Ice Cube’ün Dünyalar Savaşı: Ekrandan Dünyayı Kurtarmak Mümkün Mü?

Boktan filmleri izledikten sonra genelde mizah ağırlıklı bir inceleme yazmak gelir içimden, ama Ice Cube’ün Dünyalar Savaşı bambaşka duygulara sevk etti beni. Düşünün, bütün gezegen uzaylılar tarafından istila altında, öyle darbe, ekonomik kriz ya da adaletsizlik gibi bir şey değil bu; ama siz yine de sokağa inip savaşmak istemiyorsunuz. Hayır, siz ekranlar üzerinden dünyayı izlemeyi tercih ediyorsunuz! Bu durum beni düşündürüyor. Evet, dünya değişiyor, evriliyor fakat hangi yönde olduğu konusunda ciddi soru işaretleri yarattı bende bu film. H.G. Wells’in ünlü eserinin screenlife formatında uyarlaması bir film bu.

Şimdi, screenlife neymiş diyerek birazca araştırma yapalım mı? Cahilliğimize ver kurban! Pandemi döneminde türeyen bir tür. Aktörlerin olayları telefon, tablet ya da bilgisayar gibi ekranlar üzerinden takip ettikleri ve sonuç olarak da aktörler bir araya gelmeden çekim yapabildiği bir format. Yani filmci dostlarımız, elinizi cebinize atmadan korkunç derecede yüksek teknolojiyle ürettikleri “şaheserleri” yaratmışlar! Hayır, çok da matah bir şey değil sanki. Gerçek Kesit’in Sarı Bıyığı bunlardan çok daha önce keşfetmişti bunu, “Evden Eve Gerçek Kesit” diye, üstelik çok daha ucuza!

Filmimizde, Ice Cube iç işleri bakanlığında siber güvenlikçi olarak çalışan bir arkadaş. Kendisi, bilgisayar başında oturduğu yerden dünyayı kurtarıyor ve birden uzaylı istilası başlıyor. Filmin kalan kısmı boyunca Microsoft Teams, Whatsapp, Facebook ve Amazon kullanarak istilayı durdurma çabalarını izliyoruz. Siz şimdi yazdığım uygulamaları görünce şaka yapıyorum, falan sanıyorsunuz ama ben *gayet ciddiyim*! Düşünün, hamile kızınız uzaylılardan kaçarken yanına gitmek yerine, “Nasılsın, iyi misin?” diye Teams üzerinden görüntülü toplantı atıyorsunuz. Üstelik ters dönen drone’unuzu düzeltsin diye evsize “Sana Amazon’dan 5000 dolarlık hediye çeki verelim de düzelt şunu” diye Whatsapp’tan mesaj atıyorsunuz! Bu, gerçekten bir trajedi!

Normalde bu tür filmler sadece iki dalga geçiyorsunuz, sonra unutuyorsunuz. Ama beni en çok canımı sıkan şey, bu filmin “oturduğunuz yerden dünyayı kurtarabileceğinize dair duyduğu şehvet ve ıslak fanteziler”… Kimse kusura bakmasın ama ardımızdan gelen neslin de problemlerini nasıl çözebileceğine dair sahte umutlar oluşturuyor. Dünyamız her geçen gün yaşanılmaz bir bok çukuruna dönüşürken, “tweet atarak, insta’da story atarak” sokağa inip kötülüğü yenebileceğiniz fikrini aşılamak gerçekten beni dehşete düşürüyor. Tweet atarak, 20 yıldır İstanbul’daki taksi sorununu bile çözemiyoruz, uzaylı istilasını mı durduracağımızı sanal ortamda gündeme getirmeliyiz, yani?!

Sinemanın bir normalleştirme ya da aksine düşmanlaştırma aracı olarak kullanıldığına inanan biri olarak, bu filmin neden çekildiğine dair başka hiçbir neden bulamıyorum. Yoksa kim, 2 saat boyunca ekrana, daha doğrusu doğrudan size bakan Ice Cube’ün suratını, 20 yıl önce bile daha iyi olan CGI’ları, film yalanı altında Google reklam kuşağını izlemek ister ki! Hani yaz dizilerinde, şirket sahibi yakışıklılar olur, tek bildikleri de toplantı yapmak ve “Haftaya Amerikalılar anlaşma imzalamaya geliyor arkadaşlar” demekten ibaret oluyor. İşte bu film, tam da böyle bir beyaz yakalı rüyası gibi, sahaya inmeden, elini kirletmeden sonuç almaya çalışıyor!

Editörün Notu: H.G. Wells’e tabutunda röveşata şoku (0,5 puanı da sırf Snow White’ı geçsin diye verdim).

Not: 0,5 / 5