

Bundan 20 yıl önce “erken erişim” diye bir terim var mıydı, hatırlamıyorum. Aslında, kimin hatırlayacağı bile tartışmalı. O zamanlar insanlar, oyun oynamak için bir CD’yi alıp bilgisayara takma ritüelini gerçekleştirirken, “erken erişim” sadece bir arkadaşın intihar gibi bir şaka yaparak, “Ben bu oyunun açık beta sürümünü oynadım, ama o kadar fazla hata var ki…” demesi gibiydi. Ama şimdi, günlük hayatımızın bir parçası olmuş durumda! Düşünsenize, bir gün dalgalı bir su gibi gelişim sürecinde hızlıca ilerleyen bir oyunu alıyorsunuz ve bu süreçte kullanıcı geri bildirimleriyle yönlendirebiliyorsunuz. Bu durum, hem geliştiricilere hem de oyun severlere _eğlenceli bir dans_ fırsatı sunuyor. Ama tabii bu dans bazen iki sol ayakla yapılınca işler bir aşk üçgenine dönüşebilir.

Geliştirici ekipler için erken erişim, tamir edilen bir arabanın kaportasını parlatma çabası gibi gelirken, oyun severler için de henüz yemeğe dokunmadıkları ama mutfaktaki şefin her seferinde “Sakın dokunmayın, henüz hazır değil” demesi gibi bir durum söz konusu. Yani, arada sırada, “Tamam şu an sorun yok, ama bir bakayım ben daha iyi yemek yapabilir miyim?” demek gibi bir hissiyat var. Sonuçta, _eğitim ve geri bildirim_ alınarak yapılan geliştirmeler ile karşılaşmak, bir filmin fragmanını izlemek kadar heyecan verici olabilir. Özellikle de Baldur’s Gate 3 gibi harika örnekler var. Herkesin aklında “Bu oyun resmen beni duvara astı!” duygusu yaratıyor.

Tabii ki, her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi, erken erişim sürecinin de sorunları var. Örneğin, “sonsuz” erken erişim sürecinde kalan oyunlar, ya da hiç gelişme kaydetmeden birden tam sürüme geçenler var. Yani bir şekilde ‘tuzak oyunlar’ diyarına adım atıyoruz. Bu durumu da düşünsenize; sırf geliştirmeler yapılmadığı için hayal kırıklığına uğramak, tamamlanmamış bir resmin önünde durup “İşte bu Picasso’nun eseridir!” demek gibi bir şey! Evet, insanlar bu tür hislerle dolup taşıyor ve “Şu an bu oyun bir sabun köpüğünden farksız!” diye fısıldıyorlar. Parayı ödeyip tamamlanmamış bir oyun almak, oyun severlerin en korkulu rüyasıdir.

Gelelim NewZoo’nun Küresel Oyun Piyasası Raporu’na. Orası da resmen “Erken erişim karnesi” gibi olmuş. Raporda, erken erişim modelinin özellikle bağımsız stüdyolar için gelişim maliyetlerini dengelemek, geri bildirim toplamak ve erken farkındalık yaratmak için kullanıldığı belirtiliyor. Bu cümle biraz sıkıyor ama sonuçta ortada bir gerçek var; Baldur’s Gate 3 gibi büyük isimler bile bu yola başvurmuş. Ancak dikkatli olmak gerek! Erken erişimin uzun sürmesi, oyuncu sayısını ciddi şekilde etkiliyormuş. Bu durumu, “Ne kadar çok bekletirsen, o kadar az gelir” dersine benzetebiliriz. 22-24 aylık bir erken erişim sürecindekiler ise, sanki bir sınavda kopya çekip mavi yanıt kağıdı getirmek gibi. Çünkü V Rising ve Ready or Not gibi örnekler olsa da, diğerleri genelde parmak kaldırıp “Benim oyunum nerede?!“ diye ağlayarak bekliyor.

Özetle, erken erişim süreci, oyun dünyasında sıradan bir durum haline gelmiş olsa da, geliştiricilerin bu süreci nasıl yönettikleri oldukça önemli. Şu anki durumlarına bakarsak, uzun bir erken erişim süreci geçirmek, oyunlar için çok da yararlı olmayabilir. Herhalde geliştiriciler de bunu görüyor ve uygun adımlar atacaklardır. Yoksa oyun severler, ‘Duvarın arkasından Elon Musk’tan bile daha hızlı koşarak’ çıkacaklardır! Yani onun çözümü, amma oldum olası bambaşka bir kıvraklık gerektiriyor! Haydi hayırlısı!