Viewfinder: Yaratıcı Mekanikler ve Zorlu Bulmacalar Dolu Keyifli Bir Deneyim

Mağazalarda dolaşırken sürekli Puzzle oyunlarına gözüm takılıyor ve hemen satın almak için cebime yöneliyorum. Bu tür oyunları gerçekten çok seviyorum, özellikle de oyunun iyi bir mekaniği varsa ve keyifli bir zorluk sunuyorsa fazlasıyla hoşuma gidiyor. Portal ve Superliminal gibi oyunların keyfini çok az şeyle kıyaslayabilirim. Bu düşüncelerle Steam Next Fest’te karşılaştığım Viewfinder dikkatimi çekti. Göz alıcı bir mekanik bulmuşlar ve bu gerçekten zorlayıcı bir oyun deneyimi sunuyor. Superliminal’daki perspektif kullanımıyla benzerlik gösteren bir tasarıma sahip; elimizde tuttuğumuz iki boyutlu bir resmi, oyundaki sahnelere yerleştirdiğimizde, onun üç boyutlu halini görebiliyor ve etkileşimde bulunabiliyoruz.

Bahsedilen mekanik o kadar iyi entegre edilmiş ki sadece aynı tür resimlerle değil, piksel art, boya kalemi çizimleri, sulu boya gibi pek çok farklı resim biçimini de oyunun sahnesine ekleyebiliyoruz. Bu resimleri yerleştirmek bize neler kazandırıyor peki? Oyunda belirli ışınlanma makineleri var ve bazıları pil ile çalışıyor. Görevimiz ise pilleri bulup doğru yere yerleştirerek bölümü tamamlamak. Ancak işler her zaman beklediğiniz gibi gitmiyor; pillere farklı perspektiflerden ve çeşitli resimlerle ulaşmak mümkün. Mesela, sahnede bir pil mevcut ama ışınlanma cihazı iki pil talep ediyor. Bu durumda, ilerleyen bölümlerde edineceğimiz fotoğraf makinesi ile pilin fotoğrafını çekip, gerçek sahneye yerleştirerek iki pil elde edebiliyoruz. Bu akıllıca tasarlanmış bölümlerle oyunu tamamlıyoruz, ayrıca fotoğraf makinesinin yanı sıra birçok farklı yardımcı araç da ilerleyen bölümlerde karşımıza çıkıyor. Her seferinde “Bu gerçekten çok zekice!” dediğim anlar gelişmekte.

Ayrıca oyunda sürekli devam eden bir hikaye mevcut. Bu hikayenin anlatımı ve oyunun FPS tarzı, bana What Remains of Edith Finch’i hatırlatıyor. Gerçekten sevdiklerimi bir araya getirerek, tamamen yeni bir mekanik sunulmuş oyun sayesinde, oldukça keyifli bir deneyim yaşıyorum. Oyun Programcısı olarak bazı mekanikleri anlamaya çalışsam da, bazıları da merakımı cezbetti. Sad Owl Studios, Oyun Tasarımı ve harika Sanat ekibi ile çok başarılı bir iş çıkarmış. Bulmaca oyunlarında iyi bir Oyun ve Bölüm Tasarım ekibi kurmak belki de en zoru. Bu nedenle bu oyundan sonra bu ekibi yakından takip etmeye karar verdim.

Genelde bulmaca oyunlarında ‘yenilme’ durumu pek yaşanmaz, çünkü bu kullanıcıyı oyundan koparabilir. Ancak Viewfinder, yenilme koşulunu şöyle sağlamış: Elde ettiğiniz resmi yerleştirdiğiniz alana dikkat etmezseniz, örneğin ışınlanma mekanizmasının bir parçasının üzerine denk gelecek şekilde resmi sahneye koyarsanız, makinenin üzerinde kalan kısmı kopuyor ve makine kullanılmaz hale geliyor. Bu da bölümü geçmenize engel oluyor. Bu durumdan kurtulabilmek için eklenen geri sarma fonksiyonu, oldukça akıllıca ve kullanışlı bir mekanik. Herhangi bir hareketinizi kolaylıkla geri alarak yolunuza devam edebiliyorsunuz çünkü Viewfinder gibi oyunlarda en ufak bir hata tüm bölümü baştan oynamanızı gerektirebilir ve bu da oyuncuyu oyundan uzaklaştırabilir. Ekip bunun üstesinden çok güzel bir şekilde geldi, bu konuda takdirimi kazanıyor.

Viewfinder, son zamanlarda geçirdiğim en keyifli 7-8 saate imza attı. Portal’dan sonra yeni bir favorim olması kesin. Uzun zamandır bu kadar yaratıcı mekanikleri bir arada görmemiştim. Ne de olsa günümüzde klon olmayan bir oyun yaratmak oldukça zor, özellikle de bulmaca türünde. Gerçekten iyi ki varsın Viewfinder, teşekkürler! Koşun ve oynayın!