Halo Infinite: Açık Dünya Deneyimi ve Klasik Halo Oynanışının Birleşimi

Halo ile olan ilişkimin her zaman bir iniş çıkış içinde olduğunu söyleyebilirim. Serinin hayranı olarak, birçok kişinin bayıldığı Halo 3‘ü, özellikle hikayesindeki bazı unsurlar nedeniyle “serinin zirvesi” olarak göremiyorum. Bunun yerine Halo 2‘yi daha çok seviyorum, çünkü bu oyun Halo evrenini genişletmesi, yeni karakterler ile merak uyandırıcı hale gelmesi ve harika cliffhanger sonuyla gerçekten başarılı bir devam oyunu olmuştur. Ancak Halo 2‘den daha fazla sevdiğim bir Halo oyunu varsa, kesinlikle o da Halo: Combat Evolved! Benim gibi çocukluğundan beri PlayStation sahip olan birisi için, 2007 yılında (evet, çok uzak sayılmaz) ilk kez bilgisayar aldığımızda oynamaya başladığım ilk “Xbox” oyunu olması, beni Xbox dünyasına çeken başlıca faktörlerden biri. Tabii bunu destekleyen meşhur Silent Cartographer bölümü ve Installation 04’e yaptığımız ilk iniş de bunun önemli bir parçası. Her ne kadar 2007’de açık dünya oyunları artış göstermeye başladıysa ve Half-Life 2 gibi büyük bir oyun ortalığı kasıp kavursa da, o dönemde sadece PS1 ve PS2 sahip olmam ve kötü bir bilgisayara sahip olmam nedeniyle, 6 yıllık geçmişi olan bu oyun bende büyük bir iz bıraktı. Özellikle Silent Cartographer bölümünü oynarken, “Keşke, keşfedebileceğimiz bir açık dünya Halo oyunu yapsalar,” diye düşündüğümü çok net hatırlıyorum. Ve 14 yıl sonra, bu isteğime nihayet kavuştum.

YİNE Mİ AÇIK DÜNYA OYUNU? Şimdi gerçekçi olalım. Halo serisi uzun zamandır benzer bir mantıkla ilerliyor. Her oyun yaklaşık 10-15 bölümden oluşuyor ve ister iyi ister kötü sonuçlanın bu bölümleri tamamlayıp sona ulaşmaya çalışıyorsunuz. Yeniden oynanabilirlik, çoklu oyuncu modları ve bölümlerdeki toplama nesneleri (özellikle Skull’lar) için tekrar oynama ve zorluğu arttırma gibi etkenlere dayanıyor. Klasik ve eski usül bir oyun yapısı. Eğer bu yapı üzerine yenilik eklenmezse ve hikaye açısından ne olacağı bilinmezse, Halo 5‘in yaşını göstermesi kaçınılmazdı. Bu nedenle açık dünya moduna geçiş yapmak, Halo Infinite için en basit çözümlerden biriydi.

Bunun sadece “Hadi, açık dünya olsun” diyerek gerçekleşmediğini hepimiz biliyoruz. Neyse ki, 343 Industries bunun farkında olduğu için hikaye açısından mantıklı bir yapı kurmayı başarmış ve oynanışın da gereksiz hissettirmemesini sağlamışlar. Spoiler vermemek adına hikayenin mantığını “İnsanlığın son şansı” diyerek geçiştireceğim. Oynanış açısından, açık dünyadaki her eylemin bir amaca hizmet etmesi oldukça güzel bir teşvik olarak yeterli. Halo Infinite‘de artık her açık dünya oyununda karşılaştığımız “Kule Ele Geçirme” görevleri, hızlı seyahat ile birlikte istediğiniz silah ve aracı almanız için de kullanılıyor. Topladığınız Mjolnir Kasaları, çoklu oyuncu modu için yeni boyalar ve aksesuarlar açıyorsunuz. Asker kurtarma görevleri gibi küçük yan görevler de yeni silahlar ile araçlar edinmenizi sağlıyor. Bu etkinlikler olmadan oyunu tamamlama şansınız var ama tüm bu buluşların, oynanışı daha eğlenceli kıldığı aşikar. Hatta, TES IV: Oblivion tanıtımında bahsedilen “O dağa tırmanabilirsiniz” durumunu da gerçekleştirebiliyorsunuz. Oyun, gidebileceğiniz yerleri açıkladığında, bir şekilde o yerlere ulaşabiliyorsunuz. Bu sayede, her köşeye Easter Egg yerleştirmeyi başarmışlar.

Açık dünyayı eğlenceli kılmak için de sadece klasik Halo oynanışı yeterli olmuyor. Gerçekten de Halo Infinite‘in oynanışı, Halo: CE ve Halo 3 ile benzerlikler taşısa da, özellikle silah kullanımı ve vurma hissiyatı oldukça iyileştirilmiş. Düşmanların zayıf noktalarına nişan almak çok önemli ve zırh giymiş Brute’lar ile Hunter’larla savaşmak, gerçek mini-boss mücadelesi sunuyor. Normal zorlukta bile hazırlıksız yakalanırsanız, başınız ağrıyabilir. Çevrenizdeki silahları, ekipmanları ve patlayıcıları iyi kullanmanız; her duruma hazırlıklı olmanız gerekiyor. Normal boss savaşları da serinin en iyileri arasında. Çoğunu, paldır küldür bertaraf edemiyorsunuz; çevrenizdeki unsurları iyi değerlendirmelisiniz. Ayrıca bazılarının farklı mekaniklere sahip olması da mücadeleyi zenginleştiriyor.

MASTER CHIEF, KİŞİLİĞİNİZ SIZIYOR EFENDİM Öne çıkan bir detay ise, Halo Infinite‘in diğer Halo oyunlarına kıyasla hızının artmış olması. Bunun baş sebebi oyuna eklenen yeni kanca mekaniği. Evet, düşmanların yerini gösteren dart sensörü, gelen hasarlardan koruyan duvar ve Halo 5‘te bulunan iticiler gibi ekipmanlar yine yer almakta. Ancak hiçbiri oyunun oynanışını kanca kadar değiştirmiyor. Bu kancayı, oyun dünyasındaki çeşitli nesnelere tutturup kendinizi çekebiliyor veya ona doğru kendinizi çekebiliyorsunuz. Açık dünya olmasının getirdiği avantajlarla, bu mekanikle gerçekleştirebileceğiniz neredeyse tüm her şey; ekipmanlar ve hayal gücünüzle sınırlı. Uzakta gördüğünüz roketatarı kancayla çekip Brute’lara roket yağdırmak mı istersiniz? Yoksa tepedeki Banshee’ye kancayı takıp içindeki Elit’i aşağı mı atarsınız? Seçim tamamen size kalmış.

Bahsettiğim “katılık” durumu, sadece kanca için değil, atılabilen tüm ekipmanlar için geçerli. Örneğin, bossun sürekli görünmez olduğu bir savaşta, etrafa dağıttığım dart sensörlerinden biri yanlışlıkla düşman üstüne düştüğünde, bu beni büyük bir avantaj sağladı. Bu detayları fark ettiğimde, neden bu oyunu bu kadar sevdiğimi anladım. Çünkü bu oyun, hayalini kurduğum açık dünya Halo deneyimi sunmakla kalmadı, aynı zamanda en sevdiğim açık dünya – sandbox oyunu olan Breath of the Wild’dan da izler taşıyordu. Evet, muhtemelen bu benzetmeden bıktınız, fakat oyunda yapabilecekleriniz, tamamen ekipmanların ve yaratıcılığınızla belirleniyor.

Açık dünyanın yaratılmasındaki en büyük sorun, oyunun ertelenmesinden bir yıl sonra bile Co-Op modunun eksikliği. Evet, hikayede tek olmanızın bir mantıklı gerekçesi var, ama Halo her zaman Co-Op ile ön plana çıkmış bir seri. Bu kadar özgür sandbox tarzı bir açık dünya oyunda, Co-Op’un eksikliği üzücü. En azından birkaç ay sonra geri dönmem için bir nedenim olmalı, “Başarımları toplamak” dışında.

İNİŞLİ ÇIKIŞLI BİR İLİŞKİ Halo Infinite’in hikaye modunun çıkışından yaklaşık bir ay önce çoklu oyuncu modu “Beta” etiketiyle piyasaya sürüldü. Ama bunun aslında bir betadan çok, hikaye modundan önce çıkan ve kullanıcıların tepkisini ölçmeyi hedefleyen bir hamle olduğunu tahmin ediyorum. Hem Xbox hem de PC için ücretsiz olması, birçok kişiyi çekti. Ancak bazı konulara da değinmek gerek. Öncelikle, çoklu oyuncu modunun oynanışı açısından gerçekten başarılı olduğunu söyleyebilirim. Silahların hissiyatı oldukça iyi. Harita tasarımları da övgüye değer. Halo 5‘ten sonra, genellikle Forge’dan yapılan ve pek mantıklı olmayan haritalar varken, Halo Infinite‘deki haritalar klasik “Üç Koridor” yapısı düşünülerek tasarlandığından, hepsi belli açılardan farklı hissettiriyor. Fakat Big Team Battle’ı seven biri olarak, maalesef bu farklılığı BTB haritalarında hissedemedim; sanki birbirinin devamı niteliğindeydi. Umarım daha fazla çeşitlilik eklenir.

Oyun modlarının eksikliği de bir diğer sorun. Aslında çıkış dönemi için yeterli sayıda mod var ama mod içi playlistlerin azlığı sorunu mevcut. Halo 5‘in çıkışında, Hızlı Oynama, Botlarla Antrenman, Big Team Battle ve Rekabetçi Arena gibi oyun modları varken, Halo Infinite’de istenen modun rekabetçi versiyonunu oynayamamak sinir bozucu. Bunun yanında, Battle Pass ilerleme sistemi de ilginç bir durum. Bugün çıkan bir çoklu oyuncu oyununda, bir Battle Pass sistemine sahip olmak kaçınılmaz. Master Chief Collection‘daki denemeden sonra Infinite için oldukça umutluydum. Kalıcı Battle Pass mantığını korudukları için sevindim, ancak geriye kalan kısımda tuhaf bir sistem ile karşımıza çıkmışlar.

Oyundaki ilerleme tarzınızı sağlayan faktörler, tamamen günlük ve haftalık görevleri yerine getirmenize bağlı. Yani, bir maçta olağanüstü performans gösterip galibiyet elde etseniz bile, “1 maç tamamla” görevini yaptığınız için aynı tecrübe puanını alıyorsunuz. Önceleri bu durumu olumlu buluyordum, çünkü iyi ya da kötü tüm oyuncuların oyuna dâhil olmasına olanak tanıyordu, ama sonra bazı maçlar sonrası ödüllendirilmemek sinir bozucu hal aldı. Verilen deneyim puanları da oldukça az. Şu anda en azından bir Battle Pass seviyesi atlamayı garanti edecek görevler eklediler ancak bu, daha önce bahsedilen sorunları çözmüyor. Eğer PC platformunda hilecilerin ortaya çıkmasını da göz önünde bulundurursak, çoklu oyuncu modunun sorunları bunlar. Topluluk geri dönüşlerini dikkate alarak düzeltilebilecek birkaç sorun haricinde, büyük bir sorun yok. Diğer çoklu oyuncu odaklı oyunların yaşadığı problemler ve Halo’nun bir yıl ertelendiği düşünüldüğünde, aslında bu durum beklenmedik değil ama yine de 2021’de çok ciddi problemler yaşamayan bir oyunda oynamak insanı şaşırtıyor.

ZETA HALO’DA GÜN DOĞUMU İZLEMEK Teknik açıdan Halo Infinite, en azından Xbox Series X tarafında tatmin edici. Görsel açıdan bir yıllık ertelenmenin olumlu sonuçlarını görüyoruz fakat yine de bu oyunun Xbox One’a da çıktığını unutmamak gerekir. Bazı mekanların ışıklandırmaları, özellikle Forerunner temalı olanlar, gerçekten etkileyici, ancak genel tasarımın Halo’nun özünü korumuş olması ve Halo 5‘te alınan bazı grafik tasarım kararlarının ortadan kalkması beni mutlu etti. Açık dünyada, harita tek seferde yükleniyor, görüş alanı oldukça geniş ve buna rağmen 60fps’i neredeyse mükemmel bir şekilde sunuyor olması bir diğer artı. 120fps modu, çoklu oyuncu moduna uygun çalışıyor fakat hikaye kısmında bu stabiliteyi sunamadığı için öneremem. Xbox’ın VRR (FreeSync destekli monitörler için) desteğine sahip olmasına rağmen, Microsoft’un böyle bir oyun üretmesi bazı hayal kırıklıkları yarattı.

Müzik konusunda, Halo Infinite’deki eserlerin genel olarak harika olduğunu belirtmek gerekir. Ori ve Immortals: Fenyx Rising gibi yapımlarda müzikleri hazırlayan Gareth Coker, Starbound’un bestecisi Curtis Schweitzer ve Death Stranding gibi oyunlardaki orijinal beste ile Eastward’ın müziklerini yapan Joel Corelitz, oyunun atmosferini yansıtan harika bir iş ortaya koymuş. Zeta Halo’da bir dağa tırmandığınızda çalan “Zeta Halo” melodisi veya ağaçların arasından geçerken duyulan “Through the Trees” melodisi hoş bir dokunuş katıyor. Genel ses efektleri de oldukça başarılı, en iyi tadımı almak için kaliteli bir hoparlör ya da kulaklık kullanmanız önerilir. Battle Rifle’ın üç atışı arasındaki vurucu ses veya Spartan Core almanız sırasında gelen sesi oldukça tatmin edici. Günün sonunda, Halo Infinite’den bu kadar memnun ayrılmayı beklemiyordum. Bu yıla girerken beklentim en düşük seviyedeydi ve gerçek anlamda hayal kırıklığı yaşamayı düşündüğüm tek Xbox oyunu olarak onun hakkında düşünmüştüm. Ancak hem çoklu oyuncu kısmı hem de hikaye modu, beklentilerimi fazlasıyla aştı. 343 Industries’in bu kadar uzun bir bekleyişin ardından, başarılı bir Halo oyunu yapmak için yoğun çaba gösterdiği anlaşılıyor. Şimdi geriye sadece tek bir şey kalıyor: Bundan sonrası ne olacak?