Shawn Layden ile Oyun Endüstrisinde Değişim ve Gelecek Vizyonu

Shawn Layden, PlayStation’ın eski patronu, büyük bir değişimin eşiğindeyiz demek için tüm cesaretini toplayarak VentureBeat’e verdiği röportajda 1980’li yıllardan beri oyun sektörünün, Sony’in dünya sahnesine adım attığı günden bu yana, nasıl bir gelişim gösterdiğini çarpıcı bir dille ifade etti. Layden, o zamandan beri platformlara özel oyunların mantığında bazı eleştirilere yer açıldığını eğlenceli bir dille anlatırken, pek çok sektör insanının aklında soru işareti bıraktı. Anlaşılan o ki, Sean “dolar” kelimesinin ağırlığını bir kenara bırakmamış; çünkü oyun maliyetleri, 200 milyon doları bulduğunda, platforma özel olma özelliği bir “Aşil topuğuna” dönüşüyor!

Aşil topuğu derken, sadece bir mitolojiden bahsetmiyoruz, aynı zamanda iş dünyasının da acı gerçeğinden. Layden, bu “zayıf noktanın” oyuncu kitlesini küçülttüğünü belirtirken, oynaması ücretsiz oyunların dünyasına dikkat çekiyor. Tam burada, “Hey, kimse güzel bir oyuna para harcamak istemiyor!” diyebiliriz. Evet, Layden’in belirttiği gibi, bu insanların %95’i oyuna tek kuruş bile harcamaya razı olmuyor. Yani iş icabı tamamen çevrimiçi hizmetleri yaymak ve erişim alanını genişletmekle ilgili! Değişik bir yol açmadıkça, o kalabalık insan yığınından kimseye ulaşamayacaksınız. Helldivers 2’nin PlayStation ile aynı anda PC’ye gelmesi, bu stratejiyi destekleyen müthiş bir örnek. Tabii ki, bu açılan yolda daha fazla insanı içeri almak için yapmanız gerekenler var; çünkü “Her şey erişilebilirlikte başlıyor!”

Layden, platforma özel oyunlara devam etmenin hem PlayStation hem de diğer donanım geliştiricileri açısından boğucu olabileceğini de belirtti. Kullanıcıların düşüncelerinin zamanla değiştiğini ve bu değişimi kabul etmenin önemine vurgu yaparak, iki öneri arasında bir çelişki olduğu izlenimi yaratsa da, bu düşünceler durumu biraz daha netleştirir nitelikte. “Özel oyunlar daima önemli olacak” dediği zaman, aslında platformun özel yeteneklerine ve güzelliklerine odaklanmak gerektiğini kastediyor. Bilmiyorum, belki de “sadece bir sokakta çok güzel bina yok” gibi; her yer bir sokaktır ama bazıları ne yazık ki daha dikkat çekici.

Odak noktası burada, o platformun sağladığı özelliklere veya yeteneklere bağlı, çünkü teknik olarak orada yapıp başka yerde yapamayacağınız şeyleri bu özel oyunlarla sağlamış oluyorsunuz. Ancak zamanla, bir platform kendini oturttukça ve tüketiciler de seçenekler arasında sizin lider olduğunuzu kabullenmeye başladıkça, işte o zaman özel oyun gereksinimi biraz azalıyor gibi gözüküyor. Yani mantıken ilerleyecek olursak, hem Layden gibi düşünen oyun patronlarının dediğine, hem de genel piyasadaki durumda dikkatlice duyduğumuz eleştirilere dikkat etmemiz gerekiyor. Tabii ki, bu durum birbirini besleyen bir döngü oluşturmaya da devam etmekte.

Sonuç olarak, Layden’in söylediklerine bir bakış açısından, bu durumu bir kenara ittiğimizde, oyuncuların ihtiyaçları ve sektörün genel yapısı değiştikçe özel oyun ihtiyacının değişip değişmeyeceği çetrefilli bir soruya dönüşüyor. Anlaşılan o ki, yalnızca bu mecra değil, her mecra değişim gösteriyor; o yüzden Ayşe Teyze bile “eski günlerdeki gibi oyun oynamak istemiyorum” diyebilir. Bu kadar değişik ve komik düşünceler arasında kaybolmamak ve oyuncu topluluğunun azımsanmayacak bir kısmının ruh halini anlamak, aslında Layden’in bahsettiği gibi rekabetin ve oyunculuğun geleceği için oldukça mühim. Hangimiz bilmez ki, bir oyunun kapılarını araladığımızda orada hazineler kadar değerli ve bazen komik geçmiş hikayelerin olabileceğini!