Nioh 2: The Complete Edition İncelemesi ve Yenilikler

Bundan yaklaşık 11 ay kadar önce, Nioh 2’nin PS4 sürümünü incelemiştim. İncelemeyi bulmak isteyenler için burada bir yerde olacak. Aha buldum! Mart ayında yazdığım incelemeye bir göz atabilirsiniz. Kısa bir özet geçmek gerekirse, oyunu genel olarak keyifli ve tatmin edici bulmakla beraber, ilk oyundaki ek paketler ile gelen bazı özelliklerin, yine ek paketler ile eklenmek üzere çıkarılmasından dolayı şikâyetçi olmuştum. Bu durum, benim gibi Nioh 1’in ek paketli “Complete” sürümünü tecrübe edenler için, rafine ve geliştirilmiş mekanikleri bir kenara koyduğumuzda, pek az şey sunduğunu düşündürüyordu. Oyun sonu içeriği yoktu; Dream of the Strong üzerindeki zorluklar yoktu, Abyss’te Etheral eşyaların yerleri boştu… Üst zorluk gibi unsurların, bir devam oyununda ek paketlere saklanarak sonrasında eklenmesini ben açıkçası garipsiyorum. Bu yüzden Nioh 2’den biraz boynu bükük ayrılmıştım. Açıktı ki, Nioh 1’i The Complete Edition ile deneyimleyenlerin Nioh 2’nin nihai sürümünü beklemesi en mantıklısıydı. O nihai sürüm de nihayet geldi ve iki oyunun da son hallerini karşılaştırma zamanı geldi. Şimdi soru şu; Nioh 2, 2021’de tamamlanmış bir paket olarak, selefinin üzerine yeteri kadar yenilik koyabiliyor mu? Ben gelen yenilikleri sayayım, siz kararınızı verin:

Bitmiş ve Üzerine Kat Çıkılmış Oyunun Güzellikleri

Karakterimizin damarlarındaki Yokai kanı sayesinde, oyundaki farklı iblislerin özelliklerini yeni Soul Core mekaniği ile kullanabildiğini muhtemelen biliyorsunuz. Ancak bilmiyor olabileceğiniz bir detay, Soul Core’ların da, ek paketler ile gelen Dream of the Demon, Dream of the Wise ve Dream of the Nioh modlarında, tıpkı silahlarımız ve zırhlarımız gibi, farklı renklerde düşebildiğidir. Bu bir artı; başlarda Soul Fusion ile birleştirip veya Resting Rite XP’ye çevirip geçtiğiniz Soul Core’lar, üst zorluklarda çok daha sık bir şekilde düşmeye ve çeşitlenmeye başlıyor. Eşyalardaki belli özellikleri Soul Match yoluyla birbirine aktarmaya yarayan “Inherit” sisteminin burada da Soul Fusion ile çalıştığını söylersem, mevzunun ne kadar iyi coştuğunu anlayabilirsiniz sanırım.

Bunun yanında, ikinci ek paketimiz Darkness In the Capital sayesinde, oyunda Demon Parade Scrolls adı verilen yeni bir eşya tipi bulunuyor. Kendi slotuna sahip olan ve epey seyrek düşen bu eşyalar, özelliklerini görebilmek ve kullanabilmek için kendi ufak görevlerini tamamlamanızı gerektiriyor. Görevleri tamamlamak için sınırlı sayıda hakkımız var ve ilk seferden sonra üzerlerindeki özellikleri değiştirmek için birkaç defa daha yapma imkânımız bulunuyor. İlk düştüklerinde “eh” dedirten özelliklere sahip olsalar da, üst zorluklarda bunlar da çeşitlenerek ganimet avını daha da tatlandırıyorlar.

İlk Nioh 2’nin ilk oyun ile arasındaki en büyük fark, Abyss modunun varlığıdır. Art arda gittikçe zorlaşan Boss dövüşlerine girdiğimiz, bitirdiğimiz zorluklarla daha fazla kat açılan ve son zorluğa gelince 999. seviyeye kadar ilerleyebildiğimiz Abyss, hatırlarsanız yanında “Item Defilement” diye de bir mekanik getirmişti. Abyss’teki Boss’lardan düşen malzemeler ile seçtiğimiz bir “Divine” eşyayı kirleterek “Ethereal” seviyesine çıkarabiliyorduk. Ancak Nioh 2’de bu sistem komple kaldırılmış. Artık en son zorluk olan Dream of the Nioh’ya gelince açılan Underworld modu var. Underworld’un 108 standart katı ve bunları bitirince açılan, belli aralıklarla değişen 5 ekstra katı mevcut. Abyss’te her katta üzerimizde rastgele seçilmiş debuff’lar oluyordu, dört ufak haritadaki görevleri yaparak bunları kaldırıyor, öyle esas dövüşe giriyorduk. Bu sefer, tek bir yerde dümdüz başlayıp görevleri yaparak ne olduğunu belli değişmeyen buff’lar kazanıyoruz.

Ayrıca, Demon Parade Scroll’ların en güçlü varyasyonları olan “Scroll of the Damned” sadece Underworld’de düşüyor. Bulduğunuz eşyaların kalitesi de bu modda doruğa ulaşıyor.

Taş Yok Mu Taş?

Item Defilement’ın kaldırıldığını belirtmiştim, fakat benzer bir başka mekanik gelmiş: Stone of Penance. Aksesuar slotuna kuşanabildiğiniz eşyaların herhangi birini sunağa vererek karşılığında bir Stone of Penance alabiliyorsunuz. Stone of Penance aldığınızda, girdiğiniz tüm görevlerde düşmanların sağlık ve hasarları artıyor. Ayrıca ekranın sağ tarafında bir bar çıkıyor. Düşman öldürdükçe bu bar doluyor. Tamamen dolduğunda ise gidip Stone of Penance’ı iade ederek verdiğiniz eşyayı seviyesi yükselmiş olarak geri alabiliyor veya zorluğu daha da artırabiliyorsunuz. Zorluğu artırdığınızda, barı baştan doldurmanız gerekiyor ama ödülünüz daha da güçlü bir eşya oluyor elbette. Ayrıca, Stone of Penance üzerinizdeyken düşmanların düşürdüğü eşyalar da daha kaliteli oluyor.

Ek paketlerin içeriğine gelirsek, ilk oyunun DLC’lerinde daha fazla görev olduğunu hatırlıyorum. Yine üç paket çıkarmıştı Team Ninja ve her birinde 3 ana görev vardı. Burada sayı 2’ye düşmüş durumda. Elbette yan görevler mevcut ama bunlar genelde ilk oyundaki Boss’ları yeniden önümüze koymak için yapılmışlar. İlk oyunun bela isimlerinden Nue ile karşılaşıyoruz DLC yön görevlerinden bir tanesinde mesela. Bu arada, bekleyeceğiniz üzere silah sayımızda artış var. İlk oyunda 5 silah bulunuyordu, ek paketler ile sayı 7’ye çıkıyordu. Nioh 2, Dual Hatchets ve Switchglaive ile bu rakamı 9 yapmıştı. The Complete Edition’da 2 silah daha geliyor: Splitstaff ve Fists. Fists, bir yerde Team Ninja’nın diğer klasik yapımı Ninja Gaiden’dan gelme. Zaten ikinci paketteki yan görevlerden birinde, Ninja Gaiden’in ana karakteri Ryu Hayabusa dedelerinden Ren Hayabusa ile dövüşüyor ve kendisi de bu silahları kullanıyor. İlk Nioh’daki Jin Hayabusa dövüşünden daha zor olduğunu söyleyebilirim ama Fists kullanmaya başlarsanız çok rahat alıyorsunuz.

Splitstaff ise yepyeni, çok daha yaratıcı ve karmaşık bir silah. Daredevil’in Billy Club’ı gibi, tek parça olarak da kullanılabilen, zincirleri sayesinde uzatıp savurmaya da başlayabildiğiniz bir alet. Ben oyuna PC’de direkt bununla başladım ve hiç pişman olmadım. Toplamda 11 silah olmasına rağmen her biri birbirinden epey farklı hareketlere ve inceliklere sahip, hiçbiri sıkıcı değil. Silah çeşitliliği konusunda Team Ninja’yı tebrik ediyorum.

Port Port Diye Ağladım

İçerik genişlemeleri dışında, oyunun PC portuna da göz atmak gerekiyor elbette. Orada manzara pek iç açıcı değil maalesef. Nioh 2, tıpkı ilk oyun gibi PS4’te 60 FPS çalışıyor. Oyun motoru, grafikler, efektler ve animasyonlar neredeyse birebir aynı. İlk oyun PC’de PS4 ile karşılaştırılabilir bir performans verip sorunsuz çalışırken, ikinci oyunun PC portu 1080p’de en düşük ayarlarda bile saçma sapan kare oranı düşüşleri ile karşı karşıya bırakıyor oyuncuyu. Gerçekten akıl alır gibi değil. Yağmur mu yağıyor? FPS yerlerde. Her yerde kar mı var? FPS de sizinle birlikte bata çıka geliyor. Burst Counter yaptınız, ekrandaki efektler coştu mu? Akıcılık bıçak gibi yarılıyor. Bu durumu anlamlandıramadım. İlk Nioh, ölçeklenebilir olmasa bile gayet stabil bir oyundu. Mütevazı grafiklere sahipti ve hiç teklemiyordu. İkinci oyun, hiçbir cephede ciddi değişiklik yapmadığı halde, akıcı bir kare oranı vermek için gayet yüksek sistem gereksinimleri istiyor.

Team Ninja’dan bir açıklama da geldi; “performans sorunu yaşayanlar için oyuna DLSS ekleyeceğiz” diye… Yahu kardeşim, DLSS, oyunun optimizasyonu kötü olunca sahaya sürülecek Joker kartı mı? Herkes RTX mi kullanıyor? Birçok insan, parasını verip alamadığı 3000 serisi kartları, 2000 serisine gereksiz pahalı oldukları için el sürmeyen, 3000 serisi stoklara girmesi için bekleyen hatırı sayılır bir kitle var. Peki, bu durumda ne yapalım DLSS’i? İlk oyunu nasıl optimize ettiyseniz, ikinciyi de öyle edinmelisiniz DLSS ekleyeceğinize! Zaten ayar bile koymamışsınız doğru dürüst! Shadow, Effect ve Texture Quality, Dynamic Reflections ve Ambient Occlusion ayarları var. Gerisi çözünürlük ayarları, V-Sync bile açıp kapayamıyoruz oyunda. Bir de oyunun menülerde klavye fare tuşlarını değil, Xbox Controller tuşları göstermesi problemi var ama ilk oyunun çıktığı aylarda fare desteği bile barındırmadığını hatırladıkça şükrediyorum. Ben bu sebeple aylarca el sürmemiştim mesela, sonra epey kallavi bir tuş özelleştirme fonksiyonu eklemişlerdi. O aynen duruyor. Konsolda 2-3 tuşla yapıp neyi karıştırdığınızı öğrenebildiğiniz birçok özelliği ister oradaki gibi tuş kombinasyonlarına, ister tek birer tuşa atayıp oynayabilirsiniz. Ben klavye fare ikilisi ile oynadım oyunu ve tek tuşla Burst Counter çakabilmenin, fare sağ olsun dövüş ortasında okumu yayımı çekip düşmanı kafadan vurabilmenin faydasını çok gördüm.

Sonuç olarak, performansı bir kenara koyduğumuzda Nioh 2, son sürümüyle adeta turnayı gözünden vurmuş durumda. Tıpkı Monster Hunter: World gibi, parasını sonuna kadar hak eden, mikro ödeme saçmalıklarını işin içine karıştırmadan oyuncusuna ganimet avını en saf haliyle tattıran muazzam bir paket olmuş. İşin meta kısmında ilk oyun ile karşılaştırmasını yapmak şöyle bir 200 saat gömmeden zor ama zaten ilk bitirişinizde bunlara kasmayarak bile yaptığınız yatırıma pişman olmayacağınız dolulukta bir oyun tecrübesi sunacağını garanti ederim. Elmayla armut karşılaştırmak gibi olmasın ama PC sürümü 250 TL olan bir başka oyundan daha bile iyi bir harcama olduğunu söyleyebilirim.