The Last Show of Mr. Chardish İncelemesi: Yürüme Simülasyonu Oyunları Arasında Bir Hazine

Dürüst olmak gerekirse, yürüme simülasyonu oyunlarına nasıl bakmam gerektiği konusunda bir belirsizlik yaşıyorum. Bu tür oyunlar, teknik olarak sadece “yürümek” dışında pek bir şey sunmuyor gibi görünüyor. Bu durumda, bu oyunlar sıkıcı olmalı ve belki de oyun bile sayılmamalıdır, değil mi? Ancak, benim deneyimlerime göre durum pek öyle değil. Gerçekten keyif alarak oynadığım bazı yürüme simülasyonu oyunları var. The Last of Mr. Chardish de, sevinerek söyleyebilirim ki, bu tür oyunlar arasında yer alıyor. Peki, sadece yürümekten ve çok az miktarda başka bir eylem içeren bir oyun nasıl bu kadar keyifli olabiliyor?

Sahne Tozunu Son Kez Yutmak

Oyun, aslında ilk başlarda alışılmış bir hikaye sunuyor: Amerika’dan İngiltere’ye dönen Ella’nın hikayesini anlatıyor. Ella, İngiltere’ye varır varmaz ilk iş olarak kadim dostu Henry’yi arıyor. Bunun bir sebebi var: Eskiden sahne aldığı tiyatro sahnesini son bir kez görmek istemesi. Bu nedenle, Henry’den yirmi yaşına basmış arabasıyla onu o sahneye götürmesini rica ediyor. Olaylar, eski ve terkedilmiş tiyatro binasındaki eski eşyaları keşfettikçe gelişiyor.

Hani demiştim ya, “Nasıl bu kadar keyifli olabiliyor sadece yürümekten ibaret olan bir oyun?” İşte bunun sebebi, The Last Show of Mr. Chardish’in atmosferiyle birlikte sizi içine çekmesi. O terkedilmiş tiyatro binasına vardığınızda, orada gerçekten yaşanmışlıkların olduğunu hissediyorsunuz. Ayrıca, oyunun ilerleyen tiyatral sekanslarında sahneyi resmen “yaşıyorsunuz”. Kimi zaman Zorro misali maskeli, kılıçlı bir kahraman, kimi zaman bir kuş, kimi zaman ise eli renkli bir fırça tutan bir sanatçı oluyorsunuz. Bu “perdeler” (act) sadece oyunun temposunu değiştirmekle kalmıyor, aynı zamanda atmosferik anlamda sizi daha da derinden etkiliyor.

Kelimenin Tam Anlamıyla Görsel Şölen

Oyunun en güçlü yanı, doğrudan ruhunuza işleyen atmosferidir; bu konuda hiçbir şüphem yok. Bir tiyatro gösterisinin içinde olmak, atmosferi güçlendiren etmenlerden biri. Ancak, önemli bir unsuru daha göz ardı etmemek gerekiyor: Cıvıl cıvıl, şirin görsellik. Şen şakrak hikayeler anlatıldığında, sahnede bir renk cümbüşü hakimken, üzerinde düşünmemiz gereken sekanslarda daha sakinleştirici renk paletlerinin tercih edildiğini görebiliyorsunuz. Sadece renk değil, çevre, ışık, sanat tasarımıyla her detay, sizi etkilemeye çalışıyor ve bu konuda oldukça başarılı oluyor!

Bir yürüme simülasyonu oyununa “Ama bu oyun çok kısa.” şeklinde eleştiride bulunmak belki de acımasızlık gibi gelebilir. Diğer yürüme simülasyonu oyunlarıyla hemen hemen aynı olan The Last Show of Mr. Chardish, 1.5-2 saat içinde tamamlanıyor. Ancak diğer yürüme simülasyonlarının başardığı, ama bu oyunun başaramadığı bir şey var: Tekrar oynanabilirlik. Örneğin, The Stanley Parable gibi bir oyunu keyifle oynamış birisi olarak, farklı yolları ve sekansları görmek için tekrar tekrar oynamıştım. Ne yazık ki, The Last Show of Mr. Chardish için, oyunun finali hariç, böyle bir “tekrardan oynama” sebebi yok.

Burada da Bug’lar Var, Heyhat!

Böylesine atmosferik bir oyunda, en son görmek isteyeceğiniz şey görsel hatalardır. Çünkü kendinizi kaptırmış giderken birdenbire gerçek dışı bir şey görmek, tüm büyüyü yok ediyor. The Last Show of Mr. Chardish’te de çokça olmasa da birkaç görsel hata ile karşılaştım. Böyle bir deneyimde sıfır bug olması beklenirken, bunun teknik olarak imkansız olduğunu da biliyorum; işte ikilemler burada başlıyor!

Bu kadar yoğun bir hikayenin anlatıldığı bir oyunda, Türkçe dil desteğinin bulunması ve çevirinin kalitesi oldukça önemlidir. Evet, oyunda doğrudan Türkçe seçeneği mevcut ve bu oldukça hoş bir detay. Fakat beni rahatsız eden tek şey, oyunun orijinal yazı tipinin bambaşka bir yazı tipine geçiş yapmasıydı. Bunun dışında, çeviri ya da teknik durumlarla ilgili herhangi bir sorun yaşamadım.

Eğer yürüme simülasyonu oyunlarını zaten seviyorsanız ve birkaç saatinizi huzurlu bir şekilde geçirmek istiyorsanız, The Last Show of Mr. Chardish’i tavsiye etmeden edemeyeceğim. Ancak bazı önyargılarınız varsa ya da daha önce hiç yürüme simülasyonu oynamadıysanız, The Stanley Parable, What Remains of Edith Finch gibi oyunları deneyimledikten sonra bu oyuna göz atmanızı öneririm.