Hidetaka Miyazaki’nin Demon’s Souls Remake Üzerine Düşünceleri: Bir Oyun Geliştiricisinin Kaçışı

Hidetaka Miyazaki, Soul serisinin babası ve Elden Ring’in yönetmeni olarak oyun dünyasında bir efsane haline geldi. Ancak bu efsanevi yaratıcı, Sony’nin gözdesi olan Demon’s Souls Remake hakkında düşündükleriyle bizi hayretler içinde bırakıyor. Bir zamanlar hata üstüne hata yaparak ve tarihin en zorlu oyunlarından birini doğurarak, genç oyuncuların kalbini fethetmiş olan bir başyapıtın yeniden doğuşu, iki farklı yön yaratıyor. Bir tarafta, Bluepoint’in geliştirdiği bu çevrimiçi ve yeni nesil grafik kalitesine sahip oyun var, diğer tarafta ise Miyazaki’nin oynamayı asla düşünmediği bir remastered versiyon. Durum gerçekten komik!

Miyazaki, Demon’s Souls Remake’in Elden Ring üzerindeki etkilerinden bahsederken, bu baskının ekibi nasıl zorladığını gözler önüne seriyor. “Eminim ki grafik ekibimiz bu baskıyı herkesten çok hissetmiştir” diyor. Bu, sanki grafik ekibi sabah kahvaltısında “Elden Ring görsellerinin mükemmel olması için üç kat daha fazla kahve içip çalıştık!” diye bağırıyormuş gibi bir hayal canlandırıyor. Grafik ekipleri, mi sesi çıkarmadan çalışarak Miyazaki’nin aşırı beklentilerini karşılamaya çalıştılar. Gerçekten de, grafiklerin en büyük öncelik olmadığını söyleyen Miyazaki, bu sözlerin altında çok fazla stres ve belki de birkaç kutu boş kahve kutusu yattığını düşünmeden edemiyoruz.

• 2020 yılının en beğenilen oyunlarından biri olan Demon’s Souls Remake, yeni nesil konsollarda sergilediği görsel kaliteyle göz doldurdu.
• Miyazaki, yeniden doğmuş bu oyunu neden denemediğini ise şu cümleler ile açıklıyor: “Bir sürü eski duygu canlanıyor ve bana biraz fazla geliyor.”
• Daha fazla tekrara düşmemek için ayaklarını geri çeken bu büyük yönetmenin eski çalışmalarıyla ilgili sıklıkla duyduğu karmaşa ve nostaljik duygular, aslında ona oldukça ilginç bir bakış açısı kazandırıyor.

Eh, bu da ilginç bir durum değil mi? Oyun dünyasının bu titanı, geçmişteki hatalarını ve başarılarını tekrar oynamaktan çekiniyor. Yani bir bakıma, kendi yaptığı oyunu oynamaktan kaçan bir oyun geliştiricisi ile karşı karşıyayız. Ancak işin ilginç tarafı, gülmekten kendimizi alamadığımız bu komik duruma rağmen, oyunla ilgili gelen olumlu eleştirilerin Miyazaki’ye ne kadar mutluluk verdiğini öğrenmek. Herkes kendisi için yaptığı bu zorlu oyunun tadını çıkarıyor ve bu, Miyazaki’nin içini bir nebze olsun rahatlatıyor.

Miyazaki’nin bu durumu, bazı oyuncular için anlaşılmaz bir çelişki oluşturabilir. Ama belki de biraz şaka ile cevap vermek; “Bir yönetmen, yarattığı eserin tadını çıkaramıyorsa, işte orada gerçekten sanatsal bir kıskançlık yatıyor!” demek gerekir. Bu durumda, onu kınamak yerine, bu durumdan komik bir hikaye çıkarabiliriz. Hatta bu durum, video oyunlarını da^ “sanat” olarak görmek için güzel bir örnek teşkil edebilir. Sonuçta her şey bir kenara, önemli olan oyuncuların aynı heyecanla bu harika remaster’dan zevk alması!