Rainbow Six Siege: Aşk ve Nefret İlişkisi

Rainbow Six Siege ile benim aramda “aşk – nefret” olarak tanımlayabileceğim bir ilişki var. Zaman zaman özleyip geri döndüğüm, zaman zaman da sinir yapıp sildiğim bir oyun kendisi. Durum böyle olunca, bu duygusal dalgalanmanın ne denli karmaşık olduğunu anlayabiliyorum. Aslında pek çok Siege oyuncusu da oyunla ilgili benzer hisler içerisinde; bu yüzden yalnız olmadığımı bilmek içimi bir nebze de olsa rahatlatıyor. Bir nevi “kültürel bir fenomen” haline gelen Siege, birçok oyuncunun kalbinde özel bir yer edinmiş durumda. Fakat bu durum, Siege’in piyasadaki en iyi rekabetçi FPS oyunlarından biri olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

Özellikle Steam’in bahar indirimleri ile yalnızca 3.19 dolara inen fiyatı, R6’in bir kez daha zirve yapmasına olanak sağladı. Geçtiğimiz günlerde oyun, 201.933 eş zamanlı oyuncu sayısına ulaşarak rekor tazeledi. Bu rakamı görünce, insanın aklına hemen şu düşünce geliyor: “Bu insanlar ne kadar da birbirlerine benziyor!” Sanki hepimiz birer R6 fanatiği olmuşuz da, bu oyun aşkı uğruna her şeyi göze almışız. Hani şu “Joker” filmindeki gibi, “Herkes deli, benden başka!” diye düşünen ben değilim, ben de bu kervana katıldım.

Tabii ki bu artışı sadece indirimle sınırlamak mümkün değil. SteamDB verilerine baktığımızda, o ilk oyuncu zıplamasının 12 Mart’ta gerçekleştiğini görüyoruz. Bu tarihte oyunun yeni operasyonu Deadly Omen çıkış yaptı. Ve tahmin edin ne oldu? İşte o anda oyuncuların kalpleri bir kez daha hopladı! Bu operasyon ile birlikte özellikle “scope” seçeneklerinde yaşanan değişiklikler, oyuncuları epey memnun etmiş gibi. Kimi oyuncular bunu “oyunun ruhu yeniden doğdu” olarak yorumlarken, bazıları da “iyi de şimdi kim nereden vuracak?” diye dert yanıyor. Ah, Rainbow Six Siege, sen ne kadar karmaşık bir aşk hikayesisin!

• Yeni Haritalar ve Operatörler: Kesinlikle oyuncuların en çok sevdiği yenilikler arasında yer alıyor. Yeni bir haritanın cıvıl cıvıl renkleri, eski haritaların kasvetini unutturdu.
• Teknik Hatalar: Oyunun başından beri var. Her müdahale sonucunda bir teknik sorun çıkması, her oyuncunun hayatına ayrı bir renk katıyor. Beraber gülüp geçiyoruz, değil mi?

Sonuç itibarıyla, Rainbow Six Siege’in hayatımda yarattığı duygusal dalgalanmalar beni düşündürüyor. Bazen bir sinir krizi yaşatırken, bazen büyük bir keyif kaynağı olabiliyor. Ancak artık kabulleniyorum ki, bu aşk – nefret ilişkisi biterse, kendi hayatımda büyük bir boşluk hissedeceğim. O yüzden en iyisi, bu karmaşık duygularla baş etmenin bir yolunu bulmak olabilir. Belki de bir gün R6 oynamayı bırakacağım ama şimdi için bir dostum var; kendisi, kısa bir süre ara vermek isteyip hemen geri döneceğim bir ilişki gibi! Ah be Rainbow Six, hayatımda kal!