Tek Oyunculu Oyunların Yükselişi: Ampere Analizi ve Yeni Eğilimler

Ampere Analysis, oyun dünyasına ilişkin yapıcı değil, epey eğlenceli araştırmalar yapan bir şirket. Hani tek başına bilgisayarınızı açıp, köşeye sıkışmış bir kötü karakter şekline bürünmeden girmiyorsanız bu konuya, işte o zaman Ampere’nin sizinle çok iyi bir derdi var demektir. Son araştırmalarında, İngiltere, ABD ve Japonya’daki oyuncuların hâlâ tek oyunculu oyunları, arkadaş çevresine ve sosyal hayata inat, çok oyunculu oyunlara tercih ettiğini ortaya koymuşlar.

Ampere’nin 22 farklı pazarda, 34.428 oyuncuyla yaptığı araştırma gösteriyor ki, oyuncuların %58’i İngiltere’de (*bu oranı bir cesaret ya da tembellik sergileyerek hayal edebiliriz*) tek kişilik oyunları çok oyunculu oyunlara tercih ediyor. Bu durum Japonya’da %63, ABD’de ise %65 gibi müthiş bir rakama ulaşıyor. Grafikleri gözünüzde canlandırın, artık tek başına macera yaşamaktan korkan bir James Bond düşünün! Tayland (%62) ve Almanya (%60) gibi ülkelerde de durum pek farklı değil. Tek başına dövüşen Thor, bu ülkelerde de oldukça sevilmiş gibi görünüyor.

Öte yandan Çin ve İsveç gibi nerd sakinlerinin yaşadığı yerlerde daha fazla oyuncunun çok oyunculu deneyimlere yöneldiği tespit edilmiş. Tek kişilik oyunları tercih edenlerin oranı Çin’de %47, İsveç’te ise %49. Hollanda’da ise %50’ye %50’lik bir bölünme mevcut. Hatta hepsinin %100 olduğuna dair bir umut belirmeye başlıyor! Fakat araştırmalar, tek oyunculu oyunların tercih edilmesinin yaşa bağlı olabileceğini de gözler önüne seriyor.

Ampere’nin verilerine göre, 16-24 yaş arası oyuncuların %49’u tek oyunculu oyunları tercih ederken, 25-34 yaş arası oyuncularda bu oran %56’ya, 55-64 yaş arası oyuncularda ise %64’e fırlıyor. Bugünlerde mavi saç, kafasında başlık takan gençlerin neden daha fazla arkadaş sohbetini çok oyunculu oyunlardan ziyade tek oyunculu maceralara tercih ettiğini anlamak için ciddi bir gözlem yapmak gerekiyor.

Ampere analistleri, 16-24 yaş arası oyuncular ile 25-34 yaş arası oyuncular arasında görülen bu farkın, “Z Kuşağı (Gen Z) ve Y Kuşağı (Millennial) arasında oyun tercihleri ve bakış açıları konusunda belirgin bir ayrımı” yansıttığı görüşünde. Oyun dünyası, bu iki nesil arasında bir köprü kurmaya çalışırken, sosyal çevrelerin hala oyun seçiminde etkili olduğu bir gerçek. Katılımcıların %24’ü, arkadaşları da aynı oyunu oynuyorsa o oyunu satın alıp oynama eğiliminde. Yani kısacası, “Bana arkadaşım söylüyor, ben alıyorum!” mottosu hâlâ geçerliliğini koruyor.

Ampere’nin kıdemli araştırmacısı Louise Wooldridge, ulaştıkları verilerin tek oyunculu oyunların hâlâ rağbet gördüğünü geliştirdiği bir iç görüyü ortaya koymuş. Wooldridge, “Piyasa, sürekli etkileşim ve gelir elde etme olanakları nedeniyle çok oyunculu oyunları tercih ediyor. Ancak tek oyunculu oyunlar için dikkatlice dengelenmiş bir formül geliştirmek, geniş bir oyuncu kitlesine hitap etmeyi sağlayabilir!” demiş. Yani, çok oyunculu oyunların ne kadar etkileşimli olduğu gibi talk show sunucusu gibi konuşmaya başlayabiliriz, ama bunun yanında tek başına yapılan o çılgın maceralar asla göz ardı edilemez.

Özellikle AAA oyun geliştiren firmalar, gelir elde etme imkanları nedeniyle çok oyunculu yapımlara yöneliyor. Ama Ampere’nin araştırması, bu yaklaşımın aslında tersine geçerli olduğunu gösteriyor. Yani durumun köklü bir değişim yaratması, bu firmaların bakış açısını değiştirir mi? Düşük ihtimallerle süslü bir tezi hoşgörmek doğru olabilir. Ancak sonuç olarak, tek kişilik oyunların ölmediğini gösteren bu araştırmanın varlığı beni şahsen oldukça mutlu etti. Sadece tek başına bir kahraman olmak yeterli mi? Sevgili Oyungezerler, ne dersiniz?