Night Call: Paris Gecelerinde Dedektiflik Macerası

Night Call: Paris Gecelerinde Bir Dedektiflik Macerası

‘Neo-noir’ dedektiflik ve polisiye macera türünde tanımlanan Night Call, kısa bir süre önce oyun severlerle buluştu. Her ne kadar macera ögeleri içerse de, günümüzün macera oyunlarından çok, geçmişteki metin tabanlı maceralara ve günümüzün görsel roman tarzına daha çok benziyor. Paris’in büyüleyici gecelerinde geçirdiğimiz bu macera, bizlere neler sunuyor, neler alıp götürüyor, gelin birlikte keşfedelim…

Ben Hasan. Taksiciyim. Boş zamanlarımda da dedektiflik yapıyorum…

Kahramanımız, Mağrip kökenli bir Fransız olan Hasan, bir takside çalışarak geçimini sağlıyor; hayatın zorlukları ve geçim derdi onun için öncelikli. Ancak bu tablo, başlangıçta bizlere sunulan bir yanılsama. Bir gece, yolcusunu bıraktığı yerde cinayet işleniyor ve katil, kendisine de saldırarak onu komaya sokuyor. Aylar sonra, komadan uyanan Hasan, hayatına kaldığı yerden devam etmeye çalışıyor; ancak o geceye dair hatırladığı pek bir şey yok. Polis, kendisine saldıran kiralık katili yakalamak için çabalarken, soruşturmanın başındaki dedektif Busset, Hasan’dan yardım talep ediyor. Eğer işin içine karışmaz ve yardım etmezse, eski defterlerin açılacağını ve suçu onun üzerine yıkacaklarını söylüyor. Düşünmeden kabul ediyoruz; çünkü Paris geceleri, bir taksici için fırsatlarla dolu!

Paris Gecelerinde İnsan Manzaraları…

Oyun, görsel roman ve klasik metin macera tarzında bir deneyim sunuyor. Oyun boyunca, nerelere gideceğimiz, hangi yolcuları alacağımız ve bu yolcularla nasıl bir iletişim kuracağımız konusunda tercihlerde bulunuyoruz. Gecenin sonunda, topladığımız bilgileri analiz ederek, polise sunacağımız şüpheliyi belirlemeye çalışıyoruz. Arada benzin almak, marketteki çocuklarla sohbet etmek, gazete alıp haberlere göz atmak ve eski tanıdıkları ziyaret ederek bilgi toplamak gibi yan faaliyetlerimiz de mevcut.

Oyunda, toplamda 75 farklı karakter ve yolcu bulunuyor. Bir haftalık maceramızda bu karakterlerin yaklaşık yarısıyla karşılaşıyoruz. Bazıları, araştırmamız açısından önemli bilgiler paylaşırken, diğerleri hikayemizle hiç alakası olmayan, sadece oyuna renk katmak için eklenmiş figürler. Ancak bu çeşitlilik, bazen sizi hüzünlendiren, bazen düşündüren, bazen de gülümseten hikayelere tanık olmanızı sağlıyor. Tabii bazı karakterler, lüzumsuz gibi görünen hikayelere sahip. Çapkınlık peşinde koşan bir adam, çocuk sahibi olmaya çalışan bir lezbiyen çift, kaza geçirmiş bir hemşire ve daha birçok farklı karakterle karşılaşıp onların yaşam hikayelerine kulak misafiri olabiliyoruz.

Oyun, dedektiflik yapmaktan çok, bu insanlarla etkileşime geçmek üzerine kurulu. Finalde yaptığınız tercihler, bir şeyleri değiştirdiğinizi düşündürtse de, önceki seçimlerinizin işin gidişatını çok etkilemediğini hissediyorsunuz. Eleştirilebilecek noktalardan biri de bu. Oyun tanıtımında çok farklı hikayeler ve çizgisel olmayan bir akıştan bahsediliyordu; fakat ana hikaye, çok da farklılaşmıyormuş gibi görünüyor. İki ayrı oynayışta da aynı karakterin katil olduğu bir tabloyla karşılaştım. Belki de gerçekten farklı sonlar var, ama ben buna dair bir işaret göremedim. Bunun için oyunun 3 farklı oynanış stilini de denemek gerekebilir, belki şansınızı orada deneyebilirsiniz.

Oyun başlarken, size farklı oyun stilleri seçme şansı veriliyor. İsterseniz delillerin şüphelilerle eşleştirildiği ya da birbirinden bağımsız bilgi parçaları halinde sunulduğu bir stil tercih edebiliyorsunuz. Bu, oyunun zorluk derecesini belirleyen bir unsur. Tekrar oynamak istediğinizde bu tercihi değiştirerek farklı bir deneyim yaşayabilirsiniz; aksi takdirde, aynı hikayeyi tekrar tekrar okumak zorunda kalıyorsunuz.

Sonuç olarak, ana hikaye çok iyi işlenmemiş gibi görünüyor. Özellikle karakterimizle empati kurmamızı sağlayacak bir senaryo eksikliği hissediliyor. Ancak, hoş müzikleri ve bazı yolcuların ilginç hikayeleri, oyuna artı puan katıyor. Kısacası, almazsanız çok şey kaybetmeyeceğiniz, ama bir indirim döneminde alıp oynadığınızda 2-3 saatlik hoş bir deneyim sunabilecek bir yapım. Hafızanızda derin izler bırakmasa da, ‘ben bu oyunu niye oynadım ki şimdi?’ diye düşünecek kadar da hayal kırıklığı yaratmıyor. Son karar, her zamanki gibi sizlerin!