Last Epoch: Hack and Slash Türünde Zaman Yolculuğu Deneyimi

Herkesin kendi tarzında terapi görevi gören özel oyun türleri bulunuyor. Bazıları Euro Track Simulator’da direksiyon çevirirken rahatlar, bazıları ise Stardew Valley’de tarla sürmenin keyfini çıkarır. Kişisel tercihim ise sanırım Hack and Slash oyunları. Bu tür, zihni fazla yormadan kontrolleri bellekle birleştirip düşmanları kolaylıkla alt ettiğim bir deneyim sunuyor; oynadıkça rahatlıyorum. Ancak bu bağlamda sevdiğim türler arasında en doğru dengeyi sağlayan oyunları bulmak her zaman mümkün olmadı. Uzun zamandır Erken Erişim’de bulunan Last Epoch, oyuncuların övgülerle bahsettiği ve bu damarı tetikleyecek bir yapım olarak görünüyordu. Nihayet tam sürümünün çıkmasıyla birlikte, Diablo IV Sezon 4’ü beklerken kendimi Last Epoch’un dünyasına kaptırdım.

Last Epoch, bu tarz bir oyundan beklenen hemen hemen her unsuru daha ilk baştan karşılıyor. Öncelikle 5 farklı karakter sınıfından birini seçiyorsunuz. Temel sınıflar arasında Sentinel (kılıç ve kalkanlı savaşçı), Rogue (hem yakın dövüşte hem de menzil savaşında uzman), Mage (klasik element bazlı büyücü), Primalist (hayvanların ve doğanın gücünü kullanan savaşçı) ve Acolyte (yasak büyülere ilgi duyan karanlık büyücü) yer alıyor. Bu karakterler temelde klasik rol arketiplerine denk geliyor. Bunun yanı sıra, ilerleyen seviyelerde açılan her sınıf için üçer alt uzmanlık bulunuyor ve belirli bir anda kalıcı bir uzmanlık seçmeniz gerekiyor. Sonradan değiştirilemeyecek olan bu uzmanlık, sadece sınıfa ait özel yetenekleri etkiliyor. İlk olarak Primalist olarak başlayıp Druid seçtim; ancak bir noktada Beastmaster ağacına da puan verebildiğimi gördüm ve bu sayede birkaç pasif yetenek kazandım. End-game aşamasında, hafif de olsa Shaman ağacına yöneldim.

2024’ta bu tür bir oyundan beklemediğim bir detay ise, kozmetik açıdan karakter kişiselleştirmesi sunmuyor olması. Yani, görünümde değişiklik yapmak neredeyse imkansız. “Kadın Sentinel oynamak istiyorum!” demek bile mümkün değil; hepsi tek bir tipe indirgenmiş durumda. 24 yıl önce Diablo II çıktığında çok da eleştirmemiştik; ancak RPG’lerde bu kadar standart karakter yaratma seçeneği sunmak günümüzde pek tatmin edici gelmiyor. Neyse ki, karakter sınıfınızı seçtikten sonra hangi modda oynamak istediğinizi belirliyorsunuz. Normal, Hardcore, Solo Account Found veya tam takaslı mı olacağı gibi seçenekler mevcut.

Last Epoch’un hikayesi ilginç fikirlere sahip; bu, gerçekleşen olayları da etkiliyor. Maceranız 12 BE yılında, Kutsal Çağ olarak adlandırılan dönemde başlıyor. Haritayı açtığınızda zaman çizelgesinin bir ucunda 6020 BE, Kadim Çağ ve en son, tarihi belirsiz bir Zamanın Sonu ile karşılaşıyorsunuz. Bu durum, zamanın farklı noktalarına dalacağınız epik bir anlatı beklentisi oluşturuyor. Konsept oldukça çekici görünse de, hikaye derinliği açısından pek etkileyici değil. Farklı çağlara gidip geçmiş ve gelecek mekanları görmek, Tanrılarla mücadelenizle şekilleniyor; ama bu durumu genellikle “Hmmm” tadında geçiriyorsunuz. Bu açıdan Last Epoch, bazı eksikler taşıyor; ancak RPG’lerde hikaye ikinci planda olduğundan buna çok takılmamak da mümkün. Daha çok hikaye ve anlatıma önem veren biri olarak, potansiyelini tam anlamıyla kullanamadığı için biraz hayal kırıklığı yaşadım. Diablo IV ile karşılaştırdığımda, iki oyun zıt yönler taşıyor. Diablo IV’ü oynarken hikaye anlatımını ve karakter gelişimini keyifle yapabilmişken, end-game’e geldiğimde bazı eksiklikler belirginleşiyordu. Last Epoch’da ise tam tersi bir durum var; düşük seviyelerde hikaye ve karakter gelişimi sıkıntılı olsa da, end-game aşamasında daha tatmin edici hale geliyor.

Geleceğe dönüş…
Senaryo ve sunum açısından zayıf olsa da, zamanda yolculuk mekanikasının oldukça iyi kullanıldığı alanlar mevcut. Örneğin, hikayenin sonlarına doğru karşınıza çıkan Monolith of Fate, hem sizi oyalıyor hem de ihtiyaç duyduğunuz ekipmanlara daha kesin bir yaklaşım sağlamanıza olanak tanıyor. Monolith of Fate, kaybolmuş alternatif zaman çizelgelerini içeriyor ve biz de bu zaman çizgilerini düzeltmeye çalışıyoruz. Bunun için genellikle 2-3 dakika süren Echo adındaki mini zindanlarda belirli sayıda düşmanı alt etmek yeterli. Stabilite sağladığımız her zaman çizgisi, çeşitli kalıcı kutsamalar kazandırıyor. Ayrıca, bu çizgideki bazı bosslar özel Unique’ler düşürdüğünden, end-game aşamasında burada oldukça fazla vakit geçiriyorsunuz.

Ayrıca, Temporal Sanctum adındaki bir diğer zindan, Last Epoch’un zindan yapılarının ne kadar yaratıcı olduğunu gösteriyor. Giriş için özel anahtarlara ihtiyaç duyduğunuz bu zindanlarda, gizli mekanikler ile karşılaşıyoruz. Örneğin, zindanın farklı dönemlerindeki halleri arasında geçiş yapabiliyorsunuz. Divine Era’daki haliyle bir çıkmaza girdiğinizde, D tuşuna basarak Ruined Era’ya geçebilir ve orada yıkılmış alanları gözlemleyebilirsiniz. Bu geçişleri zindanın içindeki savaşlarda da aktif olarak kullanmaya çalışmak oldukça hoş bir deneyim sunuyor.

Eleventh Hour Games, teorik olarak harika sistemlerle yola çıkmasına rağmen, uygulama aşamasında bazı zorluklar yaşıyor. 1.0 sürümüyle birlikte grafikler ve birçok alanda görsel güncellemeler olmasına karşın, bir Diablo IV ya da Diablo III beklemenizi önermem. Bu türde sürekli hem akıcı hem de mekanik olarak titizlikle geliştirilmiş oyunlar göremiyoruz; her zaman bir eksiklik mevcut. Başta rahatsız eden bu pürüzler zamanla alışılabilir hale geliyor, ancak bu noktaya gelebilmek herkes için mümkün olmayabilir. Hatta inceleme yoksa belki de ben bile o noktada sabredemezdim. Erken Erişim’de uzun süre kalmasına rağmen, son sürümde basit arayüz sorunları dikkat çekici bir şekilde devam ediyor. (Karakter yapılandırması yaparken can sıkıcı olabiliyor.) Tüm bu olumsuzluklara rağmen içindeki cevhere uzandıysanız, doğru bir deneyim elde ediyorsunuz.

Last Epoch, Hack and Slash türünde isim yapmayı başaran bir oyun olarak takdiri hak ediyor. Diğer tür örnekleri gibi iyi yönlerinin yanı sıra ciddi hataları da barındırıyor. Ancak, ilginç özellikleri sayesinde adından söz ettirmeye devam edecektir. Nihayetinde, belki de Diablo IV’ün Sezon 4 güncellemesinde Last Epoch’tan ne şekilde etkilendiğini görerek Diablo’yu yenileyebiliriz. Ben Last Epoch’un gelecekte türün önemli isimlerinden biri olacağına inanıyorum.

• Ekipmanın üzerindeki bir affix’i yeterli shard ile bir üst seviyeye çıkartmak. (Sadece Tier 5’e kadar çıkabiliyor; daha üst seviyeler yalnızca bulunan eşyalarda mevcut.)
• Boşta olan bir affix slotuna shard kullanarak istediğiniz bir özelliği yerleştirmek.
• Glyph slotuna 5 destek Glyph’inden birini ekleyerek değişiklikleri manipüle etmek.
• Rünleri kullanarak ekipmanı modifiye etmek (affix’leri ekipmandan çıkartmak, kilitlemek, ekipmanı kopyalamak vs.).

Yapabileceklerinizin en basit şekli bunlar. Ancak detaylarını öğrendikçe derinleşiyor. Bir ekipman üzerindeki değişikliklerin mümkün olup olmadığını “Forging Potential” belirliyor. Her ekipman farklı bir Forging Potential değerine sahip. Bu değer ne kadar yüksekse o kadar iyi; bu nedenle Exalted, yani mor ekipmanlar üzerinde değişiklik yapmak idealdir. Her değişiklik yaptıkça (Critical Success olmadığı sürece) Forging Potential değerinizden kaybediyor ve 0’a indiğinde artık o ekipmanda değişiklik yapamazsınız.

Diyelim ki harika bir Exalted ekipman buldunuz; başka ekipmanlardan Glyph’lerle affix’leri eklemeye çalıştınız… İşiniz bitti mi? Hayır, durun! Şimdi Legendary yapabileceğiz!
Legendary’lerin esas özelliği nedir? Bulduğunuz Unique eşyalardan bazıları “Legendary Potential” adında bir özellik taşıyorsa, bu Unique’leri Exalted ekipmanlarla birleştirerek çok daha güçlü Legendary versiyonlarını yaratabilirsiniz. Bu işlem, Temporal Sanctum zindanının son odasında etkileşimde bulunarak yapılabiliyor. Divine Era’da ekipmanı buraya koyup Ruined Era’ya geçerseniz, sizi Legendary bekleyecektir. Ancak bu işlemi her zindan başına sadece bir ekipman için yapabildiğinizi unutmayın; yine zindanı baştan oynamanız gerekecek.