Türkiye’de Oyun Endüstrisi: MENA’ya Geçiş ve Elektronik Sanatlar’ın Fiyat Değişiklikleri

Bu haftalarda Steam, Türk Lirası desteğini kesip bizi MENA bölgelerine yolladı. Yani şimdi Türkiye olarak Orta Doğu ve Kuzey Afrika’nın neresindeyiz, biz de şaşırdık. Tam karşımızda bir dünya var ama biz dümdüz bir çizgide ilerliyormuşuz gibi hissediyoruz. Bunun ardından, diğer firmalar da bu yeni duruma uyum sağlamak için adeta yarışmaya başladılar. Ah, ekonominin bu acımasız oyununda kaybetmemek için hepimiz mücadelenin tam ortasında buluyoruz kendimizi!

Hemen söyleyelim, Electronic Arts (EA) gerçekten sürpriz yaparak birkaç gecede fiyatta değişikliğe gitti. Gece bir köşede oturuyordum, birden EA’nın, “Bizi MENA’ya alın! Hadi TL’yi bırakalım, dolara geçelim!” demesiyle uyandım. Tam da bu sırada, EA’nın maalesef ki Türk Lirası destek sistemini kaldırdığını öğrendim. Tüm oyun fiyatları, gerçek bir kış uykusuna yatan dolar cinsine kaydırıldı. Oh, ne güzel oyun! İşte burada herkes biraz sinirlenmeye başladı, değil mi?

Şimdi bakalım, EA Play artık yurtdışındakilerle aynı fiyatlamaya sahip değil mi? Aylık 5 dolar (135 TL) ve yıllık olarak da 30 dolar (870 TL) olunca, elimizden oynayan Türk Lirası da acayip fırtınalı gibi görünüyor. O kadar geçim derdi varken, bir de oyun ödemeleri beni düşündürüyor: “Acaba, *bir çanta mısır almak mı yoksa EA Play mi*?”

İşin acı tarafı, EA Play Pro’nun fiyatı da değişmiş. Yıllık 100 dolar (2900 TL) ve aylık 15 dolar (435 TL)! Yani, aslında cebimizde olan para bir nebze gidecek. Belki de bu durumdan kaynaklanan harcamalarımızda biraz daha temkinli olmalıyız, değil mi? Oyun oynayacakken şöyle bir bakıyorum ki “ben bir oyun mu oynuyorum, yoksa ekonomi dersimi çalışıyorum?”

Artık bu konu hakkında çok da söylenecek bir şey kalmadı; “geçmiş olsun” diyoruz adeta. Şimdi eğlenceli bir şekilde parayı nasıl idare ederiz diye düşünen biz, buraya kadar gelmişken madem oyunları seçeceğiz, *“Hadi bakalım, bize hayırlısı!”* diyoruz. Fakat, bir sıfırdan fazla ödemeler yapmak zorunda kalırken, bir garip durumdan geçiyoruz. Recebim, bankam, ne yapsın; hepsi doları takip etmekte! Şaka bir yana, hüznemizle gülümsüyoruz aslında. En azından içsel bir terapi gibi, ödemelerin artması eğlencemiz olamaz mı?