Stop Killing Games: Oyun Dünyasında Çatışma ve Özgürlük Arayışı

Son zamanlarda, Stop Killing Games hareketi, Ubisoft’un The Crew sunucularını kapatma kararıyla birlikte adeta halkın gündemine oturdu. Bu hareketin kurucusu Ross Scott, duruma tepki gösteren hiç de azımsanmayacak bir kitleyle karşı karşıya kaldı. Oh, cehalet çok eğlencelidir! En azından biz bunu düşündük. Bu durum karşısında umudunu yitiren oyuncular, “Ne olacak bu oyunların hali?” diye düşünmekteler. Bu yüzden bazıları, “Kala kala bu imza kampanyası kaldı!” diyerek imzalarını veriyorlar. Yani imza kampanyası, sadece dev sırların açığa çıkması için yetkili makamlara başvurmak değil, aynı zamanda oyun dünyasında biraz kıyamet koparmaya yönelik bir meydan okuma gibi!

Hareketin başındaki isim olan Ross Scott, oyunların sonlanmamasını istemekle meşgul durumda. Ancak bazıları, bu durumu “Ah, mesele oyunlar değil, Ross’un işsizlik korkusu!” şeklinde yorumlamakta. Hem güvenlik endişeleri hem de stüdyo kararları göz önüne alındığında, yerel oyun stüdyolarının sunduğu hizmetlere olan güvenin sarsıldığı bir ortamda sürekli bu muhabbetin dönmesi oldukça ilginç. Ama bir düşünsenize, eğer stüdyolar, oyunculara oyunlarını devam ettirme izni verse, o zaman ne yaparız? Hemen kendi sunucumuzu kurar, oraya bir oyun akşamı düzenleriz. Sonra da sorun çıkınca herkes “Ah, bu sunucu niye böyle oldu?” diye feryat eder. Sizce bu ne kadar komik olmaz mı?

Tabii ki, bu imza kampanyasına karşı olan bir diğer güçlü ses de Video Games Europe (VGE) oldu. VGE tesadüf eseri oyuncuları çok meraklılar olarak görüyor ve “özel sunucu” taleplerini eleştirmekten çekinmiyor. Onlar güvenlik endişelerine parmak basıyorlar ve “Özel sunucularda oyuncu verilerini korumak, yasa dışı içerikleri kaldırmak ve güvenli olmayan topluluk içerikleriyle mücadele etmek gibi uygulamaları gerçekleştiremeyiz!” diyorlar. Hemen aklımıza gelenler ise şu: Evet, bu doğru; ama o zaman niye oyunculara bırakmıyorsunuz? Hemen cevap verme derdindeler. Belki de işin içinde daha fazlası var.

Şimdi sizin fikriniz nedir? Stop Killing Games hareketinin arkasında yatan nedenleri ve ortaya koymaya çalıştıkları hedefleri değerlendirdiğinizde, güvenlik endişelerinin önünde engellerle karşılaştığı çok açık. Ancak, oyun severler neden “özgürlüğümüze” bu kadar tutkunlar? Bunun yanıtını bulmak zor. Hani bir anlamda, eğer oyunlar biterse biz de bitmiş olacağız gibi bir hissiyat oluşuyor. Oyun dünyasının son derece eğlenceli ve detaylı yapısı, ne yazık ki zaman zaman bu tür çatışmalara yol açabiliyor.

Nihayetinde, Stop Killing Games sadece oyunların devam etmelerini istemekle kalmıyor; aynı zamanda bu çatışmaların merkezinde yer alarak, oyuncuların gerçekte ne istediklerini anlamalarını sağlıyor. Bu durumda, biz de kendi görüşlerimizi ortaya koymaya yönelik düşünceler geliştirmekten çark etmemeliyiz. Olur mu?