Uzun zamandır yarış oyunlarıyla aramı açtım. Simülasyon dünyasına düşkünlüğüm, istatistikleri takip etme konusundaki yeteneğimin kaybolmasıyla birlikte suya düştü. O günden sonra yarış yapmaktan uzaklaştım. Sonra bir gün, kendimi kırmızı bir arabayla lunapark yollarında vınvınlarken buldum. “Recharge” adlı bu oyun, henüz erken erişimde olmasına rağmen beni gerçekten baflattı. Her neyse, bu oyunda etiketinde ne yazıyorsa onu buluyorsunuz. Şarjlı oyuncak arabalar mı? Evet, onlar var! Gerçekçi ve ışıl ışıl pistler mi? Kesinlikle! Oyun kolu desteği mi? Kesinlikle evet! Düşünsenize, her şey harika ve tek yapmanız gereken geri yaslanıp gaza basmak; parmağınızla tabii ki. Hani şarkıda der ya, “sadece gazla git” diye, işte o hesap!

Şimdi, başta Recharge’a karşı biraz önyargılıydım. Bir tür oyunu oynamayı bıraktığınızda, iki yoldan biriyle karşılaşmanız olasıdır. Ya o oyunu çok özlüyor olursunuz, ya da neden oynamadığınızı unutur, burun kıvırmaya başlarsınız. İşte ben de burun kıvıranlardan biriydim. “Ben!” dedim, “Ben böyle şeylere nasıl düşebilirim?” Ama Recharge, vaat ettiği şeyler konusunda oldukça net bir duruş sergiliyor. Bir arabasınız, hızla ilerliyorsunuz! Gerçekten de yarı arcade hissi oldukça iyi yakalanmış. Araba modelleri ise çevresiyle kıyaslandığında küçük değil; arada sırada gerçek bir araba gibi hissediyorsunuz. Bu oyunu oynarken “Helal olsun, bana klavye bıraktırdı!” dedim. Şu an menüdeki sıkıntılara rağmen kesinlikle oyun koluyla oynanması gereken bir oyun diyebilirim. Ancak, menülerde hala klavye ve fare kullanmak zorunda kalmak beni fazlaca yoruyor. Sanki yarış boyunca gaz basıyormuşum gibi birlikte keyif almak istiyorum, ama menülerle ilgilenirken kaykılmış koltuğumda oturamıyorum!

Bir gerçek de var ki, bu oyunda arabaların özelleştirme seçenekleri daha açılmamış. Fakat tam sürümde farklı lastikler ve motorlar ile aracımızı geliştirebilecek olmamız umut verici. Bu seçimlerin nasıl bir etki yarattığını görebilmek için sabırsızlanıyorum. Fakat, bu dönem boyunca tek kafamı meşgul eden şey aracın ivmelenmesi oldu. Sanki kademeli bir hızlanma söz konusu değil ya da her şey çok hızlı gerçekleşiyor. Kontrolcünün tetiklerine hafifçe basınca veya tamamen yükleyince aracınızın ivmelenmesi aynı. Bu konuda bir ayar gelmesi lazım, yoksa yolda kaybolup gideriz!

Recharge’ın harita çeşitliliği ön plana çıkan bir başka yönü. En keyif aldığım harita lunapark haritasıydı. Gece vakti, ışıl ışıl festival atmosferi, yağmurlu ve nemli bir pist. Gerçekten eğlenceliydi! Ancak deniz kenarını da sevmek istedim, ama orada bazı yerlerde çarpışma fiziğiyle ilgili sorunlar var. Bariyerleri aşmak çok kolay, içinden geçip gidiyorsunuz. Kayalık harita ise, özellikle ivmelenme sorunları nedeniyle beni oldukça zorladı. Kayalık haritanın zirvelerinden düşmek, adeta bir hız kartelası gibi oluyordu. Bir oyuncak araba demek, “zorlansın” demek değil! Uğraşırsınız, yaparsınız ama benim oyuncak arabamın böyle debelenmesini beklemiyordum!

Her şeye rağmen, Recharge’ı oynarken keyif aldım. Araçların teknik dengelerini nasıl sağlayacaklarını, oyunun pürüzlerini nasıl gidereceklerini ve ekibin bana geri dönmek için bir sebep verip veremeyeceğini merakla bekliyorum. Aşağıda, oyunun artılarını ve eksilerini bulabilirsiniz.

Artıları:

• Yarı Arcade hissiyatı çok iyi yansıtılmış
• Değiştirilebilir farklı kamera açıları güzel bir dokunuş olmuş
• Gerçekçi haritalar bir “gimmick” değil, harbiden hoş görünüyor ve işlevsel
• Lunapark haritası üzümlü kekim

Eksileri:

• İvmelenme hızı ve hassasiyeti yok gibi, ince ayar sürüşe izin vermiyor
• Erken erişim olmasından kaynaklanan teknik hatalar mevcut
• Oyunun müziği bir yarış oyunundan beklenecek bir müzik değil, sanki menü müziğini tüm oyun boyunca dinliyormuşuz gibi bir havası var

Recharge’ı satın almak, istek listenize eklemek veya Discord kanalına katılmak için gerekli detaylara şu sayfadan ulaşabilirsiniz.