Persona 5 Tactica: Phantom Thieves’in Taktiksel Macerası

Bazı zamanlar internette “Yuh arkadaş, Persona 5’i de nereden sağdı ATLUS!” gibi mesajlar görüyorum. Bu tür yorumları pek anlamıyorum, çünkü Persona 5 ne de olsa! Strikers, Royal, Dancing in Starlight, Tactica… Aralarında kötü olan bir yapım çıkmış mı hiç? Bu kalitede devam ettikçe, daha 10 tane Persona 5 hikâyesi gelse yine oynarım. Yeni bir oyun yapmazlarsa, halihazırdaki oyunları tekrar tekrar oynayıp duruyorum. Bu nedenle Persona 5 Tactica, benim için oldukça değerli bir deneyim oldu; Phantom Thieves, yine mükemmel müzikleri ve sürükleyici hikâyesiyle beni fazlasıyla etkiledi.

Persona serisi, her spin-off’ta farklı bir tarz denemeyi seviyor. Örneğin, Persona 5 / Royal sıra tabanlı bir J-RPG iken, Strikers aksiyon türüne geçmeye çalışırken; Dancing in Starlight’ta ritim tutup dans performanslarını sergilerken, Q2’de zindan gezintisine odaklanıyorduk. Tactica ise siper bazlı taktik strateji türünü deniyor. Yani, Fire Emblem veya XCOM gibi bir oyun deneyimi sunuyor.

Siper Al!

Oyunun tür değiştirmesi, mekaniklerde bazı önemli değişikliklere neden olmuş. Ana seride zafere ulaşma yolunuz, karşınıza çıkan Shadow’ların zayıf olduğu elementleri bularak buna göre 1-More kullanmaktan geçiyordu. Ancak burada elementler, farklı etki ve tepkilere sahip. Ekstra tur kazandıran 1-More’lar, genellikle düşmanı siper dışında yakaladığınız herhangi bir saldırı ile kazanılabiliyor. Bu, durumu köşe kapmaca biçiminde değiştiriyor. Siz de siper dışına yakalanırsanız, 1-More’a tabi oluyorsunuz. Yarım siperler, hasarı azaltırken tam siperler hasarı tamamen yok ediyor. Oyun mekaniklerinin bu temele dayanması gerektiğinden, düşmanlarla ve kendi karakterlerimizle ilgili siper arkasında saklanma yeteneklerimiz devreye giriyor. Yakın dövüş saldırıları oldukça kritik, çünkü onları kullandığınızda düşmanın durduğu kareye geçmiş oluyorsunuz. Doğru açılardan yaklaşarak düşmanı siperinden çıkarmak, etkili bir strateji oluyor.

Elementlerin farklı etkilere sahip olduğunu belirtmiştim; bu durumu da siper kapmacada avantajınıza kullanabilirsiniz. Örneğin, rüzgâr temalı saldırılar düşmanı itebiliyor, veya Hypno yaptığınız düşman kendisini açığa çıkartabiliyor. Bu etkilerin tam listesini oyunun içindeki ilgili kutulardan bulabilirsiniz.

Aktif hale getirme şekliniz farklı olsa da, 1-More’lar hala önemli. Bir düşmanı zayıf anında yakaladığınızda, temel stratejimizi kurmaya başlıyoruz. Üç karakteri, tepetaklak düşmanın etrafında üçgen olacak şekilde konumlandırdığımızda, bu üçgenin içinde kalanlara, silahımızın gücüne bağlı olarak hasar veren güçlü Triple Threat saldırısını gerçekleştirebiliyoruz – ki bu; klasik “All-Out Attack” olarak düşünülebilir. Doğru kullanıldığında, müthiş etkili ve güçlü düşmanları kolayca alt edebiliyor.

Senaryoda ilerledikçe bağlarınızı güçlendirip katmanları açtıkça, yeni mekanikler de önceki mekaniklerin üzerine ekleniyor. Bir noktadan sonra, tek bir turda düşmanları yukarı doğru itip, aşağıdaki karakterle Follow-up yaptıktan sonra diğer uca koşarak orada başka birini siperden çıkartabiliyor ve Triple Threat ile aradaki herkesi yok edebiliyorsunuz. Bu durum, parça parça bulmacayı çözme hissiyatı veriyor. Özellikle ilerleyen bölümlerde savaş alanının inip çıkan platformlarla zenginleşmesi, stratejik düşünmeyi gerektiriyor.

Ancak bu konudaki en büyük eleştirim, oyunun bir noktada “Son yüzleşme zamanı!” hissini verme aşamasında 5-6 bölüm daha eklemesiydi. Bu heyecan verici bir atmosfer yakalamışken (özellikle benim gibi Merciless zorluğunda oynayıp tüm bölümleri tam yıldızla bitirme çabanız varsa), sürecin uzaması can sıkıcı oldu ve oyunun akıcılığı yükselişte olduğu noktada aşağı çekildi. Hatta, sonlara yaklaştıkça bunalıp ara verdiğim dakikalarım oldu. Ama yine de, bir moladan sonra oyunun içinde kendimi yeniden buldum; bu durum, tamamen “Tamam bana yeter, bırakıyorum” aşamasında bir takılma da değil.

Peki, neden bu kadar etkili olabiliyor? Çünkü bu, tam anlamıyla bir Persona 5 hikâyesi. Eğer seriye aşinaysanız, ne demek istediğimi anlamış olmalısınız. Aslında nelerle karşı karşıya olduğunuzu az çok tahmin etseniz de, oyunun akışı sizi derinden etkileyerek tutkusunu elinde tutmayı başarıyor. Sürprizlerle dolu bir deneyim sunuyor ve “Acaba bunu nasıl bağlıyorlar?” diye merak uyandırıyor.

Vanilla hikâyenin sona ermesinin ardından ekip Leblanc’ta oturup Joker’e kahve (ve köri) siparişleri verirken, yeni hikâyemiz başlıyor. Phantom Thieves, kendilerini yeni bir Metaverse’ün içine düşmüş buluyorlar ve başlangıçta buradan çıkış yolunu arıyorlar. Ancak çok geçmeden, bu yeni diyarın hükümdarı Marie ile karşılaşmak zorunda kalıyorlar. Üstelik Joker ve Mona dışındaki herkesin zihni Marie tarafından manipüle edildiğinden, sadece kaçmak değil, arkadaşlarımızı da onun elinden kurtarma amacımız var. Bu uğurda, Marie’nin yönetimine karşı direnen asiler ve liderleri Erina ile ittifak kurmak zorundayız.

Revolution is a Blade

Erina, Tactica’nın iki önemli yeni karakterinden biri. Her ne kadar Persona kullanamasa da, dövüş becerileri ve Marie’nin zihni yıkanma gücünü silen bayrağıyla Joker ve Mona için değerli bir müttefik. Bu bağlamda, tanıdığınız Phantom Thieves ile bir savaş alanında karşılaşmanın keyfi sunduğu ilgi çekici hikaye noktaları var. Bu durum, ekibi geri toplamak için de mantıklı bir sebep sağlıyor.

İkinci yeni karakterimiz Toshiro Kasukabe. Kendisi, bizim dünyamızdan “bir şekilde” Metaverse’e düşmüş genç bir politikacı. Marie’nin güçleriyle savaşarak, takım arkadaşlarımızı kurtarıp onunla ittifak kuruyoruz. Hemen savaşlara doğrudan katılmıyor olsa da, taktiksel yönlendirmelerle Phantom Thieves ve Erina’nın isyancıları arasında bir köprü görevi üstleniyor. Hikaye ilerledikçe daha fazlasını öğreniyoruz, ama burada paylaştıklarım aslında çok önemli ipuçları da içermiyor.

Tactica, biraz daha farklı bir yaklaşım benimsediği için RYO ve sosyal ögeleri Persona 5 ve Royal kadar derin değil. Bölüm aralarında, soluklanmamız için karargahımız (şaşıracaksınız ama: Leblanc!) mevcut. Orada geçilen bölümlere göre gelişen konuşmaları takip edebiliriz ve ilerledikçe “Quests” adı altında yan görevler açılmaktadır. Bu yan görevleri kesinlikle yapmanızı öneririm; çünkü genellikle belirli karakterleri yanınıza almanızı isteyen bu görevler, Size bolca Skill puanı kazandıracaktır. Bu puanlarla karakterlerinizin yetenek ağaçlarını geliştirebilir ve bunları dallandırabilirsiniz.

Ayrıca her Quest’in bir bulmaca gibi olması ve çözüm için spesifik yaklaşımlar gerektirmesi hoşuma gitti. Hatta çoğu zaman normal bölümlerden daha keyifli olduğunu da söyleyebilirim. Bir de tabii ki müziklerin önemi var. Persona 5’in müziklerini zaten bilirsiniz; Tactica da buna istisna değil. Öyle ki, Persona 5’in klasik tonuna rock katmalarını harika buldum ve sabah’dan akşama kadar bu müziklere doymadan dinliyorum. Oyunun müzik albümü ilk günden internet üzerinde yayımlanarak beni ayrıca mutlu etti. Oyun müziği dinlemeyi sevenler için kesinlikle listenizin başında olmalı.

Kısacası, Persona 5 Tactica, başta belirttiğim gibi harika bir taktik strateji oyunu olmuş ve Persona 5’in galibiyet serisini bozmuyor. Son bölümlerde biraz temposu düşüyor ve bazı bölümler uzatıldığından “mükemmel” olmayı kıl payı kaçırıyor ama serinin hayranlarının kalbini kazanacağına dair en ufak bir şüphem yok.