Thank Goodness You’re Here! ile Absürt Şaplak Maceraları

Bu hafta kendime yıpranma teşhisi koydum. Kötü bir ruh hali içerisinde değilim ama gün içerisinde birçok şey unuttum. Bir günde çantamı, yemeğimi unutmanın yanı sıra anahtarımı da kaybettim. Evden çıkarken cüzdanları ihmal etmek, iş yerinde tuhaf hatalar yapmak derken, dinlenmem gerektiğine karar verdim. Hiçbir şey yapmadığım bir hafta sonu geçireceğim. Eğlenceli ve hafif bir oyun tedavisi yazdım kendime. Geçtiğimiz yılki Gamescom’da sinematiğini gördüğüm ve o an gülmeye başladığım Thank Goodness You’re Here!, dediğiniz gibi, için en uygun zaman!

Gelmesine gelmesi iyi ama bu ne? İnanın, ben de bu konuda pek bir bilgiye sahip değilim. Sinematiğini izlediğimde ne olduğunu anlamamıştım ve oyunu bitirdikten sonra bile hâlâ tam olarak çözebilmiş değilim. Sinematiği izlerken gülmüştüm ve oyunu oynarken de gülmekten kendimi alamadım. Yine olsa, yine gülerim ama bunu anlatamam. Anlatmaya çalıştığımda komikliği kayboluyor zaten. Gidin oynayın ki komik olsun. Ne oynadığınızı anlayacağınız için, anlamadıklarınızı da bana aktarırsınız. Böylece biz de ortamdan karlı çıkmış oluruz.

Enseye şaplak. Totoya da şaplak. Herkese şaplak! Şimdi mesele şu: biz bir satış temsilcisiyiz ve İngiltere’nin Barnsworth kasabasının sattığımız ürüne ihtiyacı var. Bir dakikayı bile boşa harcamadan Barnsworth’a gidip belediye başkanıyla görüşmemiz lazım. Hemen damacanayı devirip patronun onuncu kattaki ofisinden atlıyoruz ve otobüsün içine düşüyoruz. Ancak tabii ki belediye başkanı pek müsait değil. Sekreteri, biraz beklememiz gerektiğini iletiyor. Birkaç saat bekledikten sonra başkan bizi çağırıyor ve oyun sona eriyor. Eğer birkaç saat beklemek istemiyorsanız, dışarı çıkarak Barnsworth’u keşfedebilir ve insanlara yardım edebilirsiniz.

Yardım dediğimde aklınıza taşımacılık işleri gelmiştir, değil mi? Ya da eski macera-bulmaca oyunlarındaki envanter bulmacaları. Bu tür sıkıcı tasarımları aklınızdan çıkarın! Thank Goodness You’re Here!, çok daha gerçekçi bir deneyim sunuyor. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi, tüm problemlerimizi herkese ve her şeye şaplak atarak çözmeye çalışıyoruz. İnsanların dertlerini şaplak ile öğreniyoruz. Ne? Siz öyle yapmıyorsunuz mu? Hmm… Peki, insanların dikkatini nasıl çekiyorsunuz?

Neyse ki oyun boyunca, insanları şaplatarak dertlerini dinliyoruz ve çözüm yollarına şaplak atıyoruz. Bazı durumlarda ise onları çözüm için gereken şeylere binip getiriyoruz. Örneğin, belediye binasının önünde eli su giderine sıkışan bir arkadaş var. Elini kurtarması için hemen meydandaki dükkana gidip tereyağına biniyoruz ve kaya kaya eli sıkışan arkadaşın yanına ulaşıyoruz. Bu arada sokaklarda dolaşırken doğru insanlara şaplak atarak birçok küçük yan görev ve diyalogla karşılaşmanız mümkün. Ancak oyunda bir görev listesi olmadığı için karakterlerin söylediklerini dinlemeniz gerekiyor. Neyse ki diyaloglar, saçma oldukları kadar komik!

O zaman dans! Renk! Genel olarak, oyunun tarzını Özgür Yiğit’in ve Selçuk Erdem’in İngiliz versiyonu olarak tanımlayabilirim. Diyaloglar, sanat tarzı kadar absürt, komik ve keyifli. Ancak unutmayın ki bunlar İngiliz versiyonlarıdır. İngiltere’nin derinliklerinde, küçük bir kömür madeni kasabasında büyümüşlerdir, bu yüzden espri anlayışları herkesle örtüşmeyebilir. Espri anlayışınız uyumlu değilse bu, önemli bir sorun oluşturabilir çünkü oyunun eğlenceli yanı diyaloglar ve karakterlerde gizli. Evet, herkese şaplak atmak ve verdikleri tepkileri görmek keyifli ama Goat Simulator‘da olduğu gibi ragdoll’lar ya da absürt fizik sistemleri yok. Dolayısıyla, 10-15 dakika sonra şaplaklarla eğlenceniz sona erebilir. Üstelik keşfedilecek çok fazla alan da yok. Yaklaşık yarım saat içinde hemen hemen her ortamı görebiliyorsunuz ama sonrasında tekrar aynı yerlerde dolanıyorsunuz ve oyun bitiyor. Tabii hikaye ilerledikçe mekanlar ufak değişiklikler gösteriyor. Fakat bu değişiklikler oyunun yükünü taşıyacak kadar ilginç değilse, hikaye ve espriler de saflığında kalacaktır.

Son olarak, oyunu yerel lehçe ile oynamanızın mümkün olduğunu belirtmek isterim. Özellikle İngilizceniz iyi ise bu şekilde oynamanızı öneririm. Korkmayın, bir İrlanda aksanı kadar zorlayıcı bir durum yok. Sadece ortama daha eğlenceli bir hava katıyor. Thank Goodness You’re Here! uzun bir oyun değil; birkaç saatte tamamlamanız mümkün. Tüm başarımları toplamak isterseniz birkaç defa daha baştan oynamanız gerekiyor. Eğer kafanızı boşaltmak ve İngiliz espri anlayışından hoşlanıyorsanız, kaçırmamanız gereken bir oyun. Emin değilseniz, birkaç dakikalık oynanış videosu izleyebilirseniz. Merak etmeyin, burada hiçbir spoiler yok. Zaten oyun o kadar saçma ki, on dakika sonra olayları unutmuş oluyorum. Ama belki de iyi ki unuttum. Bir daha oynarsam yine eğlenirim.