Metal Slug Tactics: Strateji Oyununda Retro Nostalji ve Yeniliklerin Buluşması

Ateş etmeli ve zıplamalı 2D platform türündeki oyunlar denilince aklımıza hemen Contra, Bionic Commando gibi pek çok değerli yapım gelir. Ancak bu oyunlar arasında öne çıkan biri var ki o da görsel tasarımı ve esprili yapısıyla diğerlerinden ayrılıyor: Metal Slug. Marco ve Tarma ile birlikte General Morden’ın ordusuna karşı verdiğimiz ilk mücadeleden bu yana tam 29 yıl geçti. Ama hala kurtardığımız savaş esirlerinin bize iç çamaşırlarını hediye etmesi, teknelerin üzerinde güneşlenen düşman askerleri, bölümlerin sonundaki sıradışı düşmanlar ve etkileyici arka plan çizimleriyle Metal Slug, günümüzde hala pek çok oyuncunun keyifle oynadığı bir seri. Ne yazık ki, modern zamana karşı direnemeyen, yapımcısının tüm çabalarına rağmen yeniden canlanmayı başaramayan bir yapım haline geldi. Mobil oyun projeleri denediler, olmadı. Kule savunma türüne yöneldiler, yine sonuç alamadılar. F2P versiyonunu piyasaya sürdüler, ama o da tutmadı. Şimdikiyse, kolları sıvayıp bambaşka bir alanda kendilerini denemeye karar verdiler: Tabanlı Strateji.

Mission Start! Metal Slug Tactics, adından da anlaşılacağı üzere bir strateji oyunudur. Yapımcılar, Metal Slug evrenini alarak onu Final Fantasy Tactics tarzında, izometrik bir sıra tabanlı strateji haline dönüştürmüşler. Ayrıca içerisine biraz rogue-like unsurları eklemeyi de ihmal etmemişler. Oyuna Marco, Eri ve Fio ile başlıyoruz ve haritamızdaki dört ana bölümden çöl alanını seçiyoruz. Ardından, Slay the Spire gibi pek çok rogue-like oyunda görmeye alıştığımız dallı budaklı bir yol haritası karşımıza çıkıyor. Ancak bu noktadan sonra her şey farklı bir boyuta taşınıyor.

Bir defa, yol haritasındaki her noktayı ziyaret etme şansımız yok; yalnızca iki-üç noktaya uğrayıp buradaki görevleri tamamladığımız anda (bütün düşmanları öldür, konvoya refakat et, belirli hedefleri yok et gibi) düşmanlar alarm veriyor ve Metal Slug serisinden aşina olduğumuz devasa bir savaş makinesiyle karşı karşıya geliyoruz. Eğer kazanırsak bir sonraki bölüme geçiyoruz; yoksa her şeyi geriden başlamak zorunda kalıyoruz. Oynanış mekanikleri ise bildiğimiz strateji oyunlarından oldukça farklı. Örneğin, düşmana siper alarak ateş etmek neredeyse işe yaramıyor. Aksine, sürekli hareket halinde olmalı ve mümkün olduğunca ileriye gitmeliyiz. Ne kadar ileri giderseniz, o kadar fazla “kaçınma” ve “adrenalin” puanı kazanıyorsunuz. Kaçınma puanları, zırh görevini üstleniyor ve düşmanların verdiği hasarı ya tamamen sıfırlıyor ya da azaltıyor. Adrenalin puanları ise özel yeteneklerinizi kullanmanıza olanak tanıyor; kısaca bir tür mana işlevi görüyor. Görevleri tamamlayarak haritada ilerledikçe tecrübe puanı kazanıyor, bunlarla yeni yetenekler edinebiliyoruz. Ancak öldüğümüzde, tüm bunlar sıfırlanmış oluyor.

Ayrıca, “senkronizasyon” yeteneğimiz de mevcut. Düşmanlardan birine ateş ettiğimiz esnada, başka bir karakterimiz de o askeri görüyorsa, otomatik olarak o da bizimle beraber ateş ediyor. Böylelikle karakterlerimizi haritada uygun noktalara konumlandırarak aynı düşmana birden fazla karakterle saldırabiliyoruz. Birçok güçlü düşmanı yenmenin ve bölümleri ölmeden tamamlamanın yolu buradan geçiyor.

Heavy Machine Gun! Oyunda Marco, Eri ve Fio’ya ek olarak, yıllar içinde serinin başrol karakterlerinden olan Tarma, Nadia, Trevor, Ralf, Clark ve Leona da gruba dahil oluyor. Bir seferde yalnızca üç karakter seçebiliyorsunuz ve her birinin farklı özel yetenekleri ile savaş stilleri bulunuyor. Her karakterin 4 farklı ekipman seti var. Örneğin, Marco başlangıçta sadece tabanca ve makineli tüfek ile savaşıyor; fakat kazandığımız tecrübe puanlarını kullanarak ekipmanını lazer tüfeği ve piştovla değiştirebiliyoruz. Oyundaki karakter seçimlerimiz, küçük hikâye parçalarını (başarılar) açmamıza da imkan tanıyor.

Oyuna ismini veren Metal Slug ve Slugnoid isimli araçlarımız da bizlerin emrinde. Bu zırhlı savaş araçları bazen bölümlerin ortasında karşımıza çıkıyor, bazen de destek kuvveti çağırdığımızda savaş alanına iniyor. Ancak bu araçların yakıtı sınırlı olduğu için, onları dikkatlice kullanmak gerekiyor.

Her ne kadar gelişmeler heyecan verici görünse de, oyun uygulamaya konulduğunda bu heyecan pek de karşılık bulamıyor maalesef. Öncelikle, oyunun açılması oldukça yavaş. Bu durum, başlangıçta elinizde kısıtlı sayıda yetenek ve kaynak kalmasına neden olduğu için oldukça zorlayıcı hale geliyor. Rumi’nin dükkanını ve Margaret’ın eğitim alanını açtıktan sonra işler değişmeye başlıyor. İlk bölüm sonu canavarını yendiğinizde, diğer karakterleri ekibe kattıkça eğlenmeye başlayacağınızı hissediyorsunuz. Ancak bu noktaya ulaşana kadar birkaç saat boyunca ölüp sürekli başa dönmek zorunda kalıyorsunuz. Bu durum, çoğu rogue-like oyunları için geçerli ama burada neden bilmiyorum, itici bir etkisi var.

Bir başka hayal kırıklığı ise oyunun içerik açısından oldukça kısıtlı kalması. Toplamda yalnızca 4 harita bulunuyor ve başlangıçta yalnızca 3 noktaya gidebiliyoruz. İlk bölümü tamamladıktan sonra, doğrudan General Morden’ın haritasına geçip oyunu birkaç saat içinde tamamlamak bile mümkün. Evet, oyunda daha yüksek bir zorluk seviyesi mevcut. Evet, rogue-like olduğu için sürekli aynı yerlerden geçmiyorsunuz. Evet, bütün düşmanlarla kapışarak General Morden’ın yanına gitmek farklı bir son görmenizi sağlıyor. Ancak bunu yaparken hâlâ dört bölümü tekrar tekrar oynamak durumunda kalıyorsunuz, bu döngüye hızla kapılacak kadar bağımlılık yaratamıyor oyun.

Özetle, oyunun en dikkat çekici yönü Metal Slug serisinin stilini başarıyla koruyan pikselli grafikleri, esprili yapısı ve kulağınıza hoş gelen müzikleri. Nostalji duygusunu güzel bir şekilde uyandırıyor. Eğer içerik olarak daha dolgun olsaydı ve senaryolu görev yapısı kullansaydı, eşsiz bir deneyim sunabilirdi. Ancak mevcut haliyle birkaç denemeden sonra aklınızda kalmayacak bir yapım olarak tarihe geçeceği kesin.