Metroid Dread: Samus’un Yeni Macerasında Kayıplar ve Yenilikler

Metroid, oyun tarihinin temel taşlarından biri olarak benim için oldukça özel bir yere sahiptir. Neredeyse benim ömrüm kadar eski olan bu seri, Metroidvania türünün doğuşunu simgelemektedir. Ancak, son 19 yılda Nintendo konsollarında ana seriden bir 2D Metroid oyunu görmediğimiz gerçeği, pek çok fan için sıkıntı verici. En son olarak 3-4 yıl önce 3DS için çıkan Samus Returns dışında, serinin mirasını yaşatacak yeni oyunlara ihtiyaç duyulduğu aşikâr. İşte bu boşluğu doldurmak üzere karşımıza çıkan Metroid Dread, serinin ruhunu yaşatmaya yönelik önemli adımlar atıyor. Ancak, bu oyunun sunduğu yeniliklerin ne kadar etkili olduğunu ve hangilerinin zamanın gerisinde kaldığını birlikte değerlendireceğiz.

Samus’un Savaşı

Samus’un şekli ve yetenekleri, bu oyunda büyük bir değişim göstermiyor. Şu anki Switch modelinin sınırlılıkları, özellikle oyunu dock modunda oynarken göze çarpıyor. Oyun güzel görünse de, büyük ekranlarda kaplamalar oldukça tatmin edici değil. El modunda oynarken daha iyi bir deneyim sunulsa da, bazen üç tuşa birden basmanız gereken karmaşık kontroller, oyuncuları zor duruma sokabiliyor. Ancak, bir aksiyon oyunu olarak, bir süre sonra grafik unsurlarını bir kenara bırakıp oyunun hızına ayak uydurmaya odaklanıyorsunuz. Fakat, Metroid gibi köklü bir oyunun, bölümler arası uzun yükleme sürelerine sahip olması, gerçekten hayal kırıklığı yaratıyor. Örneğin, Switch’teki Ori and the Blind Forest ya da Hollow Knight gibi oyunlar bunu başarıyla geçebiliyorken, Metroid’in bu noktada sınıfta kalması, anlaşılır bir durum değil. Neyse ki bölümler oldukça geniş ve çeşitli olduğundan bu durumu çok da kafaya takmamak gerek.

Metroid Dread, 19 yıl önceki son oyunun devamı olarak Samus’un yeni bir gezegene gitmesine ve burada Metroidlerin kökünü kurutmasına odaklanıyor; ancak, hikaye sonunda işler daha karmaşık hale geliyor. Bu noktaya çok değinmek istemiyorum, ama özellikle F.I.S.T. ve Hollow Knight gibi diğer yapımlarla karşılaştırıldığında, hikayenin ve karakterin derinliği beni tatmin etmedi. Samus oyun boyunca pek fazla konuşmuyor ve yanında destekleyici bir karakter olmaması, onun karakter gelişimini zayıflatıyor. “Geçmişte de böyleydi” demek mümkün, ancak 20 yıl sonra böyle bir durumun göz ardı edilmesi, kabul edilebilir bir şey değil.

EMMİ ve Korkular

Bu oyunun çıkış hikayesi oldukça ilginç; Metroid Dread, aslında 16 yıllık bir projenin sonucunda ortaya çıkmış bir oyun. Yıllar içinde iki kez denemesi yapılmış ama başarılamamış bir fikir. Dolayısıyla, oyunda hem yenilikler hem de eski yapıların bir karışımını görüyoruz. Bu bağlamda EMMI adlı robotlar, oyuncuyu sürekli takip ediyor. Bölgesine girdiğinizde yerinizi belirlerler ve eğer kaçamazsanız tek bir vuruşta sizi yok edebiliyorlar. Bu durum, oyuna güçlü bir korku unsuru katıyor. Ama zamanla bu mekanik, oyunun doğası gereği sıkıcı hale gelebiliyor. Başlangıçta yüksek bir gerilim sunan bu fikrin yeterince derinleştirilmediği aşikar; daha kısa bir oyunda iyi işleyebilecekken, uzun süreli yapımda kopuk bir hale gelmiş gibi görünüyor.

Kaybolmanın Sanatı

Oyun mekanikleri oldukça etkileyici ve oyuncuya tatmin edici bir hissiyat veriyor. Samus, yaptığımız her tuşa anında tepki vererek karmaşık hareketleri başarıyla uyguluyor. Oyunun zorluk seviyesi yüksek; zorlu boss savaşları bir yanda, bazı bulmacaları çözmek için uzun süre düşünmek zorunda kalıyorsunuz. Labirent gibi bölümler, her an sizi sürprizlerle karşılaştırırken, o güçleri edinene kadar sinir edici gelebiliyor. Ancak, kazandığınız yeteneklerle birlikte temposu artan bir oyun deneyimi yaşatıyor. Aynı zamanda, geri dönüşlerin daha kolay hale gelmesi sayesinde sinir oranınız düşük kalıyor. Eğer kaybolduğunuzu hissederseniz, haritadaki keşfedilmemiş noktaları araştırın ya da bir videoya bakabilirsiniz, ancak hemen hiçbir noktada elinizden tutulmayacağını unutmayın.

Sonuçlar ve Düşünceler

Eski dostların geri dönüşü her zaman istendiği gibi olmasa da, Metroid, mirasını yaşatan yapılarıyla efsanesini sürdürmeye devam ediyor. İçeriklerin tam anlamıyla içine girmek zor olsa da, sistemine alıştığınızda akıcı bir deneyim sunuyor. Ancak, teknik açıdan yaptığı fedakârlıkları ve EMMI mekaniklerinin yarıda kalmasını eleştirmeden geçemeyeceğim. Fiyatı aşırı yüksek olmasa da, Nintendo’nun nadir indirimlerini beklemek veya oyunu ikinci el almak, ülke koşullarında daha mantıklı bir tercih olabilir.