Oyun dünyası kimi zaman eğlenceli ama kimi zaman da iç karartıcı olaylarla dolu bir yer. Mesela, İspanyol geliştirici Tequila Works’ün son durumu tam da bu tür bir durumun parodisi gibi. Sexy Brutale, Rime ve Song of Nunu: A League of Legends Story gibi başarılı yapımlara imza atan firmamız, sonunda “Ben yokum!” diyerek iflas bayrağını çekti. Acaba bu, bir liderin “ekibim yok, ben de yokum” diye patavatsızca bağırmasına mı denk gelir? Neyse ki, onlardan çok daha iyi bir çatışma gelişimi var! Hadi bu durumu biraz inceleyelim.

Yenimüfettişimiz Térence Mosca, geliştiricilerin bu zor günleri selamlayarak ekip çalışmasının gururunu taşıdığını ifade etti. Onun kelimeleri, tüm ekibin birbirine sarılmasından kaynaklanıyor gibi gözükse de, kötü giden işlerin altında bir “ben yokum, o yok, bu yok” psikolojisi yola çıkıyor gibi. Kısa ve öz: Uzun süredir devam eden pazar koşulları onlara daha fazla seçenek bırakmamış. Oldukça kötü, değil mi? Sanırım bu pazar koşulları, oyunculara da “Hadi ama daha iyi oyunlar bekliyoruz” diye bağırarak moral bozukluğu yaratmak için tasarlanmış.

Kurucuların görevlerinden ayrılması, sanki çocuklar parkta kaybolmuş gibi bir duruma neden olmuş, ama Mosca’nın “Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışacağım” diyerek sahneye çıkması, bir nevi kurtarıcı olarak değerlendirilebilir. Farz edelim ki bu zor zamanlarda, ekip içindeki herkes birbirine sıkıca sarılabilir. Yani, yürüyüş bandında kolayca birbirinin ipini çekmek gibi bir durum söz konusu. “Ben yürüyorum, sen düş!” Felsefesiyle! Tekrar vurgulamak gerekirse, 2009 yılından bu yana yürüttükleri oyun geliştirme stratejisi “zevke hitap eden şeyler yaratmak” üzerine inşa edilmiş. Ancak, bu kelimelerin ardında boşluğa düşmüş gibi görünüyorlar.

Bir başka ilginç detay ise, Tequila Works’ün geçen sene Tencent’tan yatırım almasıydı. Bu tür büyük yatırımlar, stüdyoların kanatlarını açıp uçarak para kazanabilmesini sağlamak için yapılır. Ama anlaşılan o ki, bu durum işleri düzeltmeye yetmemiş. Geçen ay bir kısım çalışanla yollarını ayıran stüdyonun, işlerindeki sıçrayışı tek başına yapabilmesi beklenemezdi herhalde. Demek ki o “şefkatli el” yeterince güçsüz kalmış. “Hadi, biraz daha bekle!” doğasından gelen bir felsefe, ya da “biraz daha buradayım” talebi. Sonuçta, Tequila Works, bir nevi ‘kural dışı’ bir oyun gibi; beceriksiz bir şekilde kaybedenlerin ruhunu yansıtan bir çerçeveye sahip.

İşte, oyun dünyasının komik yanlarını sergileyen bir hikaye ile daha karşı karşıyayız. Bırakın bu mini dramaların devam etmesini, zira oyuncular ve geliştiriciler olarak hep birlikte güzel oyunlar yarattığımız bir dünyayı hayal ediyoruz. Hatta kim bilir, belki de bu iflas durumu sonrasında, başka yenilikçi fikirlerle karşımıza çıkacaklardır ve “Şaşırtıcı bir geri dönüş” yapacaklardır. O yüzden şimdilik bekleyip göreceğiz, ama umudun her zaman bir tadı vardır!