Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2, gerçekten de bir dizi sorunun ortamında doğdu. İlk olarak, oyunun beklenen etkisini yaratamadığı gerçeğiyle karşı karşıyayız. Oyun, hem efsanevi Bloodlines’ın gölgesinde kalmış hem de çeşitli sorunlarla dolu bir yapım süreci yaşamış durumda. Bir çoğumuz bu oyunu beklerken neler hayal ettik, değil mi? Hani şu, karanlık bir sokakta gizlice yürüyüş yapıp kanı emerek vampir cenneti yaratma hayalleri… Ama sonuçta, onları güzelleştiren sadece hayallerle kalmışız. Hayal ettiğimiz o muazzam deneyim, çoğumuz için tamamen bir fiyaskoya dönüşmüş olabilir.
The Chinese Room’un yaratıcısı Dan Pinchbeck’in bu işin iç yüzünü, sanki bir komedi filmi senaryosu gibi bir dille anlatması gerçekten dikkat çekici. Paradox’taki arkadaşlarıyla birlikte oturup kan terleyerek, bu olayı nasıl çözebileceklerini düşünmüşler. Onlar da öyle bir yere gelmiş ki, “Bu proje bir Bloodlines 2 değil, lütfen bizleri bu tuzağa sokmayın!” diye haykırmak istemişler. Ama ne yazık ki, bu çabalar da sonuçsuz kalmış.
Pinchbeck’in de dediği gibi, ilk Bloodlines oyunun çıktığı zaman dilimi, birçok iddialı yapımın peş peşe geldiği, ancak bazıları için oldukça korkunç hatalar ve boşluklar içeren bir dönemdi. Şimdi, bir vampir oyunu yapmak için, o muazzam karmaşanın üstesinden gelmek zorunda kalmak, insanı çok yıpratır. “Bunu neden tekrar yapmaya çalışıyoruz ki?” gibi soruların içerisinde kaybolmaktan kimse kaçamazdı. Sanki bir köşeye sıkışmış vampirimiz, o karanlık geceyi bekliyor ama bir türlü o anı bulamıyordu.
- Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 hakkında birkaç düşünce:
- Oynanış açısından tatmin edici olmaktan oldukça uzak kalmıştır.
- Hırslarımızdan kaynaklanan bu kargaşanın sonunda, kanımız emilmiş bir biçimde hayal kırıklığına uğradık.
- Hayranları memnun etme çabası, bize güzel bir komedi filmi senaryosu sundu.
- Elimizde kalan, sadece hüzünle karışık bir nostalji oldu.
Sonuç olarak, Bloodlines 2 derin bir yaraya dönüşmedi, belki de bir yara bandı olarak kalacak. Canımızı sıkan, daha derine inip, o heyecanı yeniden hissetmek isterken bulduğumuz bir tatminsizlik oldu. Ama her şeye rağmen, bu gelişim sürecinin komik ve trajik anıları bizimle kalacak. Bir sonraki “vampir girişimi” için belki de bir daha düşünmeliyiz? Bu defa, kanada bıçakla delik açılmadan önce! Olmazsa olmaz, her vampirin bir gün kendi hikayesini yaratma şansı bulması gerektiği değil midir?
