Blades of Fire: Oyun İncelemesi – Lezzetli Bir Çorba Deneyimi

Bir çorba hazırlamak, aslında öncelikle hangi sebzeleri kullanacağını belirlemekle başlar. Bu tercih, yapmak istediğin çorbanın türüne yön verir. Sebzelerinizi tencereye koyup karıştırdıktan sonra çorba hazırlanmış olur. Tabii bunu söylemek kolay ama ben çoğu zaman hazır çorba tercih ettim. Şaka bir yana, Blades of Fire oyununu özetlemek için en uygun kelime “çarşamba çorbası” olabilir. Oyun kaliteli unsurları harmanlayarak oyunculara sunuyor. Blades of Fire, Metroidvania tarzı bir dünya haritası ile God of War (2018) tarzı mekanikleri bir araya getiren, Souls benzeri bir deneyim sunuyor. Bu oyun bir çorba gibi; lezzetli, sıcak bir tabak, ne fazla sıcak ne de soğuk bir servis ile karşımıza çıkıyor.

Çorbanın Acı Yanı: Zayıf Bir Hikaye

Blades of Fire, God of War (2018) gibi bir olay ya da karakter hikayesi sunmak yerine, bir yolculuk hikayesi anlatıyor. Ana karakter Aran de Lira, lanetlenmiş bir dünyada demir dökebilme yeteneğine sahip tek kişi. Bu yeteneği, eski bir arkadaşını kurtarma çabasında elde ettiği kutsal çekiç sayesinde kazanıyor. Aran, arkadaşını kurtaramasa da onunla olan genç yoldaş Adso’yu yanına alıyor. Adso, eski diller ve mitler konusunda uzman ve karşılarına çıkan yazıtları hızlıca çevirebiliyor. Aran ve Adso, kutsal çekiçin gücü ile dünyayı lanetleyen Kraliçe Nerea’nın peşine düşüyor. Bu lanet, çeliği taşa dönüştüren bir büyü. Ancak kutsal çekiç, lanetin işlemediği bir bölgeye ışınlanarak silah üretimi için olanak sağlıyor.

Blades of Fire, ilginç bir hikaye ve evren sunmaya çalışsa da, sunumu açısından beklenenin altında kalıyor. Bunun altında yatan neden, hem teknik yetersizlikler hem de karakter seslendirmelerindeki zayıflık. İnceleme görsellerine veya fragmanına baktığınızda, teknik olarak tatmin edici olmadığı hemen göze çarpıyor. Bu zayıflık, ara sahnelerde de belirginleşiyor. Özellikle diyalog odaklı sahnelerde, seslendirmedeki performans ciddi şekilde dikkat çekiyor. Oyunculuk da ortanın altında kalıyor. Bazı diyaloglar net bir şekilde kaydedilirken, diğerleri sanki evde yankılanmış gibi geliyor. Ses kayıtlarının bazı bölümleri stüdyoda yapılırken, geriye kalanların evde mikrofonla kaydedildiği aşikar. Bu kadar tutarsız bir ses miksajına daha önce rastlamadım.

Karşılaştığınız yan karakterler de ilgi çekici detaylar sunuyor. Zamana göre gelişen tatlı mizahlarıyla, güçlü arka plan hikayeleri sunarak dikkat çekiyorlar. Ancak yan karakterler fazla konuşabiliyor; bazıları, yolculuk boyunca sık sık yorum yapıp espri yaparak sizi oyalayabiliyor. Bazen bu sohbetlerin biraz azaltılması gerektiğini düşünüyorum, böylece ortamı dinleme fırsatımız olabilir.

Çorbanın Ana Malzemesi: Keyifli Oynanış

Blades of Fire, hikaye sunumu açısından ne kadar zayıfsa, oyun mekanikleri tarafında o kadar başarılı bir deneyim sunuyor. God of War (2018) ve Souls serisine gönderme yapan sistem, son derece tatmin edici bir oyun deneyimi yaratıyor. Oyun, savunma mekanikleri konusunda “Souls gibi” yapıdaki elementleri iyi bir şekilde entegre etmiş. Bloklama, kaçma ve savuşturma gibi ögeler, bu tür oyunların vazgeçilmezleri arasında. Özellikle savuşturma penceresi oldukça dar. Bu mekanikler, oyuncuya akıcı ve tatmin edici bir deneyim sunuyor. Ancak dayanıklılık barı, bu aksiyonları sınırlandırıcı bir rol üstleniyor. Bu barın seviyesi düştükçe, hareket hızında belirgin bir değişiklik oluyor; dolayısıyla yaşanan akıcılığın yanında, doğru zamanda saldırmak da oldukça önemli hale geliyor.

Bunun yanı sıra oyunun saldırı sistemine de değinmek gerekir. Blades of Fire, oyunculara geniş bir silah yelpazesi sunuyor. Silahların birçoğunun farklı saldırı stilleri mevcut. Her düşmanın zayıf noktasını keşfetmek için belirli silahları kullanmak zorundasınız. Bunun sonucunda, düşmanın zırhına ve kullandığınız silahlara göre değişen zaafiyetler ortaya çıkıyor. Örneğin, bazı düşmanlar uzun vuruşlara karşı daha savunmasızken, bazıları yaklaşımınıza göre değişiklik gösterebiliyor. Düşmanlarla kilitlenmeden sonra gördüğünüz çizgiler, vuruşların nereye denk geldiğini gösteriyor ve bu durum oyun için stratejik bir derinlik katıyor.

Demircilik ve tamir mekanikleri oyunun diğer dikkat çeken detayları arasında yer alıyor. Ana karakter olarak, etraftan silah toplamak yerine kendi silahlarınızı tasarlayıp dövüyorsunuz. Hangi metali, uzunluğu ve sap tipini seçeceğinize karar veriyorsunuz. Silahı ne kadar tamir edebileceğinize de bu kasadan elde ettiğiniz puanlar ile karar veriyorsunuz.

Oyun, Metroidvania hissiyatı verdiği gibi açık dünya sistemi ile de dikkat çekiyor. Hikaye ilerledikçe yeni bölgelere ulaşabilme imkanı sunarak dünyayı keşfetmeyi teşvik ediyor. Ayrıca, kısa yolların ana yollarla iyi bir şekilde ilişkilendirilmesi de dikkat çekiyor. Harita, anlamlı bir şekilde işlev görüyor ve keşif yaparken tatmin edici anlar yaşıyorsunuz.

Çorbanın Tuzu: Teknik Detaylar ve Atmosfer

Blades of Fire, hikaye ve atmosfer açısından oldukça hoş bir deneyim sunsa da, teknik açıdan zayıf kalıyor. Grafik detayları sanki önceki nesil konsollardan bir oyunmuş gibi hissettiriyor. Ancak ışık ve atmosferin iyi kullanımı, teknik zayıflıkları daha az görünür kılabiliyor. Oyun, PlayStation 5 üzerinde Puan kaydedecek şekilde 60 FPS ile oynatılabiliyor. Keşke yapımcıların daha fazla bütçesi olsaydı ve oyun bu harika mekanikleri daha iyi grafiklerle deneyimleme fırsatına sahip olabilseydi.

Ayrıca ses miksajını eleştirmiş olmama rağmen, oyunun müziklerinden keyif aldığımı belirtmeliyim. Atmosfere uygun, oldukça hoş müzikler tercih edilmiş.

Çorbanın Son Kaşığı…

Blades of Fire benim için, 2025 yılının en büyük sürprizlerinden biri oldu. Evet, hikaye sunumu ve teknik tarafta eksiklikler mevcut. Ancak oynanış kısmı o kadar etkileyici ki tüm bu eksiklikler görmezden gelinebilir. Oyun başlamadan önce ön yargılıydım ama sonuçta aldığım deneyim için mutluyum. Yapımcı ekip, elindekileri ustaca harmanlamış. Ortaya, tadı yerinde bir çorba çıkmış. Aslında çokça çorba dedim ama galiba mutfağa gidip kendime bir domates çorbası hazırlamam gerekiyor.