Doyurucu ve başı sonu belli bir öyküyü anlatıp bitirdiyseniz, çoğunlukla onun devamını getirmenize de gerek yoktur. O öyle güzeldir, olduğu kadarı yeterlidir. Ama işte Hollywood, bu mükemmel fikirlerin gereksiz ve kıskaca alınmış devamlarıyla dolu bir yer. Çünkü neden? Pek tabii ki para! Çok para! Gladyatör 2 de bence bu kervana dahil bir film. Her ne kadar sıradışı bir yapım olmuş olsa da, işin eğlenceli ve absürt yönü içeride zıplayarak dolaşıyor. Bu durumu şöyle düşünebiliriz: Roma’nın kendisi zaten müthiş bir şov dünyası! Şöyle ki, mürekkep yalamış Roma tarihi, görselliği güçlü bir şölene dönüşüyor. İlk filmin politik bir derdi, Maximus rolünde filmi sürükleyen Russell Crowe’un ağırlığı ve göze hitap eden sağlam bir senaryosu vardı. Devam filminde bu unsurlardan mahrum kalmış durumdayız. Bunun yerine, karşımıza şaşalı ve zıvanadan çıkmış bir Roma ile çok eğlenceli bir performans sergileyen Denzel Washington ve dağınık bir senaryo çıkıyor.
Hani ucundan kıyısından dünyanın bugün içinde olduğu şirazesi kaymış halin bir yansıması burada da var, evet. Ama bu gibi yorumlar, çoğunlukla gergedanların nasırlı toynakları altında kayboluyor ve köpekbalıklarına yem oluyorlar film boyunca. İlk filmin intikam teması, devam filminde de kol kola. Ancak yeni film, kendi önüne atıfta bulunduğunda aslında kendi güçsüzlüğünü de kabulleniyormuş gibi görünüyor. Gel gör ki, ne zaman kendine has çılgın aurasına bürünüp yeni bir şeyler deniyor, işte o zaman keyfi yerine geliyor. Bunu yaparken, iyi ki de öyle yapıyor! Keyif almak demişken, bu film bulabileceğiniz en büyük -tercihen IMAX- ekranda izlenmek için çekilmiş gibi görünüyor. Hani, Ridley Scott’ın tüm görselliğini ve epik savaş sahnelerindeki ustalığı zaten tartışılmaz. Ama bu sefer çok daha vahşi ve kanlı mücadeleler bizleri bekliyor. Yani, kılıç-kalkan aksiyonunu özleyenler buradan memnun ayrılacaklardır, kesinlikle!
Filmde, tarihsel tutarsızlıklarla dolu pek çok noktayı göreceksiniz. Bazen Latince olması gerekirken İngilizce yazılmış yazılar beyninizi sıkarak geçiyor. Bu gibi detaylar belli ki özel olarak seçilmiş, yani orada ve dert etmemeniz istenmiş. Filmin pek çok farklı konuyu işlemeye çalışırken hemen hiçbirinde derinleşememesi, kesinlikle süreyle alakalı. Çünkü, biliyorsunuz Bay Scott’ın ünlü yönetim tarzı; kurgusu ile meşhurdur ve bana öyle geliyor ki Gladyatör 2 için de yakın zamanda bir uzatılmış versiyon göreceğiz. Çünkü neden daha fazla entrika kuran Denzel Washington görmeyelim ki, değil mi? Onun oyunculuğu, bir lokomotif gibi hareket ediyor ve her sahneyi zenginleştiriyor. Paul Mescal ise perdeye çok yakışsa da, kesinlikle bir Russell Crowe değil. O olmaya da çalışmıyor zaten. Ama bağımsız film ve dizilerdeki cevherini buraya tam yansıtamamış gibi görünüyor. Olası bir uzatılmış versiyonda, onun performansının daha doyurucu olması da muhtemel, bu arada!
Pedro Pascal nihayet kendisine verilen farklı bir karakterin altından başarıyla kalkıyor. İkiz İmparatorlar Joseph Quinn ve Fred Hechinger ise ellerindeki kısıtlı malzemeyle yapabileceklerini yapmaya çalışıyorlar. Ama dikkat, bu ikili de bir Joaquin Phoenix kadar sinsi ve karmaşık değiller. Sonuçta bu, biraz da TikTok kuşağı düşünülerek çekilmiş bir film; kendi Zeitgeist’ının arkasına motor takmış, son sürat akan bir hikâye anlatı trükleriyle dolup taşıyor. İlk film, klasik dönem kılıç ve sandal epiklerinin ağdalı yapısını tutmayı başarıp, teknik olarak baştan aşağı yenilemişti. İkinci filmse, var olduğu kaotik ve karikatürize atmosferin elçiliğini yapıyor. Hepsi bu.
Ki tüm bu kontrolsüz kaosun deli gibi eğlenceli olduğu anlar da yok değil. O yüzden, bariz kusurlarına ve tüm gereksizliğine rağmen film, sinemada yaşattığı o deli dolu ve coşkulu ruh halini sevdim. Sonuçta her yaptığımızın da sonsuzlukta yankılanması gerekmiyor, değil mi? Not: 3 / 5 Editörün Notu: İlk filmin ulaştığı seviyeye ve ağırlığa sahip değil ama bu onun meziyetlerinden hiç etkilenmediğimiz anlamına da gelmiyor. Yönetmen: Ridley Scott Oyuncular: Paul Mescal, Pedro Pascal, Denzel Washington, Connie Nielsen, Joseph Quinn, Derek Jakobi IMDB Notu: 7,1
