Street Fighter: Çocukluğumuzun Kahramanı ve Efsanevi Mücadeleleri

Bizim memleketteki tabirimizle, atari salonlarının vazgeçilmezlerinden biri olan Street Fighter serisi, çocukluğumuzun en eğlenceli anılarını barındırıyor. Heyecan dolu dövüş sahneleri, Ryu ve Ken gibi efsane karakterlerin skalasında yaşanan olaylar, bir dönemin kültürel simgelerinden biri haline geldi. Hadouken! Shoryuken! şeklinde haykırarak arkadaşlarıyla mücadele edenler, bugün bile gülümsememize sebep oluyor. Kısa süreli kavgalar ve jeton harcamaları ile dolu bu anılar, bir neslin belleklerinde hala canlı. Bütün bunlar bir yana, Street Fighter yalnızca bir oyun değil, bir yaşam tarzıydı!

Street Fighter, ilk olarak 1987 yılında Takashi Nishiyama ve Hiroshi Matsumoto tarafından yaratıldı ve o zamanlar, sektörde devrim niteliğinde bir iş olarak kabul edildi. İlk versiyonu pek tutulmasa da, oyun dünyasında bıraktığı etki oldukça büyüktü. Ana karakterimiz Ryu, dünya çapında düzenlenen bir dövüş turnuvasında rakiplerini alt etmeye çalışarak aslında bizlere gerçek bir dövüşçü ruhunu öğretiyordu. Tam tamına 5 ülkeye seyahat eden Ryu’nun maceraları, genç oyuncuların hayal dünyasında derin izler bıraktı. Mesela bana göre, Tayland’daki Sagat’ı görmek, şehirler arası yapılan bir yolculuğun en eğlenceli kısmıydı! Hem Raif Bey, hem de Sagat, dövüş sırasında görünüşleriyle etkileyici bir hava yaratıyordu!

Street Fighter 2 (1991) oyunu, aradan geçen 4 yıl sonunda oyuncuları tekrar kendine çekmeyi başardı. Ve bu sefer, toplamda 8 karakter ile beraber geldi! Her biri kendine özgü dövüş mekaniklerine sahipti, öyle ki bazıları “ne yapacaksın, sence benim kadar havalı mıyım?” der gibiydi. Tabii ki bu cümlelerin baş kahramanı benim çılgınca oynadığım karakterlerdi. O dönemler, eve girecek 10 lira ile hemen atari salonuna koşup, jeton harcıyordum. Kombinasyonlarımı tam yapamadığım zaman cebimden harcadığım jetonlara ağlardım. Hatta zaman zaman galip geldiğimizde, “Oh be, en azından bir gün boks şampiyonu Mike Tyson gibi hissedebilirim!” diyerek abartırdım. Ama bu ne kadar doğruydu ki?

Aslında burada bir dramatik duraklama söz konusu. O dönemlerde karakterlerin isimleri biraz karışıktı. Vega, Balrog ve M.Bison. Hepsi birbirinin kopyası gibiydi, sanki isim değiştirmiş ve hırsız gibi dolaşıyorlardı. Balrog’un asıl yeri ‘M.Bison’dı; Vega, Balrog’a, M.Bison ise Vega’ya değişmişti! Ah, tam bir isim karmaşası içerisinde sağa sola koşuyorduk. Mike Tyson’ın da bu duruma dahil olmasından dolayı, Capcom’un bir isim değişikliği yapma kararı almasındaki nedenleri düşündüğümde gülüyorum. Eski şampiyona en azından saygı duruşu niteliğinde bir adımda, bariz bir şekilde gerçek hayatta dövüşçü olan bu karakterin görünümü, Capcom’u sıkıntıya soktu! M.Bison, Mike Tyson ile o kadar çok benzerlik gösteriyor ki, bu isim değişikliği kaçınılmaz oldu. Şimdi bu bilgiyle sokağa çıksanız, “Biliyor musunuz, Balrog aslında bir boksördü ve aslen M.Bison’du!” dediğinizde insanların tepkilerini siz düşünün.

Street Fighter Alpha Serisi (1995) ise bizlere yeni kapılar açtı. Alpha oyunu, ilk iki oyunun arasıda ısınma turları niteliğindeydi. Hikaye derinleştikçe insanlara sürükleyici bir atmosfer sunuldu. Lakin bu sırada yine 90’ların mutlak kuralı olan 3D çılgınlığı, en sonunda Street Fighter Ex Serisi (1996) ile hayatımıza girdi. Ancak rakipler de bu dönemde sahne aldı. Tekken’in tatlı pastasına yağmur gibi düştüğü yıllarda, Street Fighter biraz arka planda kalmıştı. Demek ki, Street Fighter serisi çılgın bir 3D sanatı denemesi kadar, aynı zamanda geçiş döneminin belirsizliklerini yaşadı.

Sonunda Street Fighter 4 (2008) sahalara geri döndüğünde, biz oyuncular neredeyse günlerce sevinç gözyaşları döktük. Yenilenen karakterleri ve taptaze mekanikleri ile adeta bir nostalji rüzgârı yaşatıyordu. Ekibin güvenilir karakterlerinden Hakan, karnıyarık halindeki gülümsemesiyle bizleri pek eğlendirmişti. Sektörde kalıcı olmayı başaran Street Fighter, 2014 yılına kadar yeni yapılanmaları ile beraber bizlerin gözdesi olmaya devam etti.

2016 yılına, gelene kadar zaferle kurulan Street Fighter 5, tam dört yıl suskun kalmış bir seriyi tekrar hayata geçirmişti. Bir zamanlar 16 karakter ile başlayan bu serüven, tam 46 karakter sayısına ulaşarak bizleri heyecanlandırdı. Hâlâ bu oyun geçmişin izlerini taşıyor ama bu kez sosyal medya sayesinde düşmanlarımıza karşı yeni stratejiler geliştiriyoruz!

Ve son olarak, çoğu oyun uyarlaması filmin kötü örnekleri arasında yer alan Jean-Claude Van Damme’ın başrolde olduğu 1994 yapımı Street Fighter filmi, zamanın en kötü filmleri listesinin tepesinde yer alıyor. Bu filmi izleyenlerin çoğu, yaşları itibarıyla “Tamam, çok kötü ama nostaljik” diyerek savunabiliriz. Ardından gelen 2009 yapımı Street Fighter: The Legend of Chun-Li filmi ise, film eleştirmenleri tarafından “şimdiye kadar yapılmış en kötü filmlerden biri!” etiketiyle lanse edildi. Şimdi, hem oyunları hem de filmleri ile bir kült haline gelen Street Fighter, bazen kötü bir hayal kırıklığı, bazen ise yıllar süren hayat kaynağımız olmaya devam ediyor!

Yazımızın sonlarına yaklaştık, benim favori karakterim elbette Sagat! Sizler de kendi favori karakterlerinizi yazının yorum kısmında paylaşmayı unutmayın. Sonuç olarak, geçmişten bugüne kadar Street Fighter serisi, pek çok medya aracı sayesinde adını duyurmaya ve oyunculara eğlenceli anlar yaşatmaya devam ediyor. Kendinize iyi bakın, hoşça kalın!