Murder On Space Station 52: Uzayda Gizem Dolu Bir Macera!

Oynadınız Mı? serimizin bu bölümünde, eskiye özlem duyan macera severler için ideal bir seçenek olan Murder On Space Station 52 karşımızda! Klasik bir tarzda hazırlanmış olan bu oyun, tek bir kişinin emeğiyle ortaya çıkmış gibi görünse de, oynarken asla yalnız hissettirmiyor. Hemen oyun dünyasına dalalım ve Uzay İstasyonu 52’de neler olup bittiğine bir göz atalım!

Kahramanımız Edward Locke, Uzay İstasyonu 52’ye ayak bastığı andan itibaren büyük bir gizemle karşılaşıyor. İlk karşılaştığı karakter olan Şerif, ona ufak bir görev veriyor; fakat bu görev sırasında Edward bir cesetle karşılaşıyor. Hayatında belki de hiç olmasını istemediği anlardan biri! Biraz araştırma yaptığında, bu cesedin daha önceki tamirci olan Oakley Baxter’a ait olduğunu öğreniyor. İşin tuhafı, Şerif’in bu durumu çözebilecek bir yeteneğe sahip olmaması ve Edward’ın kendisini bu durumu araştırmaya koyulmaya ikna etmesi. Aman Tanrım! Bir uzay istasyonunda cesetle dolu bir macera! Çalışanlar nerede, uzaylılar nasıl, kahramanımız bu gizemi çözebilecek mi? Hadi bakalım, sırları açığa çıkarmaya başlasın!

Gizemi çözmek için Edward, istasyonun farklı noktalarında araştırmalara başlıyor. Her bir karakterle görüşerek bilgi toplamaya çalışıyor. Ancak her bir karakterin, ona ulaşması için onun yapması gereken görevleri sıralaması gerektiğini unutmayın! Bir yanda bilgi toplarken, diğer yanda deliller ve ipuçları peşinde koşmak zorunda. İşte burası macera oyunlarının essiz zevki! Kendi şüpheliler listesine bir yenisini ekleyerek ilerliyor; her ne kadar bu yolculuğun sonunda kendisiyle ilgili çok şey öğreneceğini bilse de! Ama sonu ne olur, merak etmeyin; bunu burada paylaşmayı düşünmüyorum, sürpriz bozulmasın!

Görsel estetiği, seslendirmeleri ve bulmacalarıyla Murder On Space Station 52, eski etkileyici point & click maceralarından ilham aldığını bariz bir şekilde hissettiriyor. Bu durum, kesinlikle rahatsız edici değil aksine, nostaljik bir tat katıyor oyuna. Bulmacalar genellikle etraftan nesneler toplayıp, bunları uygun yerlerde kullanmak üzerine kurulu. Bazı bulmacalar ise doğrudan kullanmak yerine, biraz daha karmaşık bir şekilde birleştirip veya parçalayıp kullanılmasını gerektiriyor. Kilit açmada şifre çözmek veya doğru sıralamaları bulmak da cabası!

Kendine has espri anlayışı olan Edward, tek başına bir komedi sahnesi oluşturuyor. Eşyaları yanlış kullandığınızda alaycı tavırla “Bu işe yaramaz” demesiyle bile sizi gülümsetiyor. Evet, bazen sinir bozucu olabilir; özellikle bir bulmacanın ortasında takıldığınızda, Edward’ın alaycı yorumlarının “eğlenceden” çok sıkıntı haline dönmesi olası. Ama böyle dönemlerde kendinize bir fincan kahve yapıp, Edward’ın düştüğü komik durumu gülümseyerek izlemek de cabası. Daha önce de belirtildiği gibi, her durumu mizaha dökme konusunda oldukça yetenekli!

Maceranın ilerleyişinde nostaljik göndermeler de mevcut. Oyun içinde yer alan bazı detaylar, eski klasiklerden nefis birer hatırlatma. Mesela, bir hastanede “Some resident evildoer has left their biohazard containers here” dedikten sonra, neşenizle gülebileceğiniz detaylarla karşılaşmaya devam ediyorsunuz. Bir başka sahnede ise kumsalda bulduğunuz “A.T. (The Alter-Terrestrial)” isimli oyun kartuşu gibi; bu detaylar optimize edilmiş bir nostalji ile karşı karşıya olduğunuza işaret ediyor.

Ancak, her şeyin mükemmel olduğunu söyleyemem. Oyun, zaman zaman “ritim tutturamama” hissini yaşatıyor. Bu hissin fazlasıyla öznel olduğunun bilincindeyim; ama yine de dikkat çekmeden geçemeyeceğim. Ayrıca, bazı bulmacalarda sıkışıp kalmanız da sinir bozucu olabiliyor. Neyse ki otomatik kayıt sistemi mevcut; fakat sıkıştığınız yerden önce bir sorunla karşılaşırsanız geçmiş kayıt noktalarına dönmek zorunda kalıyorsunuz. Bu nedenle, oyunun dünyasında yakışıklı bir havada kaydedilmekte fayda var.

Yine de, tüm bu ufak tefek sorunlara katlanarak, yaklaşık 3-5 saat sürebilen hoş ve nostaljik bir deneyim sunan bu oyun, tam bir macera tutkunu için ideal! Christopher Mathes’ın müzikleri, görsel tasarımı ve hikâyesiyle bir araya getirdiği, kendine has bir atmosfer sunuyor. Hatta seslendirmelerin büyük kısmı da kendisine ait! Bravo Mathes, “uzaya giden en eğlenceli yol!” dedin adeta.

Son olarak, Edward Locke’un maceralarının başka oyunlarla devam etme potansiyelini düşündükçe meraklanmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Belki gün gelir, bu mizahtan ve gizemden beslenen bir devam oyunu yaparlar. Hayal gücümüzü zorlayalım, acabalar peşinde, maceraya dalmaya var mısınız?