Futbol Oyunları: FIFA ve PES Arasındaki Mücadele

Futbol, dünya üzerindeki en popüler sporlardan biri olmasının ötesinde, devasa bir endüstri haline gelmiş durumda. Hal böyle olunca, futbolun oyun sektöründeki etkisi de oldukça büyük. Aslında futbol, genel anlamda oyun dünyasında pastayı paylaşmayı başarıyor gibi görünse de, bazı haksızlıklar ve tekelleşmeler de yok değil. Örneğin, kafanızda iki taş ile kale yapıp mahallede futbol oynamaya kalktığınızda, kimse sizden %10 taş vergisi talep etmiyor! Ancak futbol oyunları dendiğinde, uzun yıllardır EA‘nin tekelinde olduğunu unutmamak gerekir. Burada bahsettiğim oyunlar, FM gibi menajerlik simülasyonları değil, tam anlamıyla “futbolcu” oyunu. Bu topraklarda çok sevilen PESten de her yıl bir atılım bekliyoruz ama sonuç hüsran. İki arkadaşın oturup futbol oyunu oynamak istemesi, oyunlardan bağımsız olarak büyük bir mutluluk kaynağıydı. Yani, PES, FIFA, Sensible ya da hatta NES‘deki o efsanevi “fıçıkıt” Soccer bile fark etmezdi. Ama yalnız kalınca futbol oyunu oynamanın tadı da bambaşka. Yaşayanlar bilir, eski futbol oyunlarındaki kariyer modları, bir haz kaynağıydı. FM/CM bir kenara dursun, yaptığınız kadroyu gerçek anlamda yönlendirmek muazzam bir keyifti.

Senelerdir lisans sorunlarıyla cebelleşen PES, bu konuyu muazzam bir şekilde aşan Master League moduyla karşımıza çıkıyordu. Fakat 2011 yılında Pırpır Castolo, Tospağa Huylens ve Çelik Duvar Ivarov gibi ikonik karakterlerin emekli olmasıyla birlikte, futbol oyunları biraz hüsran yaşamaya başladı. Şimdi, soralım: Gerçek ikonlar kimlerdir? İşte burada devreye FIFA giriyor. 2009 yılında başlayan FIFA Ultimate Team (FUT), belki de oyun dünyasında yıkıcı bir değişim yarattı. İlk bakışta, kendi kadronuzu oluşturmak ve bu kadro ile diğer oyuncularla mücadele etmek oldukça eğlenceli görünüyor. Fakat işin içine EA girince, eğlenceniz de bir anlam kazanıyor. Buradaki asıl mesele, her sezon karşınıza çıkacak olan 50 farklı oyuncu versiyonunu, paket açtırmak için kullanmanız. Nostaljik oyuncuların çocukluğunun en güzel futbolcularını “ikon” adı altında, düşük bir yüzdelik oranıyla paketlere koyan EA, o FIFA Pointleri satmak için her türlü oyunu oynuyor.

FUT’un bu kadar büyük bir kazanç kaynağı haline gelmesi, oyun deneyimini iyileştirir mi diye düşünüyorsanız, yanılıyorsunuz. Her yıl piyasaya sürülen FIFA oyununda iyileşen tek şey FUT, bunun dışında kariyer moduna ve diğer modlara pek bir yenilik gelmiyor. EA, hikaye katmaya çalışsa da, Alex Hunter serüveni ile karşımıza çıkıyor. Ancak o kadar sıkıcıydı ki, araya sıkıştırılan birkaç ara sahne dışında, sadece sıradan bir oyuncu kariyeri oynadık. En sonunda da, Hunter’ın dedesi ile hikayeye son noktayı koymuş olduk. Yani artık gönlünüze göre bir kariyer modu açıp oynamak bile hayal oldu. Geçen yıl FIFA, kariyer modunu o kadar unutmuş olacak ki, yapay zekayı düzenlemeyi bile unuttu. Bir hevesle başladığınız kariyer modunda, rakiplerin önünüze paf takımlarıyla çıktığını görmek, büyük bir hayal kırıklığıydı. Ama bu tür hatalar, FUT’a yansımazsa, satışları etkilemiyor. FIFA, aynı tas, aynı hamam yoluna devam ediyor. E-Spor ile birlikte daha da büyüyen FUT, aslında basit bir futbol dilencisi olan çok sayıda oyuncuyu yok saymaya devam edecek gibi görünüyor.

FIFA ve FUT’u eleştirdikten sonra, PES’e de değinmek lazım. Bu kadar başarıyla ilerleyen bir oyunun, yalnızca iki yıl içinde dibi görmesi gerçekten akıl alır gibi değil. Yukarıda bahsettiğim Castolo, Huylens ve Ivarov gibi Master League efsanelerini hatırlayanlar, biraz duygulanmıştır. Ben bu satırları yazarken, o güzel eski günleri düşündüm ve içim burkuldu. Her yıl çıktığı gibi FIFA ve PES oynayan biri olarak, tüm yıl boyunca futbol oyunu oynamamak, tam anlamıyla bir kabus gibi geliyor. PES’in yeni oyunları, pek oynanır gibi görünmüyor. Grafikler FIFA’nın çok ilerisinde; oyuncu yüzleri her zaman PES’te daha detaylı ve gerçekçi olmuştur. Ancak bunu iyi bir oynanışla birleştiremeyince, FIFA’ya rakip olmak daha da zorlaşıyor. Olay sadece lisans değil; o Master League ruhunu yeniden yakalayabileceğimiz bir PES, benim gibi çok sayıda oyuncuyu FIFA bataklığından kurtarabilir. PES 2020‘nin ardından, yeni nesil oyun yapmayacağını ve kadro güncellemesiyle 2021 yılına geçiş yapacağını açıklayan Konami, belki de uzun zamandır beklenen büyük çıkışı PES 2022 ile yapar ve hepimizi kurtarır. Paket açmaktan yorulan, evde yalnızken de futbol oynamanın tadını çıkarmak isteyen oyuncular, belki de yeniden güzel günler görebilir.

Ya da PES, FUT benzeri bir mod ile sadece online oyuncu havuzunu genişletmek isteyebilir. İkinci seçenek, düşünmesi bile üzücü. Eskiden FIFA kariyer moduna önem verdiği zamanlarda, FIFA 2005 ile birlikte lisans haklarını gerçekten sahada kullanabiliyorduk. Bugün ise, FIFA kariyer modu denilince akla hala 2005’in gelmesi bunun en büyük kanıtı. Son yıllardaki kariyer modları oldukça sıradan ve insanı içine çekmeyi başaramıyor. İngiltere alt liglerinden bir takımı alsanız bile, o eski heyecanı yaşamak mümkün olmuyor.

Artık FUT’un futbol oyunları içindeki güçlü konumunu kabullendik. E-Spor için doğru olanın bu olduğunu da kabul edelim. Ancak sadece futbol oyunu oynamak isteyen sıradan oyuncular için de bir şeyler yapılmalı gibi geliyor. Belki de bu konuda fazla romantikim! Çünkü futbola da bazı alanlarda romantik bir gözle bakmayı severim. Kızıl Yıldız, Marsilya, Porto gibi takımlar Şampiyonlar Ligi

Tabii ki Football Manager kadar detaylı bir kariyer modundan bahsetmiyorum, böyle bir durum çok sayıda oyuncuyu daha fazla sıkacaktır. Ama Master League gibi alt ligden başlayıp, gerçekten gelişme hissini yaşatan bir oyun yaratmak, çok büyük bir hayal değil. Hele ki oyun kalitelerinin oldukça yükseldiği bu dönemde, oldukça olası. NBA 2K serisiyle büyük bir hayal kırıklığına doğru sürüklenen Take Two, futbol işine de girerse belki bir şeyler yapar diye umuyorduk ama gördük ki onlar da ışın çarkıfelek ve paket açma kısmında. FIFA, mevcut düzenden en çok payı aldığı için statükoyu korumaya devam edecektir. Gözler yine, yeniden, belki de son kez Konami’de. Castolo, Huylens, Ivarov, Valeny ve Minanda gibi efsanelere olan aşkımız, hâlâ kalbimizde yaşıyor. Eduardo Galeano‘nun dediği gibi, “Ben basit bir iyi futbol dilencisiyim. Elimde şapkam, dünyanın dört bir yanını geziyorum ve stadyumlarda yalvarıyorum: ‘Tanrı rızası için, güzel bir maç lütfen!‘