Immortals of Aveum: Büyüyle Dolu Rekabetçi Bir FPS Deneyimi

Oyuncular olarak, bazen ikiyüzlü bir tutum sergileyebiliyoruz. “Yeni marka yok, eski oyunları tekrar tekrar karşımıza getiriyorlar” diye şikayet ederken, yeni bir marka ortaya çıktığında da eleştirilerimizi esirgemiyoruz. Bu durumda kendimi de dışarıda bırakmadım elbette; Immortals of Aveum ilk duyurulduğunda benim de hemen eleştirilerim oldu. “Bu tasarımlar ne olacak, bu kadar efektle nasıl oyun oynayacağız?” gibisinden serzenişlerde bulundum. Ardından sistem gereksinimleri açıklandığında, oyunun minimumda RTX 2080 veya Radeon RX 5700 gerektirdiğini görünce biraz da bunun etkisiyle hayıflandım. Ayrıca diyaloglar bana oldukça “Marvel-vari” gelmişti, bu şekilde yola çıktım. Sonuç olarak, inceleme kopyası elimize geçtiğinde tüm eleştirilerimi bir kenara bırakıp oyunu deneyimlemeye başladım. Bazı eleştirilerimde haklı, bazılarında ise haksız çıktığımı tespit ettim. Gelin, nerelerde hata yaptığımızı birlikte inceleyelim.

Aveum, oyunun “alışılmışın dışında bir fantezi evreni oluşturma” amacıyla şekillenen dünyanın adıdır. Bu dünyanın merkezinde ise The Wound adlı derin bir uçurum bulunuyor. Bu uçurumdan yayılan beş çatlak, büyünün kontrolü konusunda uzun süre savaşmış beş krallığın sınırlarını da belirliyor. Everwar adı verilen, dünyayı harabeye çeviren çatışmanın son aşamasında, geriye yalnızca Lucium ve Rasharn kalıyor. Lucium, bizim tarafımız olsa da ana karakterimiz Jak, savaşlarla pek ilgilenmeden kendi fukara arkadaşlarıyla, balta girmemiş bir hayat sürdürüyor. Ancak bir fantezi klişesi olarak, Ateş Ulusu’ndan olan Rasharn, çocuğun köyüne saldırıyor ve Jak’in içindeki güçler belirginleşmeye başlıyor. Kırmızı, mavi ve yeşil olmak üzere üç farklı büyü rengini kullanabilen ender Triarch’lardandır. Jak’in gösterdiği kontrolsüz güç, olayların ortasında bulunan Immortals adlı elit savaşçı grubunun lideri Kirkan’ın dikkatini çekince, Jak eğitim almak üzere birliğe dahil ediliyor. Bu andan itibaren de Everwar’ın Lucium’un zaferi ile sona ermesi için üzerimize düşen görevleri yerine getirmeye başlıyoruz.

Biri Ölümsüz, diğeri Sonsuz

Her ne kadar ikisi de “eller kollar hareket edecek, kırmızı, mavi, yeşil ışıklar fışkıracak” tarzında FPS oyunları olsa da Immortals of Aveum, Ghostwire: Tokyodan çok Doom Eternala benziyor. Oyun, büyü gücümüzü odaklamak için kullandığımız Sigil adlı bileklikler ile saldırı gerçekleştirmemizi sağlıyor. Her renk için, farklı atış hızlarına, menzil seçeneklerine ve hasara sahip büyüler mevcut. Yeşil büyüler yüksek atış hızına sahip, mavi daha uzun menzilli ve yarı-otomatik, kırmızı ise ya uzun menzilli düşük hasarlı ya da kısa menzilli dağılan bir ateş tarzına sahip. Sağ elimizle yaygın saldırılar yaparken, sol elimizle üç adet Control büyüsünü anlık olarak seçip kullanabiliyoruz. Limpet’ler düşmanı yavaşlatırken, Lash ile düşmanları kendimize çekebiliriz, ayrıca Distrupt ile düşman büyülerini patlatabiliriz. Bu büyülere dikey asılı kalma, hızla kayma ve büyü kalkanı gibi özellikler de eklenerek, savaş sırasında çeşitlilik oluşturulmuş.

Savaşların Dinamiği

Oyunun savaşları oldukça eğlenceli, ancak mekaniklerin kendini bulması biraz zaman alıyor. Jak’ın şehrinin saldırıya uğradığı bölümde yarım saat geçiriliyor ve Kirkan’ın size güçlerinizi öğrettiği eğitim kısmında da bir o kadar zaman harcıyorsunuz. Oyunun başlangıcındaki görevlere göre, bir süre sonra oyun kendini bulmaya başlıyor. Edindiğiniz beceri puanları ile renklerin kendine özgü yetenek ağaçlarını geliştirirken, savaşların kontrolünü sağlıyor ve hayatta kalma odaklı beceriler sunuyorsunuz. Bunların kısa bir süre içinde hasarınızı artırdığını fark ediyorsunuz.

Işıklara Dikkat!

Oyun, savaş mekanikleri açısından iyi bir temel oluşturmuş olsa da, görsel efektler savaşın akışını karmaşık hale getirebiliyor. Birçok efektle dolup taşan ekran, savaş sırasında olan biteni takip etmeyi zaman zaman zorlaştırıyor. Düşman büyüleri, ateş edişler ve kalkan açma gibi birçok efekt, görünürlüğü azaltabiliyor. Oyun, bazı boss savaşları ve kalabalık düşmanlarla dolu arenalarda bu durum daha da dikkat çekici hale geliyor. Görselliği ile sıkıntılar yaşamamak adına, ekranı temiz tutmakta zorluk yaşayabiliyor ve bunun sonucunda oyun sıradan bir deneyime dönüşebiliyor.

Dersimiz: Işık ve Gölge

Ele aldığımız savaşlardan sonra, Immortals of Aveum, bölüm tasarımında daha özenli bir yaklaşım sergiliyor. Gizli alanlar ve aşılması gereken engeller oyunculara farklı deneyimler sunuyor. Metroidvania formunu andıran bir yapı barındırmakla birlikte, bazı bulmacalar zihin zorlayıcı bir deneyim sunuyor. Oyun haritaları arasında gidip gelmek, yeni yetenekler edinerek yeniden müdahale etme imkanı tanıyor. Çizgisel yapısından ötürü, senaryo ilerleyişinde sıkıcı gibi görünse de, karakterler arasındaki etkileşim, diyalogların samimiyeti ile dikkat çekiyor.

Sonuç olarak, Immortals of Aveum, yazarları arasında tecrübeli isimlerin bulunduğu bir oyun. Oyunun seslendirme ve hareket yakalama performansları oldukça başarılı. Ancak, dudak senkronizasyonu bazı karakterlerde sorunlar yaşatabiliyor. Görsellik açısından sert tartışmalar içerse de, genel olarak görsel deneyim üst seviyelerde.

Son Düşünceler

Immortals of Aveum benim için yılın sürprizlerinden biri oldu. Oyun, güçlü bir çıkış yapmış olsa da, pazarlama sürecindeki yanlış yönlendirmeler sonucunda daha az dikkat çekmiş gibi görünüyor. Baldur’s Gate 3 ve Starfield gibi popüler oyunların gölgesinde kalmasından dolayı deneyimlerimin yanı sıra, oyunun özgün özellikleriyle de buluşamasını üzüntüyle izliyorum. Eğer Doom Eternal’un tadı hala damağınızda kalmışsa, Immortals of Aveum’u uygun bir fiyattan alma fırsatı bulduğunuzda kaçırmamanızı öneririm. İlk yapımları olarak gayet başarılı bir oyun ortaya çıkarmışlar.