Destiny 2: Bungie’nin Hayal Kırıklığı ve Oyuncu Erozyonu

Sağ olun Bungie! Benim gibi, bir zamanların Destinasyon Kralı olarak anılan bir oyuncunun ömrünü geçirdiği bu muhteşem evrenden, pek çok kahramanın dönüşümesine tanık olmak için kalıp hareket edemeyenlerin hatırına özlemle anıyorum. Tabii ki, bu, beni infaz eden bir karanlık ruh gibi oldu; adeta büyü bozulmuş gibi hissettim! Hayır, ben tamamıyla yıllarımı gördüğüm bu oyuna gönül verdiğim için gitmeyi istemedim, ama işte, Bungie henüz Destiny 2’yi sarsan işler yapmadan bu evrenden ayrılmış oldum. Fakat anlaşılan o ki, pek çok oyuncu da benzer bir karar almış durumda ve görünen o ki, kahramanların geri dönüşü, eski ödüllerinde tarihin tozları arasında kayboluyor.

Her şey Şubat ayında Lightfall’un çıkışı ile başladı. Kafalarımıza fısıldayan, “Hayal gücün sınırsız! Yapmak istediğin her şeyi burada gerçekleştir!” diyen o muhteşem fragmanın ardından, üzüntü verici bir şekilde, hayal kırıklıkları silsilesi peş peşe geldi. Baştan sona, oyuncular günden güne Destiny 2’yi terk etmeye başladılar. SteamDB verilerine göre, Lightfall ile birlikte eş zamanlı oyuncu sayısı 300.000’i aşarak o muhteşem zirveye ulaştı, ama işte her zirve bir uçurumun kenarındadır! Ağustos ayından beri dik bir düşüş ile karşı karşıyayız. Bu yüzden olan biteni düşündüğümde, derin bir iç çekeceğim. O sırada oyunun içindeki rakamlar son derece düşündürücü: yazdığım bu satırlar esnasında oyunda yalnızca 20.455 eş zamanlı oyuncu bulunuyor. Bir zamanların gözde simgesi, birdenbire dikkat çekmeye çalışıyor gibi; son 24 saatte maksimum 30.000 kişiyle kapılarını ziyaret eden Destiny 2, tarif edilemez bir oyuncu erozyonu yaşıyor.

• Bungie: ‘Güveninizi Kaybettiğimizin Farkındayız’

Bunun yanında Bungie’nin yanlış planlamalarının da payı büyük elbette. Geçtiğimiz günlerde iş gücünün yüzde 8’ine veda eden stüdyo, şüphesiz, sadece “kurtuldum” diyerek hava almakla kalmadı. Yayınladıkları açıklamayla oyuncuları hayal kırıklığına uğrattıklarının farkındalar! Evet, arada duyduğum ”Aman, nereden çıktı bu kesintiler?” diye sorduğum o yabancı sesler, aslında onların elemanlarıydı. Kendilerini bu durumu açıklarken hayali bir kahraman gibi hissetmelerinin sebebi, oyuncuların görüşlerini dinlememeleriydi. Sanırım sahne arkasında kalan bu tartışmalar, onların kulaklarından fısıldanan kim bilir kaç destansı hikayenin yavaş yavaş sönmesine neden oldu.

Sonuç olarak, bir zamanlar özgür ruhlu düşkünlerin birbirleriyle savaştığı bir yerdin tezatı olarak bu evrende yaşanan her şey, adeta bir komedi filmine dönüşmeye başladı! Gelecek günler, belki de Bungie’nin, ”Bize güvenin! Hâlâ buradayız!” diyeceği yeni bir hikaye sunmasıyla farklılaşabilir. Kim bilir, belki de oyuncuların hem eğleneceği hem de bu “düşüş”e karşı gülüp geçebileceği anlar yaratabilirler. Bu yüzden, her şeyin güzel olmasına ihtiyacımız var. Umarım kahramanlar bir gün geri döner ve bulundukları yerden yeni kahramanlık hikayeleri yazılır!